Ο Πάμπλο Κενδικιάν γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Με σπουδές στη δημοσιογραφία, ασχολείται και με την αρμενική γαστρονομία, καθώς διαχειρίζεται το εστιατόριο «Αρμένια» στο αρμενικό πολιτιστικό κέντρο της πρωτεύουσας. Το 2013 ίδρυσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Πρένσα Αρμένια» (Αρμενικός Τύπος) και πρόσφατα δημοσίευσε ένα βιβλίο- έρευνα για τις δράσεις του κινήματος Γκιουλέν.
Στον Μάικ Τσιλιγκιριάν Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2016, τεύχος 90
Πώς προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας ενός αρμενικού πρακτορείου ειδήσεων στην Αργεντινή; Ήταν ένα πρότζεκτ που είχα εδώ και αρκετό καιρό στο μυαλό μου, δηλαδή τη δημιουργία ενός φορέα που να απευθύνεται σε δημοσιογράφους και εκδότες, με σκοπό την προβολή διαφόρων ζητημάτων της κοινότητάς μας και ταυτοχρόνως την ενσωμάτωση ορισμένων από τα αρμενικά ζητήματα στην ατζέντα των ΜΜΕ της χώρας, με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης της ευρύτερης περιοχής. Το πρακτορείο ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2013. Από τότε, και με μια επίμονη, διαρκή αυτοκριτική και τη συνεχή αναθεώρηση των κατευθυντηρίων γραμμών, κατορθώσαμε να χτίσουμε ουσιαστικές διασυνδέσεις στον χώρο των ΜΜΕ. Η ύλη που κινούμε αποτελείται από ειδήσεις δικής μας παραγωγής, καθώς και από άλλες προερχόμενες από τα υπόλοιπα μέσα, τις οποίες συγκεντρώνουμε και διασκευάζουμε έτσι, ώστε να τονίσουμε τα σημεία που μας ενδιαφέρουν ως κοινότητα και να τις αξιοποιήσουμε για την υποστήριξη των ζητημάτων μας.
Τι επιρροή έχει το πρακτορείο «Πρένσα Αρμένια» στα τοπικά μέσα ενημέρωσης; Η αξιοπιστία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αξίες για ένα πρακτορείο ειδήσεων. Από τα πρώτα μας βήματα, θέσαμε ως μέγιστη προτεραιότητα το να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των μέσων. Έτσι, βαδίζοντας σταθερά, στη διάρκεια του σύντομου αυτού χρονικού διαστήματος, βιώσαμε μια μεγάλη εξέλιξη στην πορεία μας, φτάνοντας στο σημείο να καταλαμβάνουμε σήμερα μια σημαντική θέση μεταξύ των τοπικών μέσων ενημέρωσης. Αυτήν τη στιγμή, έχουμε τη μεγάλη ικανοποίηση να βλέπουμε τη δημοσίευση των ειδήσεών μας στα κορυφαία ΜΜΕ. Πέρα από αυτό, είναι γεγονός ότι το πρακτορείο εξελίχτηκε σε πηγή θεμάτων που κινούν το ενδιαφέρον των μέσων, με αποτέλεσμα να γνωστοποιούνται στην τοπική κοινωνία. Ταυτόχρονα, φροντίζουμε να εντοπίζουμε τις επιρροές και τις τάσεις εις βάρος των εθνικών μας θεμάτων και υπέρ των πολιτικών μας αντιπάλων, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από την καθημερινή ανάγνωση των ειδήσεων• η εξουδετέρωσή τους με αποτελεσματικές πληροφοριακές ενέργειες είναι επίσης ένα έργο που θεωρούμε σημαντικό και που έχει αποδώσει καρπούς στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Πώς αξιοποιείται το ειδησεογραφικό σας έργο στην Αρμενία και στη διασπορά; Το πρακτορείο έχει επίσης ως στόχο να καλύψει την ελλιπή πληροφόρηση ανάμεσα στα γεγονότα των κοινοτήτων της διασποράς και της ίδιας της Αρμενίας. Αρκετές ειδήσεις του πρακτορείου αποτυπώνονται στη μνήμη των συμπατριωτών μας, όπως π.χ. το ρεπορτάζ για την απόρριψη της χορηγίας του Αζερμπαϊτζάν από έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο της Αργεντινής, η είδηση για την ανέγερση του Μουσείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων στην Ουρουγουάη και στην Αργεντινή, η πρώτη είδηση για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας αφιερωμένης στην Γενοκτονία από τον Πάπα Φραγκίσκο στις 12 Απριλίου 2015 στο Βατικανό, το αναλυτικό ρεπορτάζ σχετικά με την εγγύτητα του Πάπα στην αρμενική κοινότητα και το αρμενικό ζήτημα, οι αποκλειστικές πληροφορίες για το λόμπι των Αζέρων στο Μεξικό, η ενημέρωση σχετικά με τις διαδικασίες για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Γνωρίζουμε από άμεσες πηγές πως, σε πολλές περιπτώσεις, η αρμενική κυβέρνηση μαθαίνει τα νέα πρώτα από εμάς, κι όχι από το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας.
Πώς έζησε η Αργεντινή την επίσκεψη του Πάπα στην Αρμενία; Από την πρώτη στιγμή, τα κυρίαρχα μέσα και ένα από τα σημαντικότερα καλωδιακά τηλεοπτικά δίκτυα έστειλαν τους ανταποκριτές τους στην Αρμενία. Αυτό το ενδιαφέρον αποτελεί προϊόν της καλής εικόνας που έχει η αρμενική κοινότητα στην Αργεντινή, καθώς και των γνωστών θέσεων του Αργεντινού Πάπα στο αρμενικό ζήτημα, γεγονός που κατέστη σαφές από τη θεία λειτουργία αφιερωμένη στην Γενοκτονία. Ταξίδεψαν από την Αργεντινή περισσότερα από 120 άτομα για να δώσουν το παρόν σε αυτό το ιστορικό γεγονός και για να ευχαριστήσουν προσωπικά τον Πάπα. Ήταν τρεις πολύ έντονες ημέρες, στη διάρκεια των οποίων τα τοπικά ΜΜΕ έκαναν μια πολύ καλή και ολοκληρωμένη δημοσιογραφική κάλυψη, είτε μέσω των ανταποκριτών τους, είτε μέσω των διαφόρων πρακτορείων ειδήσεων. Σχεδόν όλα τα μέσα εξέδωσαν ένα αφιέρωμα σχετικά με το θέμα. Εμείς στην Πρένσα Αρμένια αξιοποιήσαμε το μομέντουμ για να στείλουμε πληροφορίες σε όλα τα πρακτορεία ειδήσεων σχετικά με την ιστορία των τόπων που θα επισκεπτόταν ο Πάπας Φραγκίσκος. Είναι σημαντικό επίσης να σημειωθεί ότι ορισμένοι από τους δημοσιογράφους που ταξίδεψαν για να καλύψουν το θέμα, επισκέφτηκαν και το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) και, ακόμα σημαντικότερο, ότι παρήγαγαν εκτενές ρεπορτάζ από εκεί.
Τι σας οδήγησε στη συγγραφή ενός βιβλίου σχετικά με το δίκτυο Γκιουλέν; Το 2008, όταν ξεκίνησα να διαβάζω για τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ανακάλυψα ότι υπήρχε μια τεράστια ιστορία κρυμμένη πίσω από αυτόν τον αινιγματικό ιεροκήρυκα. Ο Γκιουλέν είχε χτίσει γύρω από τον εαυτό του την εικόνα ενός μετριοπαθούς ισλαμιστή, σπουδαίου εκπαιδευτικού και μεταρρυθμιστή, υπέρμαχου της ιδέας του διαθρησκευτικού διαλόγου· κατάλαβα, όμως, πως στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν εθνικιστή Οθωμανό Τούρκο, ο οποίος είχε ιδρύσει ένα κίνημα τεραστίων διαστάσεων που λειτουργεί ως μια υπερσυντηρητική μυστική κοινωνία. Όσο περισσότερο διείσδυα μέσα στο χαρακτήρα του, τόσο περισσότερο καταλάβαινα τον πραγματικό του στόχο: την οικοδόμηση ενός μεγάλου, παγκόσμιου δικτύου άνευ προηγουμένου και με απρόβλεπτες συνέπειες. Δεν υπάρχει βιβλιογραφία σχετικά με τον Γκιουλέν που να μην έχει συνταχτεί από τη δική του οργάνωση, για αυτό και καμία δεν τον είχε μελετήσει από την άποψη της ιδεολογίας και της μεθοδολογίας του, ούτε είχε υπόψιν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των διαφόρων στόχων του κινήματος. Ενώ μερικοί αναγνώστες μπορεί να θεώρησαν ότι το βιβλίο ενδεχομένως διηγούταν μια ακόμα θεωρία «συνωμοσίας», τα τελευταία γεγονότα τους διαψεύδουν παταγωδώς. Επιβεβαιώνεται, επίσης, πως οι αναφορές του βιβλίου στο τόσο προσεκτικά σχεδιασμένο και σύνθετο αυτό δίκτυο δεν είναι σε καμία περίπτωση προϊόν φαντασίας.
Ποιος ήταν ο αντίκτυπος του βιβλίου στην Αργεντινή; Συνειδητοποίησα τη μεγάλη επίδραση του βιβλίου όταν, λίγο μετά τη διανομή του στα βιβλιοπωλεία, έλαβα το τηλεφώνημα ενός αργεντινού κυβερνητικού στελέχους, ο οποίος ήταν ανήσυχος όσον αφορά τυχόν συνδέσεις που ίσως αποκαλύπτονται στο βιβλίο, όταν περιγράφονται οι δράσεις του κινήματος στην Αργεντινή. Είναι ένας άνθρωπος με στενούς δεσμούς με το δίκτυο Γκιουλέν της χώρας, αλλά που ταυτοχρόνως συμμετέχει συχνά σε διάφορες εκδηλώσεις της τοπικής αρμενικής κοινότητας. Συγκεκριμένα, μετά από τα τελευταία γεγονότα στην Τουρκία, ήδη από την πρώτη μέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος, ο αντίκτυπος του βιβλίου ήταν τεράστιος, λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Γκιουλέν ήταν τότε άγνωστος στον τοπικό τύπο, και η έρευνά μου είναι, μέχρι στιγμής, η μοναδική πηγή επί του θέματος σε όλη τη Λατινική Αμερική.
Ποια είναι η αιτία της καθολικής υποστήριξης στο θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής; Στη Νότια Αμερική υπάρχουν χώρες με ισχυρές και δυναμικές αρμενικές κοινότητες, με σαφείς κατακτήσεις σε αυτόν τον τομέα, όπως η Αργεντινή και η Ουρουγουάη. Ωστόσο, αυτό το γεγονός δεν οδηγεί πάντα στην αναγνώριση της Γενοκτονίας• για παράδειγμα, έχουμε την περίπτωση της Αργεντινής, όπου το 1995, ο νόμος για την αναγνώρισή της έλαβε κυβερνητικό βέτο, παρά την έντονη και δυναμική κοινοτική παρουσία. Ο νόμος εγκρίθηκε μόλις το 2007, ύστερα από πολλές και έντονες ενέργειες εναντίον του τουρκικού λόμπι και των συμμάχων του. Αντιθέτως, στη Βολιβία -μία χώρα που εφαρμόζει την «πολιτική της μνήμης» σχετικά με τις γενοκτονίες που έχουν διαπραχθεί στη δική της επικράτεια- η αναγνώριση ψηφίστηκε μεμιάς και με απόλυτη πλειοψηφία, παρά την απουσία κοινοτικής παρουσίας. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπως χώρες με μεγάλες ή μικρές κοινοτικές παρουσίες, στις οποίες, παρά την ύπαρξη νόμων σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα, το τουρκικό λόμπι και τα διεθνή συμφέροντα κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τέτοια είναι η περίπτωση της Βραζιλίας και της Χιλής. Παράλληλα, στην Κεντρική Αμερική και στην Καραϊβική, το σχέδιο και η σκληρή εργασία των αρμενικών κοινοτήτων επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στην αντιμετώπιση του ισχυρού λόμπι Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, το οποίο λειτουργεί τόσο φανερά, ώστε να σπρώχνει συχνά τους απογόνους των Αρμενίων στην αναζήτηση συμμάχων για την υπεράσπιση των αρμενικών ζητημάτων. Όπως φαίνεται, το θέμα είναι ποικιλόμορφο, διότι οι διαφορές στην ευρύτερη περιοχή είναι όντως αξιοσημείωτες. Πάντως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το πρώτο κράτος στον κόσμο που αναγνώρισε επίσημα την Γενοκτονία των Αρμενίων ήταν η Ουρουγουάη το 1967. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουμε πληθώρα αναγνωρίσεων σε όλη την περιοχή. Πάντοτε οι χώρες της Λατινικής Αμερικής –είτε στα τοπικά και εθνικά κοινοβούλια, είτε στα διεθνή φόρουμ- ήταν και είναι πρωτοπόρες στην υποστήριξη των αρμενικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του θέματος για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Αρτσάχ.
|