Σουρπ Πργκίτς 180 χρόνια από την ίδρυσή του |
Oβαννές Γαζαριάν Oκτώβριός - Δεκέμβριός 2012 τεύχος 75
Φέτος συμπληρώνονται 180 χρόνια από την ίδρυση του «Σουρπ Πργκίτς» (Άγιος Σώστης), του μεγαλύτερου αρμενικού νοσοκομείου της Κωνσταντινούπολης. Στις 5 Ιανουαρίου 1832, με πρωτοβουλία των προκρίτων Καζάς Αρτίν και Χαρουτιούν Μπεϊζτζιάν, το Εθνικό Συμβούλιο των Αρμενίων της Τουρκίας αποφάσισε την ανέγερση ενός νοσοκομείου το οποίο θα έφερε την ονομασία «Άγιος Σώστης». Οι πρόκριτοι αυτοί ήταν ευνοούμενοι του Σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄, υπό την αιγίδα του οποίου ανεγέρθηκε το νοσοκομείο. Την κατασκευή του ανέλαβαν οι γνωστοί αρχιτέκτονες της εποχής Γκαραμπέτ Παϊλιάν και Οβαννές Σερβεριάν. Η αποπεράτωσή του έγινε το 1834 και τα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν στις 31 Μαρτίου του ιδίου έτους. Το νοσοκομείο κτισμένο μέσα σε μια έκταση 20 στρεμμάτων, έχοντας δεκαοχτώ κτιριακές εγκαταστάσεις 13.000 τ.μ. και την ομώνυμη εκκλησία (ανεγέρθηκε το 1833), αποτελεί το μεγαλύτερο αρμενικό νοσοκομειακό συγκρότημα εκτός Αρμενίας. Κατά καιρούς, στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου έχουν λειτουργήσει εργαστήριο κυροποιίας για τις αρμενικές εκκλησίες και εργαστήριο υποδηματοποιίας για τους άπορους Αρμενίους. Επίσης, από το 1900 έως το 1949 (με κάποιες μικρές παύσεις) εκδιδόταν σε ετήσια βάση ένα γενικό ημερολόγιο, το οποίο μετατράπηκε αργότερα σε μηνιαίο περιοδικό που εξακολουθεί να εκδίδεται μέχρι σήμερα . Όλες αυτές οι δραστηριότητες προβάλλονται σήμερα στο μουσείο του νοσοκομείου, στα εγκαίνια του οποίου το 2004, παρευρέθηκε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Αυτή τη στιγμή διαθέτει 170 κλίνες και καθημερινά εξυπηρετεί 700-900 ασθενείς (αρκετοί εξ’ αυτών Τούρκοι). Διαθέτοντας σύγχρονο ιατρικό εξοπλισμό είναι το αρτιότερο ιατρικό κέντρο της Τουρκίας στις ειδικότητες της ψυχιατρικής και των παιδικών παθήσεων, ενώ χαίρει μεγάλης εκτίμησης στους ιατρικούς κύκλους παγκοσμίως. Τέλος, σημαντικό είναι το φιλανθρωπικό του έργο, καθώς είναι αρωγός σε όλους τους άπορους συμπατριώτες μας, όπως επίσης και στα παιδιά με κινητικά προβλήματα. Για αυτή την πολυποίκιλη δράση του έχει ονομαστεί από τους Αρμενίους «Εθνική Στέγη» και «Στέγη Ελέους».
|