![]() |
![]() |
O Χρήστος Χραντ Κελλετζιάν είναι αθλητής του σωματείου Γ.Σ. ΑΘΛΗΤΗΣ ΡΟΔΟΥ και πρώην μέλος της Εθνικής Ελλάδος Τζούντο. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ζίου- Ζίτσου, ήταν στην πρώτη θέση της κατηγορίας του για το 2015, μεταξύ αθλητών από όλον τον κόσμο! Συγκεκριμένα, ο Κελλετζιάν, με συνολικά 219 βαθμούς που συνέλεξε από τους φετινούς του αγώνες, είναι στην κορυφή της κατηγορίας Ultra Heavy μωβ ζώνης. O πρωταθλητής των πολεμικών τεχνών Τζούντο και Ζίου-Ζίτσου μας μίλησε για τα αθλήματα που αγαπά τις στιγμές συγκίνησης στο βάθρο, αλλά και για τις δυσκολίες του πρωταθλητισμού. Μάικ Τσιλιγκιριάν Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2015, τεύχος 87 Από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες; Πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, είχαν συσταθεί, από το Υπουργείο Αθλητισμού, επιτροπές με καθηγητές φυσικής αγωγής που έψαχναν ταλέντα στα σχολεία, προκειμένου να ασχοληθούν με ολυμπιακά αθλήματα και να μεταγραφούν σε αθλητικά γυμνάσια. Δυο γυμναστές που μπήκαν στην τάξη μου, όταν ήρθε η σειρά μου, μου είπαν με σιγουριά ότι «εσύ κάνεις για τζούντο». Ήταν και οι δυο καθηγητές του μπάσκετ και μου έκαναν πρόταση να δοκιμάσω το τζούντο. Πέρασα όλες τις δοκιμασίες με επιτυχία και πήγα στο αθλητικό γυμνάσιο· από εκεί και μετά ξεκίνησε η πορεία μου στον αθλητισμό. Οι γονείς σου τι στάση κράτησαν σ’ αυτήν την επιλογή σου; Ο πατέρας μου, αν και ο ίδιος παλαιότερα είχε ασχοληθεί με την πυγμαχία, ήταν αρνητικός. Δεν ήθελε να αφιερώνω το χρόνο μου στις προπονήσεις, αλλά να διαβάζω. Με παρότρυνε να διαβάσω και να ασχοληθώ με τις επιστήμες. Εγώ, όμως, είχα πεισμώσει και δόθηκα με όλη μου την ψυχή στις πολεμικές τέχνες. Το τζούντο είναι το άθλημα με το οποίο πρωτάρχισες να ασχολείσαι. Πώς προέκυψε το ζίου-ζίτσου; Με το ζίου-ζίτσου καταπιάστηκα μετά το 2010. Πιο συγκεκριμένα, ασχολούμαι με το βραζιλιάνικο ζίου-ζίτσου, το οποίο είναι μια μάχη εδάφους που συνεπάγεται λαβές και κατακράτηση στο έδαφος. Η διαφορά του με το τζούντο είναι ότι η πάλη αυτή γίνεται κατά 70% στο έδαφος. Ποιες διακρίσεις είχες μέχρι σήμερα στα δυο αυτά αθλήματα; Στο τζούντο είμαι πρωταθλητής Ελλάδας νέων και το 2010 πήρα την 7η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Τιφλίδα. Ακόμη, είχα την τιμή να είμαι παρτενέρ του Ολυμπιονίκη Ηλία Ηλιάδη, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Στο ζίου-ζίτσου, το 2012, αν και μόλις είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το άθλημα, συμμετείχα στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα και πήρα το μοναδικό χρυσό μετάλλιο που πήρε η Ελλάδα στους αγώνες αυτούς. Λίγο αργότερα, έλαβα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και κατέλαβα την 3η θέση. Να σημειώσω ότι η χώρα μας είχε να διακριθεί σε παγκόσμιους αγώνες κοντά στα 10 χρόνια. Το 2013 ήμουν 3ος στην παγκόσμια κατάταξη στο ζίου-ζίτσου. Τότε με προσκάλεσαν να λάβω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες Πολεμικών Τεχνών στη Ρωσία. Αυτό είναι κάτι καινούριο; Τι είναι αυτή η Ολυμπιάδα; Επίσημα, η Ολυμπιάδα Πολεμικών Τεχνών θα διοργανωθεί σε δυο χρόνια από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Θα έχει όλη τη δομή και την αρτιότητα που χαρακτηρίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μου έχουν προτείνει να είμαι στην επιτροπή του anti-doping control. Στην κανονική Ολυμπιάδα θα συνεχίσουν να υπάρχουν τα αθλήματα αυτά; Όχι, δεν θα υπάρχουν πλέον. Θα γίνει κάτι παρόμοιο με τα χειμερινά αθλήματα, που εδώ και πολλά χρόνια έχουν την δική τους Ολυμπιάδα· δηλαδή θα έχουμε και εμείς τη δική μας, ενώ στην κλασική Ολυμπιάδα θα παραμείνουν ο στίβος, η ποδηλασία, καθώς και άλλα κλασικά αθλήματα. Είναι θετική αυτή η εξέλιξη; Πώς το βλέπεις; Είναι μια καλή πρωτοβουλία από την Ολυμπιακή Επιτροπή, διότι θα έχουμε έναν διεθνή, σοβαρό φορέα για να ασχολείται με τα αθλήματά μας. Θα υπάρξει μεγαλύτερη χρηματοδότηση και σίγουρα θα αυξηθούν οι χορηγίες. Ο πρωταθλητισμός είναι κάτι που θέλει τεράστιες θυσίες από μέρους μας, αλλά παράλληλα χρειάζεται και οικονομική στήριξη, που εάν δεν υπάρξει, δύσκολα μπορείς να παρακολουθήσεις τον ρυθμό των προπονήσεων και γενικότερα της προετοιμασίας για τους αγώνες. Η πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη της κατηγορίας σου στο ζίου-ζίτσου είναι αναμφίβολα μια σημαντική διάκριση, που προϋποθέτει πολλή δουλειά και πειθαρχία. Με ποιον τρόπο τα κατάφερες; Μόνο η καθημερινή προπόνηση δεν αρκεί. Πριν ξεκινήσω κάτι, βάζω ένα στόχο και φτιάχνω ένα πλάνο για να το επιτύχω. Πάντα στο μυαλό μου έχω την κορυφή, γιατί εάν δεν στοχεύεις εκεί, δεν μπορείς να έχεις καλά αποτελέσματα και διακρίσεις. Να διευκρινήσω ότι είμαι πρώτος στα κιλά μου, στα υπέρβαρα, στη μωβ ζώνη και στην ηλικία μου (18-30). Η βαθμολογία ξεκίνησε από το τέλος του 2014 σε διεθνείς αγώνες και για να επιτύχω αυτό το υψηλό σκορ, έπρεπε να έχω μόνο πρωτιές στους αγώνες, κάτι το οποίο και κατάφερα. Πρόσφατα επέλεξες να πας στην Αμερική για να ασχοληθείς επαγγελματικά με τις μεικτές πολεμικές τέχνες. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας; Μετά από τόσα χρόνια αθλητισμού σε ένα δύσκολο άθλημα όπως το τζούντο, προσπάθησα να μπω στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού στην Αμερική. Αυτό απαιτούσε, όμως, να έχω κάνει την κατάλληλη προεργασία όσον αφορά στην προβολή των δυνατοτήτων μου, για να μπορέσω να εξελιχθώ. Έδωσα κάποιους αγώνες που ήταν απόλυτα επιτυχείς, πήρα πρώτη θέση στο βραζιλιάνικο ζίου-ζίτσου σε τουρνουά στο Λας Βέγκας και μια δεύτερη θέση στο ίδιο άθλημα στο Παγκόσμιο στην Καλιφόρνια και έπειτα επέστρεψα στην Ελλάδα. Δεν γνώριζα ότι για να συμμετάσχω σε επαγγελματικούς αγώνες χρειαζόμουν ειδική visa και κάποιες άλλες ακόμα διαδικασίες. Πρόσφατα υπέγραψα συμβόλαιο με μια μεγάλη εταιρεία management, η οποία θα μπορέσει να προωθήσει τη συμμετοχή μου σε παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις. Η καταγωγή σου έχει παίξει κάποιο ρόλο στο ταλέντο που έχεις σ’ αυτά τα αθλήματα; Ναι, είναι νομίζω καθαρά θέμα DNA, που είναι καθοριστικός παράγοντας, και το βλέπω και σε άλλους φίλους Αρμένιους αθλητές, όπως ο Οβαννεσιάν της Εθνικής Γαλλίας, καθώς και σε πολλούς φίλους μου από άλλες χώρες. Στα αθλήματά σου σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η Αρμενία; Το τζούντο είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Δεν θα έλεγα το ίδιο και για το ζίου-ζίτσου. Στην Αρμενία ασχολούνται πολύ σοβαρά με τα Ολυμπιακά αθλήματα. Είχα πάει το 2008 στην Αρμενία και μου άρεσε πάρα πολύ. Ιδιαίτερα το φαγητό νοστιμότατο και φρέσκο. Το Ερεβάν είναι μια καθαρή και όμορφη πόλη, με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Οι άνθρωποι στην Αρμενία έχουν κουλτούρα και είναι φιλόξενοι. Έχω σκοπό να ξαναπάω σίγουρα. Οι εντυπώσεις σου από τους Αρμένιους αθλητές; Οι Αρμένιοι αθλητές, δεν ξέρω τι τρώνε και πως γυμνάζονται, αλλά είναι πάρα πολύ δυνατοί. Είναι ίσως αυτό που λέγαμε και πριν για το DNA. Έχουν τη μάχη μέσα στην ψυχή τους. Διαπίστωσα, επίσης, ότι έχουν την αμέριστη υποστήριξη από τις οικογένειές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι, από τους 100 αθλητές, οι 80 είναι ιδιαίτερα ταλέντα. Εγώ είμαι περήφανος για την αρμενική καταγωγή μου και θεωρώ ότι ο ρόλος της είναι καθοριστικός στις σωματικές και ψυχικές μου δυνατότητες. Για το τέλος, θα ήθελες να προσθέσεις κάτι; Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με στηρίζουν οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια και έχουν πιστέψει σε μένα. Χωρίς εκείνους δε θα μπορούσα να πετύχω όσα κατάφερα.
|