Bάσω Κοτζαστράτη - Δουμανιάν

Γεννήθηκε στη Νίκαια την 1η Ιουλίου του 1937 και έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιανουαρίου του 1989. Οι γονείς του ήταν ένα νεαρό ζευγάρι επιζησάντων της Γενοκτονίας, ο Αλεξάν και η Ανζέλ Δουμανιάν, οι οποίοι απέκτησαν τέσσερα παιδιά: την Τζαγίγκ, την περίφημη σοπράνο Φλώρα Καζαντζιάν, τη Μαρί και τον Οβαννές, ο οποίος πήρε το όνομα του μεγαλύτερου αδελφού του που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Η καλλιτεχνική του ικανότητα στη μουσική φαίνεται από μικρή ηλικία, καθώς σπουδάζει βιολί στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, με καθηγητή τον μαέστρο Σώτο Βασιλειάδη. Παίρνει το δίπλωμά του με άριστα και συνεχίζει στα ανώτερα θεωρητικά (διεύθυνση ορχήστρας και ενορχήστρωση) με τον καθηγητή Αλέξανδρο Αϊνιάν.

Ως βαρύτονος, γίνεται δεκτός στη Χορωδία Ελλάδος, με μαέστρο τον δάσκαλό του Σώτο Βασιλειάδη. Εκεί γνωρίζει τη σοπράνο χορωδό Βάσω Κοτζαστράτη, υπάλληλο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την οποία παντρεύονται το 1971 και αποκτούν δύο παιδιά, την Ανζέλ και τη Μαρί-Κριστίν.

Μετά τον γάμο του, τελειώνει τον μηχανολογικό κλάδο της Ανώτερης Τεχνικής Σχολής Πειραιώς «Αρχιμήδης» και παράλληλα διδάσκει βιολί στο παράρτημα του Εθνικού Ωδείου Νίκαιας, με διευθύντρια τη Μαντώ Μπούτου. Ενεργό μέλος στα πολιτιστικά δρώμενα της κοινότητας, αναλαμβάνει τη μουσική διεύθυνση της μεγάλης χορωδίας «Αγκόπ Παπαζιάν» του πολιτιστικού συλλόγου «Χαμασκαΐν».

Με πρωτοβουλία του δημιουργείται η μεικτή χορωδία νέων με διεθνές ρεπερτόριο, η οποία, υπό τη διεύθυνσή του, δίνει συναυλίες με μεγάλη επιτυχία. Ως μαέστρος της χορωδίας «Αγκόπ Παπαζιάν», διοργανώνει συναυλίες, μεταξύ άλλων, στον «Παρνασσό», στο Θέατρο Παλλάς, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο Θέατρο της Λυρικής Σκηνής, στην Εστία Νέας Σμύρνης και στην αίθουσα του σχολείου «Ζαβαριάν». Ο Δουμανιάν εκλέγεται πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου «Λεβόν και Σοφία Αγκοπιάν», όπως επίσης και του αρμενικού πολιτιστικού συλλόγου Αθηνών «Χαμασκαΐν», που εκείνη την εποχή πλαισιωνόταν από μια δυναμική ομάδα, με μέλη όπως ο Χατσίκ Καρενιάν, ο αείμνηστος Σταύρος Αμπαριάν, η Νέλλη Τζανικιάν, η Ντιρουί Σλιντριάν, η Ροζίτα Γετιμιάν και η Αναΐς Καζαντζιάν.

Ως πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Χαμασκαΐν», ανεβάζει πολλά θεατρικά έργα, με αποκορύφωμα το «Հին Աստուածներ» (οι παλαιοί θεοί), σε συνεργασία με τον αλησμόνητο Αρσαβίρ Καζαντζιάν ως σκηνοθέτη και ηθοποιό, και με μια θαυμάσια ομάδα ηθοποιών· το αποτέλεσμα θα το ζήλευαν ακόμη και επαγγελματίες ηθοποιοί. Ο Δουμανιάν διοργανώνει επίσης ποιητικές και λογοτεχνικές βραδιές και εκθέσεις βιβλίων λογοτεχνίας, ενώ συμμετέχει σε όπερες και οπερέτες με μεγάλη επιτυχία.

Το Νοέμβριο του 1977, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το «Χαμασκαΐν» ανεβάζει την οπερέτα «Τσαρσιλί Αρτίν Αγά», σε μουσική του Αγκόπ Παπαζιάν και σκηνοθεσία Αρσαβίρ Καζαντζιάν, σόλο σοπράνο τη Φλώρα Καζαντζιάν και μαέστρο τον Οβαννές Δουμανιάν. Καθώς δεν υπήρχε αρμενική ορχήστρα, ο Δουμανιάν παρακάλεσε φίλους του μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών να τον βοηθήσουν, και εκείνοι δέχθηκαν να συνδράμουν αφιλοκερδώς. Έτσι, σχηματίστηκε μια υπέροχη ορχήστρα που συνεργάστηκε άψογα με τον θίασο, παράγοντας ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα που εκστασίασε το κοινό. Στο τέλος του έργου, σείστηκε το θέατρο από τα χειροκροτήματα.

Ο Δουμανιάν αναλαμβάνει επίσης και διευθύνει την εκκλησιαστική αρμενική χορωδία στον διαγωνισμό χορωδιών εκκλησιαστικής μουσικής που λαμβάνει χώρα τον Ιανουάριο του 1971 στη Λυρική Σκηνή Αθηνών. Η χορωδία διακρίνεται, και ο Δουμανιάν, με πολλή συγκίνηση, δέχεται επιστολή με τις ευχαριστήριες ευχές τού Σεβασμιότατου Έλληνα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Ως μαέστρος, προετοιμάζει επίσης τη χορωδία «Αγκόπ Παπαζιάν» για να πάρει μέρος επιτυχώς στον μεγάλο διεθνή διαγωνισμό χορωδιών στο Θέατρο Παλλάς Αθηνών.
Ακόμη, διοργανώνει επιτυχώς μια συναυλία στις 18 Μαΐου του 1986 στην Εστία της Νέας Σμύρνης, όπου παίρνουν μέρος νεαρά παιδιά της αρμενικής παροικίας, παίζοντας βιολί, πιάνο, κιθάρα, και τραγουδώντας. Ο Δουμανιάν μελοποιεί το ποίημα του Οβαννές Τουμανιάν «Σουν Ου Γκαντού» σε οπερέτα, με υπέροχα χορωδιακά κομμάτια. Ακόμη, μελοποιεί το ποίημα του Σαρμέν (Αρμενάκ Σαρκισιάν) «Γερανί Νραν» και το αφιερώνει στους γονείς του, όπως επίσης και το ποίημα της Σίλβα Γκαμπουντικιάν «Κο Mάιρ Λεζούν», το οποίο είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει η ίδια σε σχολική εκδήλωση προς τιμήν της κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα. Με μεγάλη συγκίνηση, η Γκαμπουντικιάν δέχθηκε την παρτιτούρα ως δώρο.

Ο Δουμανιάν μελοποίησε επιπλέον τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα σε χορωδιακό τετράφωνο και τα παρουσίασε με ένα μικρό χορωδιακό σχήμα. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του προσπαθούσε να φτιάξει μια παιδική χορωδία, κάτι που θα κατάφερνε, όπως και πολλά άλλα, αν η ζωή του δεν τελείωνε απροσδόκητα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Ο Οβαννές Δουμανιάν υπήρξε άνθρωπος χαμηλών τόνων, με ήθος, ευρύτητα πνεύματος, ευαίσθητος και σεμνός καλλιτέχνης, ιδεαλιστής, οραματιστής, και παράλληλα ένας άψογος οικογενειάρχης, διδάσκοντας και εμπνέοντας με το παράδειγμά του τις κόρες του.

Υπήρξε φλογερός πατριώτης, με βαθιά αγάπη για τη σκλαβωμένη πατρίδα και με διακαή πόθο να τη δει κάποια μέρα ελεύθερη. Δυστυχώς, όμως, δεν πρόλαβε να ζήσει αυτή τη μέρα.

Μετά τον θάνατό του, ο πολιτιστικός σύλλογος «Χαμασκαΐν» εξέδωσε το εκπαιδευτικό λογοτεχνικό ανθολόγιο με τίτλο «Παρέβ, Μενκ Ενκ», με εικονογράφηση της Αναΐς Καζαντζιάν και λογοτεχνική επιμέλεια της καθηγήτριας Αρμενικής Λογοτεχνίας Μάρω Κιουρκτζιάν, το οποίο αφιερώθηκε στη μνήμη του. Επίσης, το «Χαμασκαΐν» τού απένειμε τιμητική πλακέτα μετά θάνατον για τη συνολική του προσφορά στην κοινότητα, την οποία παρέλαβαν η σύζυγος και οι δύο κόρες του.

Tweet

Share