Βαλερί Μπουαγιέ |
Συνέντευξη:Eφημερίδα «Αζάτ Ορ» Μετάφραση:Ναζίκ Τζαμουζιάν
“Η δια νόμου ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας είναι πολιτική αναγκαιότητα για τη διεθνή κοινότητα”
Το όνομα της γαλλίδας βουλευτού Βαλερί Μπουαγιέ, για τους Αρμενίους, είναι συνδεδεμένο με το νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας, καθώς είναι η συντάκτριά του. Η κυρία Μπουαγιέ έχοντας εργαστεί μεθοδικά και με συνέπεια, μετά το πρώτο νομοσχέδιο, φέτος παρουσίασε άλλα δύο. Το πρώτο αφορά στην ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας, ενώ το δεύτερο προτείνει τη σύσταση επιτροπής που θα επανεξετάσει το ζήτημα της συνταγματικότητας του πρώτου νομοσχεδίου. Η δίκαιη και διεκδικητική στάση της Βαλερί Μπουαγιέ έχει προκαλέσει την οργή της τουρκικής πλευράς. Στο You Tube υπάρχουν πολλές καταχωρίσεις με υβριστικό περιεχόμενο εναντίον της. Η κυρία Μπουαγιέ αναφέρει ότι έχει απειληθεί η ίδια και η οικογένειά της και πως για κάποιο χρονικό διάστημα είχε αναγκαστεί να έχει αστυνομική προστασία. Δηλώνει όμως ότι θα συνεχίσει τον αγώνα. Στο παρελθόν είχε επισκεφθεί την Τουρκία, τώρα όμως δεν θα το επιχειρήσει, ακόμη κι αν η τουρκική κυβέρνηση εγγυούταν την ασφάλειά της. Ωστόσο λαμβάνει και επιστολές συμπαράστασης από την Τουρκία διότι όπως αναφέρει, «υπάρχουν ακόμη στη χώρα αυτή άνθρωποι που πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα». Στις 24 Απριλίου, φέτος, επισκέφθηκε το μνημείο των θυμάτων της γενοκτονίας, στα πλαίσια της επίσκεψής της στο Ερεβάν και το Στεπαναγκέρτ μαζί με την κυρία Ελένη Θεοχάρους, πρόεδρο της επιτροπής φιλίας του Καραμπάχ και του Ευρωκοινοβουλίου. Τα τελευταία χρόνια έχουμε διαπιστώσει ότι οι διεθνείς προσπάθειες διευθέτησης του ζητήματος του Καραμπάχ έχουν αποδυναμωθεί -αν δεν έχουν παγώσει εντελώς. Ο ρόλος της «Ομάδας του Μινσκ» του ΟΑΣΕ προφανώς υποτιμήθηκε από πολλούς, ακόμη κι από τις χώρες που προεδρεύουν. Η Γαλλία είναι μία από αυτές. Πώς εκτιμάτε εσείς την παρούσα φάση των διαπραγματεύσεων; Θεωρώ πως έχουν γίνει πολλά από την «Ομάδα του Μινσκ». Όμως, ως Γαλλίδα, με λύπη διαπιστώνω σήμερα, ότι το ζήτημα του Καραμπάχ έχει γενικότερα παραμεληθεί. Αρχικά, το Στεπαναγκέρτ θα πρέπει να βγει από τη σημερινή του περιθωριοποίηση, μέσω της δημιουργίας μιας «γέφυρας» με το Ερεβάν. Αμέσως μετά, θα πρέπει η Αρμενία και το Καραμπάχ να εξέλθουν από την πολιτική, διπλωματική και ανθρωπιστική τους απομόνωση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει αυτό. Αν θα έπρεπε να επιλέξουμε έναν, θα ξεκινούσα πείθοντας την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα αναγνώρισης του Καραμπάχ. Το 99% των Γάλλων και των Ευρωπαίων δεν γνωρίζει και δεν ενδιαφέρεται για το ζήτημα του Καραμπάχ, ενώ γνωρίζει, για παράδειγμα, το Κόσσοβο. Η εξήγηση είναι νομίζω προφανής. Το Καραμπάχ δεν διαθέτει πετρέλαιο... Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, το Καραμπάχ χρειάζεται ένα ισχυρό λόμπυ που θα ασχοληθεί με το ζήτημά του. Ένα σοβαρό θέμα είναι η απουσία του Καραμπάχ από τις διαπραγματεύσεις. Επίσης το Αζερμπαϊτζάν δεν χάνει ευκαιρία να τις παρακωλύει, εκμεταλλευόμενο την απάθεια της διεθνούς κοινότητας. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν στις διαπραγματεύσεις; Είμαι πολύ ικανοποιημένη ως ένα από τα πρώτα μέλη της «Επιτροπής Φιλίας του Καραμπάχ», μέσω της οποίας προσπαθούμε να διαφωτίσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη για το ζήτημα. Δυστυχώς δεν προχωράει η υπόθεση της ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας, ώστε να συνεχίσουμε με το θέμα της αναγνώρισης του Καραμπάχ. Τα δύο αυτά ζητήματα είναι αλληλένδετα.Το παρελθόν συνδέεται με το παρόν. Θα πρέπει επίσης να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την αναγνώριση της γενοκτονίας από τις ΗΠΑ. Όλα αυτά θα ανοίξουν το δρόμο για την αναγνώριση και του Καραμπάχ. Με μεγάλη χαρά πληροφορηθήκαμε τη δημιουργία Επιτροπής Φιλίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Καραμπάχ. Σε τι πιστεύετε πως μπορεί να βοηθήσει η εν λόγω επιτροπή στη διευθέτηση του ζητήματος; Η δημιουργία της επιτροπής έγινε με πρωτοβουλία της κύπριας ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους. Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ της Ευρώπης και της Αρμενίας θεωρώ ότι αποτελεί σημαντικό βήμα, ειδικά καθώς η κυπριακή καταγωγή της κυρίας Θεοχάρους δίνει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στο όλο ζήτημα. Είναι καιρός τα ευρωπαϊκά κράτη να δράσουν, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα υψηλά ιδανικά των λαών. Πρόσφατα αναφερθήκατε στην αναγκαιότητα άμεσης αεροπορικής σύνδεσης Αρμενίας-Καραμπάχ και ζητήσατε γραπτώς από το γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών να συνδράμει στη λειτουργία του αεροδρομίου του Στεπαναγκέρτ. Είχα απευθυνθεί και στον υπουργό Εξωτερικών της Αρμενίας για το ίδιο ζήτημα, χωρίς όμως να λάβω απάντηση. Πιστεύω πάντως ότι υπάρχουν ελπίδες διευθέτησής του. Ξέρετε, όταν επισκέπτομαι το Καραμπάχ, πάντα διαπιστώνω ότι εκτός από το φυσικό κάλλος, διαθέτει κι ένα εξαίρετο ανθρώπινο δυναμικό. Οι άνθρωποι εκεί επιθυμούν την ειρήνη. Η νέα γενιά θέλει να σπουδάσει, ο λαός έχει τη θέληση να ζήσει παρόλες τις δυσχέρειες. Το Αζερμπαϊτζάν επιδιώκει ένα μόνο πράγμα: να «πνίξει» το Καραμπάχ, να σβήσει το λαό του και να μη μιλά πια κανείς γι’ αυτό. Έχουμε επομένως μια «διπλωματική γενοκτονία» από μέρους του Αζερμπαϊτζάν εναντίον του Καραμπάχ. Ας έρθουμε τώρα στο νομοσχέδιο για την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας που υιοθετήθηκε χάρις στις δικές σας πρωτοβουλίες. Είναι γνωστή η τακτική της Τουρκίας να λειτουργεί πάντα με απειλές και πλάγιους τρόπους. Πώς πιστεύετε πως θα εξελιχθεί το επόμενο στάδιο της επικύρωσης του νόμου; Στις 24 Απριλίου 2012, μερικές ημέρες πριν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο πρόεδρος Ολάντ είχε υποσχεθεί να κάνει κάποια πράγματα. Ανάμεσα σε άλλα, είχε δηλώσει ότι η 24η Απριλίου 2013 δεν θα μνημονευτεί χωρίς προηγουμένως να έχει επιτευχθεί η ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας. Εμείς βέβαια γνωρίζουμε ότι όχι μόνο οι υποσχέσεις αυτές δεν τηρήθηκαν, αλλά ο Ολάντ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Αλίεβ, και του έσφιξε το χέρι. Αυτή η διγλωσσία πρέπει οπωσδήποτε να λάβει τέλος. Ο πρόεδρος Σαρκοζί αντιθέτως επέδειξε πιο συνεπή στάση: όχι μόνο υλοποίησε την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας, αλλά επισκέφθηκε και την Αρμενία, φύτεψε «το δέντρο της ειρήνης» στο μνημείο των θυμάτων της γενοκτονίας και δήλωσε ότι πρέπει να αναγνωριστεί η αρμενική γενοκτονία. Μια χώρα σαν τη Γαλλία έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει νόμο για την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας. Φυσικά ο νόμος δεν αφορά μόνο την αρμενική γενοκτονία, αλλά και όσες έχουν αναγνωριστεί από το γαλλικό κράτος. Ως τώρα η Γαλλία έχει αναγνωρίσει την Αρμενική και την Εβραϊκή. Η δια νόμου ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας είναι πολιτική αναγκαιότητα για τη Γαλλία, την Ευρώπη αλλά και τη διεθνή κοινότητα. |