Αρμάν Γκιραγκοσιάν Εκτύπωση E-mail

Στην Αζνίβ Κασπαριάν

Τεύχος: Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2011


Με α­φορ­μή τη συ­μπλή­ρω­ση 20 χρό­νων α­πό την α­νε­ξαρ­τη­σί­α της Αρ­μενί­ας, ο α­να­πλη­ρω­τής υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών της χώ­ρας Αρ­μάν Γκι­ρα­γκο­σιάν μί­λη­σε στο πε­ριο­δι­κό «Αρ­με­νικά». Με­τα­ξύ άλ­λων, συ­ζη­τή­θη­καν οι προ­τε­ραιό­τη­τες που έ­χει θέ­σει το υ­πουργεί­ο,ο ρό­λος των αρ­με­νι­κών πα­ροι­κιών, οι προ­σπά­θειες ει­ρη­νι­κής ε­πί­λυ­σης του ζη­τή­μα­τος του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ κα­θώς και η πα­ρα­ποί­η­ση της ι­στο­ρί­ας α­πό την πλευ­ρά της Τουρ­κί­ας.

 

 

«Προ­τε­ραιό­τητά μας εί­ναι η επί­λυ­ση του ζη­τή­μα­τος του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ»


Ο Αρμάν Γκιραγκοσιάν εί­ναι α­να­πλη­ρω­τής υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών της Αρμενίας από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι σήμερα. Διετέλεσε πρέσβης της Αρμενίας στις Η.Π.Α. από το Νοέμβριο του 1999 μέ­χρι το Μάρ­τιο του 2005 ενώ από το 2001 είναι μό­νι­μος α­ντι­πρό­σω­πος της Αρ­με­νί­ας στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών. Το διά­στη­μα 1994-1999 διε­τέ­λε­σε πρέ­σβης της Αρ­με­νί­ας στην Ελ­λά­δα, ε­νώ πα­ράλλη­λα ε­κτε­λού­σε κα­θή­κο­ντα πρέ­σβη στην Κύ­προ, τη Σλο­βε­νί­α, την Κρο­α­τί­α, την Αλ­βα­νί­α και στην Ο­μο­σπον­δια­κή Δη­μο­κρα­τί­α της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Πριν ξε­κι­νή­σει τη στα­διο­δρο­μί­α του ως δι­πλω­μά­της, εί­χε ερ­γα­στεί ε­πί σει­ρά ε­τών στην Α­κα­δη­μί­α Ε­πι­στη­μών της Αρ­με­νί­ας, με ει­δί­κευ­ση στα θέ­μα­τα ι­στορί­ας και πο­λι­τι­σμού της δια­σπο­ράς. Εί­ναι συγ­γρα­φέ­ας πε­ρισ­σό­τε­ρων α­πό 100 βιβλί­ων και ε­πι­στη­μο­νι­κών με­λε­τών γύ­ρω α­πό το Αρ­με­νι­κό ζή­τη­μα, ε­νώ η δι­δακτο­ρι­κή δια­τρι­βή του εί­χε τίτλο: «Το ζήτημα του δυτικού αρ­με­νι­σμού και η βρε­τα­νι­κή δι­πλω­μα­τί­α (1830-1914)».

 

Φέ­τος συ­μπλη­ρώ­νο­νται 20 χρό­νια α­πό την α­νε­ξαρ­τη­σί­α της Αρ­με­νί­ας. Πώς α­ξιολο­γεί­τε τη λει­τουρ­γί­α κα­θώς και την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής της νε­ο­σύ­στα­της Δη­μο­κρα­τί­ας μας;

Η ε­γκα­θί­δρυ­ση της Δη­μο­κρα­τί­ας και η δη­μιουρ­γί­α του υ­πουρ­γεί­ου Ε­ξω­τε­ρικών πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν σε πο­λύ δύ­σκο­λες ε­πο­χές, κα­θώς με­τά την πτώ­ση της Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης α­κο­λού­θη­σε η οι­κονο­μι­κή κα­τάρ­ρευ­ση της χώ­ρας, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα μαι­νόταν ο πόλε­μος στο Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ.

Προ­σω­πι­κά, εί­μαι πο­λύ πε­ρή­φα­νος διό­τι α­πό την πρώ­τη μέρα ερ­γά­ζο­μαι στο υ­πουρ­γεί­ο Ε­ξω­τε­ρι­κών και προ­σφέ­ρω τις υ­πη­ρε­σί­ες μου συμ­βάλ­λο­ντας στην α­νά­πτυ­ξη και α­να­βάθ­μι­ση των υ­πηρε­σιών του. Προ­ϋ­πό­θε­ση για την ε­δραί­ω­ση μιας α­νε­ξάρ­τη­της Δη­μοκρα­τί­ας εί­ναι η ε­θνι­κή α­σφά­λεια της χώ­ρας με την ορ­γά­νω­ση του στρα­τού, κα­θώς και η ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της.

Αν και α­πό το 1918 εί­χα­με α­νε­ξάρ­τη­τα ή η­μι-α­νε­ξάρ­τη­τα υ­πουρ­γεί­α Ε­ξω­τε­ρι­κών, για μας ξε­κί­νη­σε μια και­νούρ­για πε­ρί­ο­δος πριν α­πό 20 χρό­νια, μέ­σα σ’ έ­να νέ­ο, σύγ­χρο­νο και πο­λύ­πλο­κο πε­ρι­βάλ­λον.

Εί­μα­στε υ­πο­χρε­ω­μέ­νοι να λει­τουρ­γή­σου­με με νέες δο­μές και υ­πη­ρε­σί­ες. Στην αρ­χή, α­ξιο­ποι­ή­σα­με τους έ­μπει­ρους πο­λι­τι­κούς και δι­πλω­μά­τες που ερ­γά­ζο­νταν στο υ­πουρ­γεί­ο Ε­ξω­τε­ρι­κών της Σο­βιε­τι­κής Αρ­με­νί­ας αλ­λά και Αρ­μέ­νιους α­πό άλ­λες Σο­βιε­τι­κές Δημο­κρα­τί­ες. Οι άν­θρω­ποι αυ­τοί κα­τά­φε­ραν μέ­σα σε μι­κρό χρο­νι­κό διά­στη­μα να συ­νερ­γα­στούν αλ­λά και να με­τα­φέ­ρουν τις γνώ­σεις και τις ε­μπει­ρί­ες τους στη νέ­α γε­νιά των δι­πλω­μα­τών μας.

Πρέ­πει να το­νί­σου­με ό­τι, ό­λα αυ­τά τα χρό­νια, η συμ­με­το­χή νέ­ων α­πό τη δια­σπο­ρά υ­πήρ­ξε δυ­να­μι­κή, ε­νώ και η α­ρω­γή των αρ­με­νι­κών πα­ροικιών και ορ­γα­νώ­σε­ων στην ί­δρυ­ση πρε­σβειών και προ­ξε­νεί­ων ή­ταν κα­τα­λυ­τική.

Σή­με­ρα, μπο­ρού­με να πού­με πως ό­λα αυ­τά τα χρό­νια πα­ρά τις τε­ρά­στιες οι­κονο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες και τις αλ­λα­γές της διε­θνούς πο­λι­τι­κής σκη­νής, κα­τα­φέρα­με να έ­χου­με μια α­ξιό­λο­γη και σύγ­χρο­νη ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή. Κα­τα­φέ­ρα­με να δη­μιουρ­γή­σου­με έ­να δυ­να­μι­κό δι­πλω­μα­τι­κό σώ­μα, έ­χο­ντας εκ­προ­σώ­πη­ση σε πά­ρα πολ­λές χώ­ρες, ό­που συ­νερ­γα­ζό­μα­στε σε διά­φο­ρα ε­πί­πε­δα. Πα­ράλ­λη­λα, στις διε­θνείς και πε­ρι­φε­ρεια­κές ορ­γα­νώ­σεις έ­χου­με μια α­ξιό­λο­γη πο­λι­τι­κή πα­ρου­σί­α και δρα­στη­ριό­τη­τα.

Με μια πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λιών σε διά­φο­ρα θέ­μα­τα, πά­ντα σε­βό­μενοι τις αρ­χές του διε­θνούς δι­καί­ου, έ­χου­με κα­τα­φέ­ρει να βά­λου­με γερές βά­σεις στο πε­δί­ο δρά­σης της διε­θνούς πο­λι­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας.

Οι θέσεις μας σε διά­φο­ρα πα­γκό­σμια και πε­ρι­φε­ρεια­κά θέ­μα­τα εί­ναι ο­ριο­θε­τη­μένες μέ­σα στα πλαί­σια των δη­μο­κρα­τι­κών αρ­χών της δι­καιο­σύ­νης και της διεθνούς κοι­νής γνώ­μης.

 

Σή­με­ρα, ποιες εί­ναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες της ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τικής της Αρ­με­νί­ας;

Η ε­φαρ­μο­ζό­με­νη ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή μας έ­χει ως στό­χο να υ­περ­νι­κή­σει τις διά­φο­ρες και πο­λύ­πλευ­ρες πιέ­σεις που α­σκού­νται στη χώ­ρα μας, α­πο­φεύ­γο­ντας να βά­λου­με σε κίν­δυ­νο την α­νε­ξαρ­τη­σί­α και την α­σφά­λεια της χώ­ρας, την αυτο­διά­θε­ση και τη δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα των πο­λι­τών της, δια­σφα­λίζο­ντας ω­στό­σο έ­να κλί­μα στα­θε­ρό­τη­τας για οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη και ευη­με­ρί­α.

Φυ­σι­κά, μια α­πό τις ά­με­σες προ­τε­ραιό­τη­τές μας εί­ναι η ε­πί­λυ­ση του ζη­τή­ματος του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ. Ε­πι­διώ­κου­με, μέ­σα α­πό ει­ρη­νι­κές δια­δι­κα­σί­ες, να δο­θεί μια δί­και­η λύ­ση, που θα συ­νά­δει με τις θε­με­λιώ­δεις αρ­χές του διεθνούς δι­καί­ου. Συ­νε­χί­ζου­με να δυ­να­μώ­νου­με και να εμ­βα­θύ­νου­με τις δι­πλω­ματι­κές μας σχέ­σεις με τις δυο γει­το­νι­κές χώ­ρες, το Ι­ράν και τη Γε­ωρ­γί­α. Πα­ρά τη δυ­σμε­νή θέ­ση στην ο­ποί­α έ­χει πε­ριέλ­θει το Ι­ράν τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια, λό­γω του πυ­ρη­νικού της προ­γράμ­μα­τος, για μας παραμέ­νει έ­νας α­ξιό­λο­γος σύμ­μα­χος και συ­νερ­γά­της. Έ­χου­με α­πό κοι­νού α­να­πτύ­ξει ε­νερ­γεια­κά προ­γράμ­μα­τα, ε­νώ συ­νεργα­ζό­μα­στε στον το­μέ­α των με­τα­φο­ρών.

Η πο­λι­τι­κή των ί­σων α­πο­στά­σε­ων στο θέ­μα του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ α­πό την πλευ­ρά του Ι­ράν, εί­ναι μια υ­γι­ής στά­ση εκ μέ­ρους του, αλ­λά και η φι­λι­κή διά­θε­ση των αρ­χών που ε­πι­δει­κνύ­ουν προς τη με­γά­λη αρ­με­νι­κή κοι­νό­τη­τα της χώ­ρας εί­ναι α­ξιο­μνη­μόνευ­τη.

Η κυ­βέρ­νη­ση της Αρ­με­νί­ας έ­χει τη διά­θε­ση να α­να­πτύ­ξει φι­λι­κές σχέ­σεις με τη Γε­ωρ­γί­α, λαμ­βά­νο­ντας υ­πό­ψη ό­τι η χώ­ρα αυ­τή εί­ναι ση­μα­ντι­κή για τις μετα­φο­ρές και το ε­μπό­ριο μέ­σω της Μαύ­ρης θά­λασ­σας. Η πο­λυ­πλη­θής αρ­μενι­κή κοι­νό­τη­τα της Γε­ωρ­γί­ας α­ντι­με­τω­πί­ζει ση­μα­ντι­κά προ­βλή­μα­τα, στα ο­ποί­α προ­σπα­θού­με να δώ­σου­με λύ­σεις, σε συ­νερ­γασί­α με την κυ­βέρ­νη­ση της Γε­ωρ­γί­ας.

Μια α­κό­μη προ­τε­ραιό­τη­τα της ε­ξω­τε­ρι­κής μας πο­λι­τι­κής εί­ναι η α­να­βάθ­μιση της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με τη Ρω­σί­α. Σ’ αυ­τή τη δια­δι­κα­σί­α έ­χει συμ­βά­λει κα­θο­ρι­στι­κά ο με­γά­λος αρ­με­νι­κός πλη­θυ­σμός των 2 ε­κα­τομ­μυ­ρί­ων που ζουν στη Ρω­σί­α.

Οι φι­λι­κές σχέ­σεις και η συ­νερ­γα­σί­α σε διά­φο­ρα θέ­μα­τα που έ­χει ε­πι­τευ­χθεί με τις Η.Π.Α., α­πο­τε­λεί μια α­κό­μη α­πό τις προ­τε­ραιό­τη­τές μας. Η Α­με­ρι­κή έ­χει παί­ξει κα­τα­λυ­τι­κό ρό­λο στη ση­μα­ντική οι­κο­νο­μι­κή βο­ή­θεια που έ­χει λάβει η Αρ­με­νί­α και το Ναγκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ α­πό διά­φο­ρους διε­θνείς ορ­γα­νι­σμούς τα τε­λευ­ταί­α εί­κο­σι χρό­νια, πο­σό που φτά­νει τα 2 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια. Στο πλαί­σιο της συ­νερ­γα­σί­ας με τη χώ­ρα αυ­τή δί­νου­με ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α και στο πρό­βλη­μα της τρο­μο­κρα­τί­ας.

Πα­ράλ­λη­λα, δί­νου­με με­γά­λη έμ­φα­ση στις σχέ­σεις μας με τις χώ­ρες της Ευ­ρώπης και την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση. Θε­ω­ρού­με ό­τι η χώ­ρα μας εί­ναι μέ­λος της ευ­ρω­παϊ­κής οι­κο­γέ­νειας και κά­νου­με τις κα­τάλ­λη­λες ε­νέρ­γειες, έ­τσι ώ­στε να προσεγ­γί­σου­με την Ευ­ρώ­πη στα θέ­μα­τα δη­μο­κρα­τί­ας, οι­κο­νο­μί­ας και δι­καιο­σύ­νης.

Ε­πί­σης, τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια η Αρ­με­νί­α έ­χει α­να­βαθ­μί­σει τις δι­πλω­μα­τι­κές της σχέ­σεις με τις χώ­ρες του Περ­σι­κού Κόλ­που, τη Λα­τι­νική Α­με­ρι­κή και τη Μέ­ση Α­να­το­λή.

Με την ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή μας προ­σπα­θού­με να θέ­σου­με- ό­που εί­ναι δυ­να­τό- το θέ­μα της α­να­γνώ­ρι­σης της γε­νο­κτο­νί­ας στον Ο­Η­Ε, να α­να­πτύ­ξου­με α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο τις σχέ­σεις Αρ­με­νί­ας-Δια­σπο­ράς, να δια­σφα­λί­σου­με τα δι­καιώμα­τα των πο­λι­τών μας και να προ­στα­τεύ­σου­με μνη­μεί­α του αρ­με­νι­κού πο­λι­τισμού που υ­πάρ­χουν σε διά­φο­ρες χώ­ρες.

 

Πώς α­ξιο­λο­γεί­τε τις δι­με­ρείς σχέ­σεις με την Τουρ­κί­α σή­με­ρα;

Υ­πάρ­χει μια ε­μπο­ρι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα α­πό ι­διώ­τες που δια­κι­νούν τα ε­μπο­ρεύ­μα­τά τους μέ­σω τρί­των χω­ρών. Έ­χουν α­να­πτυ­χθεί σχέ­σεις με­τα­ξύ συλ­λό­γων και μη κυ­βερ­νη­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων και υ­πάρ­χουν πτή­σεις με­τα­ξύ Ε­ρε­βάν και Κωνστα­ντι­νού­πο­λης. Η Τουρ­κί­α ε­ξα­κο­λου­θεί να κρα­τά κλει­στά τα σύ­νο­ρά της με την Αρ­με­νί­α. Δεν θέ­λω να ε­πα­να­λά­βω αυ­τά που συ­νέ­βησαν με­τά την υ­πο­γρα­φή των πρω­το­κόλ­λων με­τα­ξύ των δύ­ο χωρών. Άλ­λω­στε, εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι η Τουρ­κί­α κι αυ­τή τη φο­ρά μπρο­στά στα μά­τια ό­λου του κό­σμου, ο­ριο­θέ­τη­σε τη συ­νέ­χι­ση των συ­νο­μι­λιών, συν­δέ­ο­ντάς τες με τα θέ­μα­τα της γε­νο­κτο­νί­ας και του Ναγκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ. Η «μπά­λα» εί­ναι στην πλευ­ρά της Τουρ­κί­ας σή­με­ρα, ό­πως δήλω­σε η υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών των Η­ΠΑ.

Η Τουρ­κί­α ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες, ξο­δεύ­ο­ντας α­στρο­νο­μι­κά πο­σά, προ­σπαθεί να πα­ρα­ποι­ή­σει την ι­στο­ρί­α, υ­πο­στη­ρί­ζο­ντας ό­τι ο αρ­με­νι­κός λα­ός στη δια­σπο­ρά και την Αρ­με­νί­α φέρει την ευ­θύ­νη για τη στά­ση της. Μας κα­τη­γο­ρεί για προ­δο­σί­α, τρο­μο­κρα­τί­α, ό­τι βά­ζου­με προ­ϋ­ποθέ­σεις για να έ­χου­με σχέ­σεις. Ω­στό­σο, η συ­μπε­ρι­φο­ρά της με­τά την υ­πο­γρα­φή των πρω­το­κόλ­λων έ­δει­ξε σε ό­λους ποιος ευ­θύ­νε­ται για το α­διέ­ξο­δο. Αυ­τός που βά­ζει προ­ϋ­πο­θέ­σεις, που παίρνει σα­φή και μο­νόπλευ­ρη θέ­ση σ’ έ­να πε­ρι­φε­ρεια­κό ζή­τη­μα, αυ­τό του Να­γκόρ­νο Καρα­μπάχ, εί­ναι η Τουρ­κί­α.

 

Στο θέ­μα του Να­γκόρ­νο Κα­ρα­μπάχ υπάρ­χουν κά­ποιες ε­ξε­λί­ξεις σε δι­πλω­μα­τι­κό ε­πί­πε­δο ή αυ­τές έ­χουν πα­γώ­σει;

Η θέ­ση της Αρ­με­νί­ας εί­ναι ξε­κά­θα­ρη σ’ αυ­τό το ζή­τη­μα. Ζη­τά­με την ει­ρη­νική ε­πί­λυ­ση του θέ­μα­τος, μέ­σα στα πλαί­σια των διε­θνών αρ­χών και δι­καί­ου. Συμφω­νού­με το θέ­μα να ε­πι­λυ­θεί, ό­πως ο­ρί­στη­κε στη Μα­δρί­τη, υ­πό την προ­ε­δρί­α της ο­μά­δας Μιν­σκ του Ο­Α­ΣΕ. Δη­λα­δή η βού­λη­ση των κα­τοί­κων του Να­γκόρ­νο Κα­ραμπάχ να έ­χει κα­θο­ρι­στι­κό ρό­λο στην τε­λι­κή ε­πί­λυ­ση του ζη­τή­μα­τος. Πρό­σφα­τα, το Α­ζερ­μπα­ϊ­τζάν α­νέ­τρε­ψε την ε­ξέ­λι­ξη των δια­πραγ­ματεύ­σε­ων στην πό­λη Κα­ζάχ, α­πορ­ρί­πτο­ντας αυ­τή την προ­ϋ­πό­θε­ση. Αν στο Κα­ζάχ οι δύ­ο πλευ­ρές α­πο­δέ­χο­νταν ό­λες τις προ­ϋ­ποθέ­σεις που έ­χουν τε­θεί στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων θα κάνα­με έ­να με­γά­λο βή­μα μπρο­στά. Θα μπο­ρού­σα­με να προ­χω­ρή­σου­με στην υ­πο­γρα­φή συμ­φώ­νου για την ει­ρη­νι­κή ε­πί­λυ­ση του ζη­τή­μα­τος. Σύ­ντο­μα, σχε­διά­ζε­ται νέ­α ε­πί­σκε­ψη α­πό τους προ­ε­δρεύ­ο­ντες των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων της ο­μά­δας Μινσκ για συ­νο­μι­λί­ες με τις δυο πλευ­ρές.

 


Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 41 επισκέπτες συνδεδεμένους