|
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΘΡΥΛΟ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ
Ο Ρομπέρ Εμιγιάν, ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές του άλματος εις μήκος στον κόσμο, βρέθηκε στην Αθήνα στα πλαίσια του διεθνούς αγώνα αλμάτων που διοργάνωσε στις 14 Μαΐου ο Φιλαθλητικός Σύλλογος Καλλιθέας στον Άγιο Κοσμά. Ο αγώνας ήταν αφιερωμένος στον Αρμένιο αθλητή με ρίζες από την Ελλάδα. Ο ΣΕΓΑΣ δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτη την παρουσία του στη χώρα μας και διοργάνωσε σεμινάριο στο οποίο ως κεντρικός ομιλητής κατέθεσε τις γνώσεις και τις εμπειρίες του.
Ο Ρομπέρ Εμιγιάν γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1965, στο Γκιουμρί της Αρμενίας. Υπήρξε αθλητής στο άλμα εις μήκος, με μεγάλες παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διακρίσεις ενώ παραμένει κάτοχος του ευρωπαϊκού ρεκόρ από το 1987 με άλμα 8,86μ., που είναι η τέταρτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο μετά τους Μάικλ Πάουελ (8.95 μ.), Μπομπ Μπήμον (8.90 μ.) και Καρλ Λιούις (8.87 μ.). Η επίδοση αυτή σημειώθηκε σε αθλητική ημερίδα στο Τζαχγκατζόρ της Αρμενίας στις 22 Μαΐου 1987. Συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο όπου μας παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Στον Σαρκίς Αγαμπατιάν
Απρίλιος- Ιούνιος 2016, τεύχος 89
Εκδηλώσεις σαν αυτή της Αθήνας γίνονται και σε άλλα μέρη του κόσμου;
Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Παναγιώτης Δημακός και Έλληνες φίλοι πρότειναν να διοργανωθεί ένας διεθνής αγώνας αλμάτων προς τιμήν μου. Τους ευχαριστώ θερμά για τη χαρά που μου έδωσαν. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι νιώθω την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα μου. Ξέρετε, οι γονείς μου γεννήθηκαν εδώ, ο πατέρας μου στη Θεσσαλονίκη και η μητέρα μου στην Κόρινθο. Τα χρόνια εκείνα που είχα τις μεγάλες επιτυχίες στον αθλητισμό, πέρασα υπέροχες στιγμές στην Ελλάδα. Έχω συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες και έχω αρκετούς φίλους στην αρμενική κοινότητα όπως οι Αρτίν Παλαντζιάν, Μινάς Αταμιάν, Γκαρμπίς Τζανικιάν. Καλούς φίλους μέσω των οποίων έχω γνωρίσει πολλούς συμπατριώτες μας στην Ελλάδα. Ως κάτοχος του ευρωπαϊκού ρεκόρ στο άλμα εις μήκος, το οποίο δεν έχει ακόμη καταρριφθεί αν και έχουν περάσει 30 περίπου χρόνια, δέχθηκα με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση την πρόσκληση να επισκεφτώ και πάλι την όμορφη χώρα σας.
Είκοσι περίπου χρόνια, πριν από το δικό σας ρεκόρ (παγκόσμιο και κατόπιν ευρωπαϊκό), ένας ακόμη Αρμένιος αθλητής, ο Ιγκόρ Τερ Οβανεσιάν κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στο ίδιο αγώνισμα με 8,35 μέτρα, που κατέρριψε ο Μπομπ Μπήμον με 8,90, στο Μεξικό το 1968. Φαίνεται ότι στην Αρμενία, μια μικρή χώρα χωρίς μεγάλη παράδοση στον στίβο, το άλμα εις μήκος ταιριάζει στους Αρμένιους αθλητές. Υπάρχει κάποια εξήγηση;
Προπονητής μου ήταν ο Μιγκιρντίτς Γκαραμπετιάν με τον οποίο είχαμε έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα. Αργότερα, στην εθνική ομάδα στίβου της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον Ιγκόρ Τερ Οβανεσιάν ως προπονητή. Τώρα είναι αντιπρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Στίβου. Είναι μια μεγάλη προσωπικότητα και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Είμαι τυχερός που εξακολουθώ να είμαι κάτοχος του ευρωπαϊκού ρεκόρ άλματος εις μήκος, οπότε μπορούμε να πούμε ότι το ρεκόρ σ’ αυτό το άθλημα κατέχουν Αρμένιοι αθλητές για 45 με 50 χρόνια. Αν και είμαστε ένας μικρός λαός αριθμητικά, ξεχωρίζουμε σε κάποια αθλήματα και σημειώνουμε παγκόσμιες διακρίσεις. Στην Αρμενία έχουμε πολύ καλούς άλτες στο μήκος. Φαίνεται πώς είναι στο αίμα μας. Τον επόμενο χρόνο θα κλείσω 30 χρόνια με αυτό το ρεκόρ και μακάρι να βρεθεί κάποιος να το καταρρίψει. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι, χρειάζεται σκληρή και συστηματική δουλειά για να το πετύχει κανείς. Μακάρι να είναι κάποιος χαρισματικός αθλητής και να ζήσει παρόμοιες συγκινήσεις με αυτές που έζησα. Θα ήθελα να είναι Αρμένιος, αλλά κι αν δεν είναι ευχαρίστως θα τον συγχαρώ. Αρχικά ήθελα να κρατήσω το ρεκόρ για 5 χρόνια, μετά τα 5 έγιναν 10, ύστερα 15 και να που τώρα συμπληρώνονται 30 χρόνια. Χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με αθλητές και προπονητές του στίβου. Τους ανέφερα τις εμπειρίες μου στην Αρμενία και στο εξωτερικό. Με άκουσαν με μεγάλο ενδιαφέρον, μου έθεσαν πολλές ερωτήσεις και ζήτησαν διάφορες συμβουλές. Όπου κι αν βρίσκομαι δεν παύω να τους αναφέρω ότι χάρις στους γονείς και τους φίλους μου κατάφερα να φτάσω σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο. Θέλω να μεταδώσω αυτήν την εμπειρία μου στη νέα γενιά, στους νέους αθλητές.
Αν και έχουν περάσει τρεις περίπου δεκαετίες, το εκπληκτικό αυτό άλμα των 8,86μ. που πετύχατε στο Τζαχγκατζόρ δεν έχει ακόμη καταρριφθεί στην Ευρώπη. Μήπως το υψόμετρο (1980μ.) παίζει καθοριστικό ρόλο στα άλματα, όπως και αυτό του Μπήμον στο Μεξικό (2.250μ.);
Ασφαλώς παίζει ρόλο, αλλά υπάρχουν πόλεις που βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο απ’ αυτό του Τζαχγκατζόρ και δεν έχουν καταγράψει επιτυχίες. Σημασία έχει η σωστή προετοιμασία. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από το Τζαχγκατζόρ είχα κερδίσει τους Αμερικανούς το 1986 και το 1987. Στη Γαλλία υπήρξα τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου ήμουν δεύτερος μετά τον Καρλ Λιούις. Χαίρομαι που είχα ένα ανταγωνιστή σαν τον Λιούις, έναν αθλητή που θεωρείται ο καλύτερος στον κόσμο σε όλα τα αθλήματα τον 20ό αιώνα καθώς έχει αναδειχθεί ολυμπιονίκης 9 φορές. Διατηρώ φιλικές σχέσεις με πολλούς πρώην συναθλητές μου και δεν ξεχνώ πόσο μου συμπαραστάθηκαν όταν έγινε ο σεισμός στην Αρμενία το 1988 και είχα να αντιμετωπίσω τεράστια προβλήματα. Μπροστά στα μάτια μου χάθηκαν άνθρωποι, σκοτώθηκε ο πατέρας μου, φίλοι μου, πέρασα άσχημες στιγμές, αλλά ευτυχώς βρήκα τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσω τη ζωή μου και να εργάζομαι. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι εκείνη την περίοδο η οικογένεια του Καρλ Λούις με φιλοξένησε στην Αμερική για ένα μήνα για να ελαφρύνει τον πόνο μου.
Υπάρχει ειδικό αθλητικό κέντρο στην Αρμενία για αθλητές αλμάτων μήκους, τριπλούν ή επί κοντώ; Η Αρμενία έχει ελπίδες να διακριθεί στον στίβο γενικότερα;
Είχα την τιμή να εκλεγώ πρόεδρος της Ομοσπονδίας Στίβου της Αρμενίας. Από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα, αγωνίζομαι ώστε η Αρμενία να αποκτήσει τεχνητές διαδρομές (κουλουάρ). Χαίρομαι που η Διεθνής Ομοσπονδία είναι έτοιμη να βοηθήσει οικονομικά. Πριν από μερικούς μήνες ήρθαν στην Αρμενία ο πρόεδρος και ο γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Στίβου και συμφωνήθηκε να κατασκευαστεί επιτέλους ένα κλειστό αθλητικό κέντρο στο στάδιο Χραζντάν με την κάλυψη ενός μέρους των εξόδων από την αρμενική κυβέρνηση. Αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και οι αθλητές μας αθλούνται καλύτερα, θα υπάρξουν και καλύτερα αποτελέσματα, οπότε θα έρθουν και οι διεθνείς διακρίσεις. Αν και δεν υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, ωστόσο, αναδείξαμε ένα πρωταθλητή στο τριπλούν, τον Λεβόν Αγασιάν, με άλμα στα 16.48 μέτρα. Θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις ώστε η Αρμενία να αποκτήσει τους επόμενους μήνες ένα κλειστό αθλητικό κέντρο σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρ.
Πόσο επηρέασε την αθλητική σας σταδιοδρομία η απώλεια του πατέρα σας στο σεισμό του 1988;
Ζήσαμε τρία χρόνια με την οικογένειά μου σε ξενοδοχείο. Έπρεπε να σταθώ δυνατός, ήμουν το μόνο στήριγμα της οικογένειάς μου. Έπρεπε να αντέξω τη δοκιμασία για να μπορέσω να βοηθήσω τους συγγενείς μου, τους φίλους μου. Δόξα τω Θεώ χάρις στον αθλητισμό και τους φίλους στο εξωτερικό κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου.
Είναι πολύ καλό να ασχολείται ο κόσμος με τον αθλητισμό και να μένει μακριά από συγκρούσεις και πολέμους. Θα ήθελα να υπάρχει ειρήνη στη χώρα μας και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, να λυθούν τα προβλήματα ειρηνικά με διαπραγματεύσεις.
Κάποτε σε μια συζήτηση είχατε εκμυστηρευτεί στον φίλο σας κ. Αρτίν Παλαντζιάν, ότι θέλετε να λάβετε μέρος σε αγώνες βετεράνων; Έχετε να πείτε κάτι πάνω σ’ αυτό το θέμα;
Είμαι από παλιά φίλος με τον κ. Παλαντζιάν. Κάθε φορά που έρχομαι την Ελλάδα, συναντιώμαστε και ο ίδιος έχει έλθει πολλές φορές στην Αρμενία την εποχή που συμμετείχα σε αθλητικούς αγώνες για να μου συμπαρασταθεί. Έχει τρέξει και σε μαραθώνιους. Πέρυσι για πρώτη φορά διοργάνωσα στο Ερεβάν αγώνα ημιμαραθωνίου. Περίμενα ότι θα συμμετείχαν γύρω στα 500 με 600 έτομα, αλλά με έκπληξη διαπίστωσα ότι είχαν έρθει 5.000 άτομα για να λάβουν μέρος. Ήρθαν ξένοι αθλητές, ποδοσφαιριστές όπως ο Γιούρι Τζορκαέφ, η μητέρα του οποίου είναι Αρμένισσα. Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και πολλοί άλλοι πρόεδροι από ξένες χώρες ήρθαν στην Αρμενία. Οι συμπατριώτες αυτοί που έρχονταν στις προπονήσεις την εποχή που ήμουν ενεργός αθλητής, με όλους αυτούς βρεθήκαμε ξανά μαζί και περάσαμε αξέχαστες στιγμές.
Είστε πρόεδρος της Αρμενικής Ομοσπονδίας Στίβου και ζείτε στη Γαλλία. Ποια είναι τα σχέδια σας και πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
Μού έκαναν πρόταση να αναλάβω πρόεδρος της Ομοσπονδίας. Τα τελευταία 24 χρόνια ζω στη Γαλλία, η σύζυγος και τα παιδιά μου έχουν γεννηθεί στη Γαλλία, αλλά εγώ δεν έχω αλλάξει υπηκοότητα, το διαβατήριό μου είναι αρμενικό. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου στην Ομοσπονδία της Γαλλίας για τη συμφωνία που έχει υπογράψει με την αντίστοιχη της Αρμενίας για να παρέχεται η δυνατότητα στους Αρμένιους αθλητές να έρχονται στη Γαλλία, να προπονούνται και να συμμετέχουν δυο ή τρεις φορές τον χρόνο σε διεθνή μήτινγκ. Έχουμε μια άριστη συνεργασία και με αυτόν τον τρόπο βοηθάω την πατρίδα μου. Επίσης, συγκεντρώνουμε αθλητικό υλικό και το στέλνουμε στην Αρμενία.
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να επικοινωνήσω, μέσω του περιοδικού σας, με τους φίλους συμπατριώτες μας που ζουν στην Ελλάδα. Τους εύχομαι, όπως και σε όλους τους Έλληνες, να ξεπεράσουν σύντομα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
|
