Iσαβέλλας Αγκοπιάν Τσίτση Εκτύπωση E-mail

Της Έ­λε­νας Κιουρ­κτσή

Απρίλιος - Ιούνιος 2013 τεύχος 77

 

Πρό­σφα­τα κυ­κλο­φόρη­σε α­πό τις εκ­δό­σεις του πε­ριο­δι­κού ΑΡ­ΜΕΝΙ­ΚΑ, το βι­βλί­ο «Τι Κα­κό Κά­να­με;» που α­να­φέρε­ται μέ­σα α­πό προ­σω­πι­κά βιώ­μα­τα στα τρα­γι­κά γεγο­νό­τα της γε­νο­κτο­νί­ας. Συγ­γρα­φέ­ας του βι­βλί­ου, η Δα­νή δη­μο­σιογρά­φος Ντά­γκνη Κγιάρ­σγκα­αρ­ντ-Α­γκο­πιάν.

Και αν μέ­χρι σή­με­ρα το βι­βλί­ο ή­ταν γνω­στό και α­γα­πητό στην Δα­νί­α, για πρώ­τη φο­ρά κυ­κλοφο­ρεί πλέ­ον και στα Ελ­λη­νι­κά, σε με­τά­φρα­ση της κόρης της, Ι­σα­βέλ­λας Α­γκο­πιάν-Τσί­τση.

 

Μια Αρ­μέ­νι­σσα α­πό τη Δα­νί­α, η Ι­σα­βέλ­λα της

και έ­να κα­κό που δεν… κά­να­με!

 

Πώς θα μας συ­στή­να­τε την… Ντά­γκνη Κγιάρ­σγκα­αρ­ντ-Α­γκο­πιάν;

Η μη­τέ­ρα μου ό­ταν ήρ­θε στην Ελ­λά­δα α­πό τη Δα­νί­α ό­που γεν­νήθη­κε, ή­ταν ή­δη ε­πι­τυ­χη­μέ­νη συγ­γρα­φέ­ας και δη­μο­σιο­γράφος. Τα­ξί­δευε πο­λύ. Γνώ­ρι­σε τον πα­τέ­ρα μου Νερσές Αγκοπιάν στην Α­θή­να, ε­ρω­τεύ­τη­καν και πα­ντρεύ­τη­καν. Στην αρ­χή δυ­σκο­λεύ­τη­κε να προ­σαρ­μο­στεί, εί­χε να α­ντι­με­τω­πί­σει δυο δια­φο­ρετι­κές σε σχέ­ση με το πώς εί­χε με­γα­λώσει κουλ­τού­ρες, την αρμενι­κή και την ελ­λη­νι­κή. Έ­τσι έβρι­σκε διέ­ξο­δο στο γρά­ψι­μο. Ό­λοι ό­σοι τη γνώ­ριζαν την πε­ρι­γρά­φουν ως μια πα­ρου­σί­α λε­πτή, ευ­γε­νι­κή και με φι­νέ­τσα. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που δια­τή­ρη­σε έ­ως το τέ­λος της, πριν «φύ­γει» πλή­ρης η­με­ρών. 

Α­πό πού ορ­μώ­με­νη προ­έ­κυ­ψε η α­νά­γκη να με­τα­φρά­σε­τε στα Ελ­λη­νι­κά το «Τι Κα­κό Κά­ναμε;» που έ­γρα­ψε η μη­τέ­ρα σας Ντά­γκνη ;

Ό­πως α­να­φέ­ρω και στο ει­σα­γω­γι­κό ση­μεί­ω­μα του βι­βλί­ου, πά­ντα ή­θελα να μπο­ρέσουν να το δια­βά­σουν και ό­σοι δεν μι­λούν τη δα­νέ­ζι­κη γλώσ­σα, θε­ω­ρώ­ντας ό­τι πι­θα­νόν να τους εν­διέ­φε­ρε. Ό­πως τα εγ­γό­νια και τα δι­σέγ­γο­να της μη­τέ­ρας μου. Ε­πι­θυμί­α μου ή­ταν να γνω­ρί­σουν το βι­βλί­ο που έ­γρα­ψε η για­γιά και η προ­για­γιά τους και να μά­θουν για τους διωγ­μούς που υ­πέ­στη­σαν οι Αρ­μέ­νιοι και για τις δυ­σκο­λί­ες ε­πι­βί­ω­σης που α­ντι­με­τώ­πι­σαν. Πό­σο μάλ­λον που πολ­λά α­πό αυ­τά τα γε­γο­νό­τα τα έ­ζη­σε και ο παπ­πούς και προ­πάπ­πους τους. Ο πα­τέ­ρας μου ή­ταν ένας άν­θρω­πος που κατά­φε­ρε και ε­πέ­ζη­σε ό­λων αυ­τών των τρα­γι­κών γε­γο­νό­των και που στη συ­νέ­χεια α­γω­νι­ζό­με­νος σκλη­ρά διεκ­δί­κη­σε το κα­λύ­τε­ρο και ε­πέ­τυ­χε στη ζω­ή του. Πα­ράλ­λη­λα δε, α­φιέ­ρωσε με­γά­λο μέ­ρος α­πό τις δρα­στη­ριό­τη­τές του προς ό­φε­λος των συ­μπα­τριω­τών του.

Σε αυ­τό το εγ­χεί­ρη­μα, εί­χα­τε υ­πο­στή­ρι­ξη;

Θα ή­ταν πα­ρά­λει­ψη αν δεν α­να­φε­ρό­μουν και ο­νο­μα­στι­κά στην α­γα­πη­μέ­νη μου φί­λη Ντι­ρου­ή Γα­λι­λαί­α, πρό­ε­δρο του Αρ­με­νι­κού Πο­λι­τι­στι­κού Συλ­λό­γου Θεσ­σα­λο­νί­κης «Χαμασκαΐν», η ο­ποί­α ή­ταν ε­κεί­νη που με προ­έ­τρε­ψε να α­σχο­λη­θώ με τη με­τά­φρα­ση του βι­βλί­ου της μη­τέ­ρας μου και με υ­πο­στή­ρι­ξε θερ­μά. Ο­μο­λο­γώ ό­τι χω­ρίς τη συμ­βολή της εν­δε­χο­μέ­νως να μην εί­χα πο­τέ με­τα­φρά­σει στα Ελ­λη­νι­κά αυ­τό το βι­βλίο. Για αυ­τό και την ευ­χα­ρι­στώ α­πό καρ­διάς. Ό­πως ε­πί­σης ευ­χα­ριστώ τον ε­πι­με­λη­τή του βι­βλί­ου κ. Σαρ­κίς Α­γαμ­πατιάν κα­θώς και τον κ. Α­ρά Μα­γκο­γιάν με α­φορ­μή τον πο­λύ ω­ραί­ο πρό­λο­γο που έ­γρα­ψε στην ελ­λη­νι­κή έκ­δο­ση του βι­βλί­ου.

Αντι­με­τω­πί­σα­τε δυ­σκο­λί­ες κα­τά τη με­τά­φρα­ση του βι­βλί­ου;

Η πρώ­τη μου δυ­σκο­λί­α α­φο­ρού­σε τη χρή­ση υ­πο­λογι­στή. Ή­ταν έ­να μη­χά­νη­μα που δεν εί­χα πο­τέ μου με­τα­χει­ρι­στεί. Πα­λαιό­τε­ρα που έ­κα­να με­τα­φρά­σεις, έ­γρα­φα σε γρα­φο­μη­χα­νή. Ε­πι­στρά­τευ­σα λοι­πόν την κόρη και τα εγ­γό­νια μου που με πο­λύ υ­πο­μο­νή και α­γά­πη με βο­ή­θη­σαν και ε­πι­τέλους άρ­χι­σα να γρά­φω. Ο­μο­λο­γώ πως φο­βό­μουν ό­τι δεν θα τα κα­τα­φέ­ρω. Ό­μως με το που ξε­κί­νη­σα, ή­ταν σαν το βι­βλί­ο να γρα­φό­ταν α­πό μό­νο του…

Ό­σο με­τέ­φρα­ζα, θυ­μό­μουν με συ­γκί­νη­ση τις δι­η­γή­σεις του πα­τέ­ρα μου αλ­λά και το πό­σο εί­χε α­ρέ­σει το βι­βλί­ο στη Δα­νί­α. Τό­σο, που α­φιέ­ρω­σαν μια ο­λό­κλη­ρη εκ­πο­μπή στη δανέ­ζι­κη τη­λε­ό­ρα­ση για τη μη­τέρα μου και το βι­βλί­ο, προ­βά­λο­ντας και ντοκου­μέ­ντα α­πό τη γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων. Όλα αυ­τά έ­γι­ναν η κι­νη­τή­ριος δύ­να­μη να συ­νε­χί­σω και να ο­λοκλη­ρώ­σω τη με­τά­φρα­ση του βι­βλί­ου.

Τι θυ­μό­σα­στε πιο έ­ντο­να α­πό τη μη­τέ­ρα σας;

Η ει­κό­να της στο μυα­λό μου εί­ναι να εί­ναι συ­νεχώς με μια φο­ρη­τή γρα­φο­μη­χα­νή α­κου­μπι­σμέ­νη στα πό­δια της και να γρά­φει με με­γά­λη τα­χύ­τη­τα. Πό­σο θα την βο­η­θού­σε τό­τε αν υ­πήρ­χαν τα laptop (φο­ρη­τοί υ­πο­λογι­στές). Ή­ταν τό­σο ευ­τυ­χι­σμέ­νη ό­ταν έ­γρα­φε. Υ­πήρ­ξε μια πο­λύ στορ­γι­κή μη­τέρα για ε­μέ­να και τον α­δελ­φό μου. Δεν εί­χε πο­τέ  στε­νούς φί­λους. Όλη της η ζω­ή ήταν τα παι­διά και ο άν­δρας της. Εί­χε δη­μιουρ­γή­σει το δι­κό της κό­σμο με ε­μάς, μα­κριά α­πό την πα­τρί­δα της τη Δα­νί­α.                                                                                

Πώς θα πε­ρι­γρά­φα­τε το βι­βλί­ο σε κά­ποιον που δεν το έ­χει δια­βά­σει;

Εί­ναι έ­να μυ­θι­στό­ρη­μα βα­σι­σμέ­νο στις δι­η­γήσεις του πα­τέ­ρα μου α­πό τη Μι­κρά Α­σί­α, με α­να­φο­ρές σε γε­γο­νό­τα α­πό τη ζω­ή του που πε­ρι­λαμ­βά­νει και βιώ­μα­τα φί­λων και συγ­γε­νών του. Εί­ναι η ι­στο­ρί­α ε­νός παι­διού που σε πο­λύ νε­α­ρή η­λι­κί­α α­να­γκά­ζε­ται να με­γα­λώ­σει α­πό­το­μα και να α­να­λά­βει την ευ­θύ­νη της οι­κο­γένειάς του. Κα­τα­φέρ­νει να ξε­φύ­γει α­πό τη φρί­κη της γε­νο­κτο­νί­ας και στη συ­νέχεια χτί­ζει έ­να κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον για τον ί­διο και τους δι­κούς του με σκλη­ρή δου­λειά και ε­πι­μο­νή, βο­η­θού­με­νος α­πό τη μόρ­φω­σή του.

Θα θέ­λα­τε να γρά­ψε­τε έ­να δι­κό σας βι­βλί­ο και με ποιο θέ­μα;

Θα μου ά­ρε­σε πο­λύ να γρά­ψω έ­να βι­βλί­ο, αλ­λά δυστυ­χώς δεν κλη­ρο­νό­μη­σα ού­τε το τα­λέ­ντο ού­τε και τη φα­ντα­σί­α της μη­τέ­ρας μου…

Πώς νιώ­θε­τε τώ­ρα που το βι­βλί­ο κυ­κλο­φο­ρεί και στα Ελ­λη­νι­κά;

Αι­σθά­νο­μαι με­γά­λη χα­ρά και συ­γκί­νη­ση, αλ­λά και θλί­ψη που δεν ζουν οι γο­νείς μου για να χα­ρούν μα­ζί μου.

Λυ­πά­μαι που δεν μου δό­θη­κε η ευ­και­ρί­α να το κά­νω νω­ρί­τε­ρα. Τα θε­τι­κά σχό­λια των φί­λων που το διά­βα­σαν μου ή­ταν μια ευ­χά­ριστη έκ­πλη­ξη και τους ευ­χα­ρι­στώ.

Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 36 επισκέπτες συνδεδεμένους