Οι μαγευτικές μελωδίες του βιολιού του έφτασαν για πρώτη φορά στην Αθήνα, στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Παλλάς. «Είχα ακούσει, πως είναι εκπληκτικός μουσικός και βιρτουόζος ο Μαλικιάν, αλλά τόσο ταλαντούχος, με εξαιρετική παρουσία... Είμαστε όλοι γοητευμένοι», ισχυρίστηκε η κυρία Βανέσσα Αδάμ, μία εκ των διοργανωτών. Υψηλής ποιότητας νεωτεριστική συναυλία: «Εκρηκτικό μείγμα, με μοναδικούς αυτοσχεδιασμούς, ο βιολιστής έρχεται να κατακτήσει τις καρδιές του ελληνικού κοινού», ανέφερε μια διαφήμιση, κάτι που έγινε πραγματικότητα, από τον Αρμένιο βιολιστή Αρά Μαλικιάν, ο οποίος μαζί με το επταμελές συγκρότημά του καθήλωσε τους πολυάριθμους έλληνες και αρμένιους θεατές.
Γεννημένος στο Λίβανο (1968), κάτοικος Ισπανίας πλέον, ο καλλιτέχνης διηγήθηκε την «ιστορία του βιολιού του» με ζωντανή μουσική, μιλώντας στις καρδιές των θαμώνων: «Έχει ιδιαίτερη σημασία για την οικογένειά μας αυτό το βιολί, με το οποίο παίζω. Αυτό ανήκε στον παππού μου, αν και ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ βιολιστής. Το 1915, έχοντας χάσει ολόκληρη την οικογένειά του, προφασιζόμενος το βιολιστή, έμεινε ζωντανός κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτό το όργανο του έσωσε τη ζωή», είπε ο Μαλικιάν. Μέσα στα πλαίσια της τουρνέ «Royal Garage», ο Αρά και οι φίλοι του είχαν εκπονήσει την ιδέα να παρουσιάσουν ένα εντελώς καινούργιο μουσικό στυλ, διαμέσου κλασικών μουσικών αποχρώσεων. Αυτή η νεωτεριστική καλλιτεχνική προσέγγιση, με την καλλιέργεια νέων συναισθηματικών προκλήσεων, σε αφάνταστο βαθμό, ταξίδεψε τον κόσμο του Μαλικιάν σε μια άλλη διάσταση. Από τον Παγκανίνι στην Ανατολή, από τις τσιγγάνικες μελωδίες σε φόρμες φλαμένγκο και στη ρυθμική μουσική, φτάνοντας μέχρι το σύγχρονο ροκ. Ο δεκάχρονος ταλαντούχος Αρά έπαιζε σύνθετα έργα του Παγκανίνι, Μότσαρτ, Μπραμς, Σούμαν. Ο Αρά Μαλικιάν έχει δώσει μοναδικές συναυλίες σε περισσότερες από 50 χώρες και στις 5 ηπείρους. Έχει πάρει μέρος σε διεθνούς φήμης διαγωνισμούς λαμβάνοντας τιμητικά βραβεία.
«Η σχέση μου με τα «γκαράζ» «Royal Garage» ξεκίνησε το 1976, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στο Λίβανο, όταν ήμουν 10 χρονών. Ο πατέρας για να με προστατέψει από τους κινδύνους του πολέμου με έπεισε να κατεβούμε στο γκαράζ, με το πρόσχημα να ιδρύσουμε ένα ροκ συγκρότημα όπως οι Beatles, όπου όλοι οι μουσικοί ήταν τα μέλη της οικογένειάς μου, η γιαγιά μου, η θεία μου...», διηγείται ο Μαλικιάν. Παράλληλα με τις υψηλής αισθητικής ερμηνείες του, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, αφηγούταν ενδιαφέροντα και συνάμα ευχάριστα στιγμιότυπα από τη ζωή του, κάτι που έκανε ακόμα πιο ισχυρή τη θερμή σχέση του με το κοινό. Τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα των θεατών πάντα συνόδευαν τον Αρά Μαλικιάν και τους μουσικούς συνεργάτες του.
Την προσοχή του κοινού τράβηξε μια προσδοκώμενη, αλλά και ιδιαίτερη στιγμή, η δημιουργία του για τις γενοκτονίες σε όλον τον κόσμο, «1915», αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Με ανεπανάληπτη μαεστρία, προκαλλώντας τέτοιο εντυπωσιασμό μέσα από τις χορδές του βιολιού, οι μελωδίες εξέφραζαν θαρρείς τον αρμένικο πόνο, τον οδυρμό και την τραγωδία. Κατόπιν η μουσική άλλαξε άρδην, προς το σθένος, τον αγώνα και τη νίκη. Ναι, αυτός με μοναδική δεξιοτεχνία καταφέρνει να μιλάει για τα γεγονότα με τους ήχους του βιολιού του, με τη μουσική του προσεγγίζει την ανθρώπινη ψυχή και τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς.
Θαρρείς αγγίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα και όχι το βιολί, με απλότητα και χάρη. Η υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα αναδεικνύει την αξία του Αρμένιου εκπροσώπου του πολιτισμού στο διεθνές στερέωμα. Στο τέλος της συναυλίας ο Αρά Μαλικιάν και η μπάντα του γνώρισαν πρωτοφανή αποθέωση από το κοινό.
Η συνέντευξη έγινε μετά την συναυλία υπό την πίεση του χρόνου.

Στην Μαρία Μαργκοσιάν - Νταματιάν
Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2019, τεύχος 102

Είμαι συνεπαρμένη από την εμφάνισή σας! ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σας να κατακτάτε το θεατή, πώς καταφέρνετε να μεταλαμπαδεύετε συναισθήματα χαράς και θέρμης στους ανθρώπους;

Με την καρδιά... Όταν αγαπάς κάτι και το κάνεις με αγάπη, με την καρδιά, γίνεται και ευχάριστο. Ο πρώτος λόγος, που είμαι πάνω στη σκηνή, είναι να δημιουργώ θερμή σχέση με το κοινό και αυτό να το διατηρώ μέχρι τέλους, και αν αυτό δεν πραγματοποιηθεί, καλύτερα να καθίσω σπίτι μου.

Πότε ανακαλύψατε μέσα σας τον μουσικό;

Ο πατέρας μου ήταν μουσικός. Πριν τη γέννησή μου ο ίδιος είχε ήδη αποφασίσει, πως ήθελε να γίνω βιολιστής. Μόλις είχα γεννηθεί, έβαλε επάνω στο λαιμό μου ένα βιολί και μέχρι τώρα έχει μείνει εκεί (χαμόγελο).

Μου διηγείστε παιδικές αναμνήσεις, αξιομνημόνευτες στιγμές από την οικογένειά σας; Μήπως ήσασταν ζωηρό και σκανταλιάρικο παιδί;

Εγώ; Όχι, ιδιαίτερα σκανταλιάρης, νομίζω δεν ήμουν. Η μητέρα μου, Λουσίν Μαλικιάν, για πολλά χρόνια στο «Χαμασκαΐν» της Βυρητού, ύστερα στο Κολλέγιο της Μασσαλίας ήταν παιδαγωγός και συγγραφέας του «Ποκρίγκ Ανί», (Μικρή Ανί) και «Μπεντίγκν ου κάιλ», (ο Πέτρος και ο λύκος). Ο πατέρας μου, Ζιράιρ Μαλικιάν, ήταν εραστής της κλασικής μουσικής και ειδικά του βιολιού. Στα παιδικά μου χρόνια ξεκίνησε ο πόλεμος στο Λίβανο και αντί να περνάμε το χρόνο μας παίζοντας παιχνίδια, ήμασταν αναγκασμένοι να κλεινόμαστε στο σπίτι. Ήταν επικίνδυνοι οι δρόμοι, γίνονταν βομβαρδισμοί. Παιδικά χρόνια δεν είχα, όπως πολλοί άλλοι σαν κι εμένα. Μέχρι 15 ετών έζησα στη Βυρητό, μετά έφυγα στη Γερμανία για να σπουδάσω. Ο Γερμανός μουσικολόγος εκτιμά το ταλέντο μου και ύστερα από μεσολάβηση, διαθέτοντας υποτροφία, προτείνει να σπουδάσω στο υψηλόβαθμο ωδείο του Αννόβερο και έπειτα στο ωδείο Γκόλντχολ του Λονδίνου.
Η Βυρητός είναι σημαντική για μένα, είναι το μέρος που στα 12 μου είχα την πρώτη μου συναυλία και από την πρώτη μου εμφάνιση κατάλαβα, ότι αγαπώ τη σκηνή και την επαφή με τον κόσμο. Στη Βυρητό, λόγω των γνωριμιών μου, μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Εάν ήμουν στην Ευρώπη, δεν ξέρω αν θα είχα αυτή τη δυνατότητα.
Και ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός. Ήταν ο δάσκαλός μου και με έκλεινε στο δωμάτιο και εργαζόταν μαζί μου πάρα πολύ, με υποχρέωνε να εργαστώ σκληρά, να εξασκηθώ πολύ. Τότε, βέβαια ήταν δύσκολο για μένα, ήμουν μικρός, αλλά σήμερα του είμαι ευγνώμων, που μου μετέδωσε το πάθος να παίζω βιολί.

Τι έχετε να πείτε στον κόσμο με τη μουσική σας και την Τέχνη σας; Η συμβατική μουσική τι είναι για σας;

Η μουσική και η τέχνη είναι η αυτό που απαιτεί η ψυχή κάθε ανθρώπου, δημιουργεί διάθεση ευτυχίας, χαράς, εκπέμπει συναισθήματα αρμονίας. Είναι επίσης σημαντική για την σύνδεση ανάμεσα στους ανθρώπους, τις σχέσεις και την ψυχική ανάταση.

Ακούτε συχνά αρμενική μουσική; Τι χώρο και τι νόημα έχει μέσα στη ζωή σας το «αρμενικό»;

Αρμενική μουσική άκουγα από μικρός, όταν ο πατέρας μου έπαιζε Κομιτάς, Αράμ Χατσαντουριάν, κλασικούς δημιουργούς, αλλά βέβαια επίσης, άκουγα πολύ και αγαπούσα τα αρμενικά λαϊκά τραγούδια. Από μικρός έχω μεγαλώσει με την αρμενική μουσική και μέσα μου ζει το αρμενικό πνεύμα. Ακόμα και όταν ερμηνεύω Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, παίζω με αρμενικό πνεύμα, και πάντα έτσι θα γίνεται.

Τι λείπει από τους Αρμένιους μουσικούς για να αποκτήσουν διεθνή φήμη ;

Τίποτα δε λείπει, πρέπει μόνο να συνεχίζουν να δουλεύουν καλά. Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν αναγνωρισμένοι, σεβαστοί και αγαπητοί Αρμένιοι μουσικοί. Να καταφέρει με την δουλειά του και την αγάπη του για την τέχνη, να δώσει μια ολοκληρωμένη και «στοχευμένη νότα», ώστε να έχει την αποδοχή και την υποστήριξη του κόσμου, είναι για έναν μουσικό η κατάκτηση της θεμελιώδους επιτυχίας.

Tweet

Share