Μαμπρέ Κασσαρτζιάν |
Στην Άνι Ντεοκμετζιάν Ιανουάριος - Μάρτιος 2014 Τεύχος 80
Ο Μαμπρέ Κασσαρτζιάν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984, μεγάλωσε στη Νίκαια και τελείωσε το δημοτικό σχολείο Καλπακιάν. Είναι πτυχιούχος του τμήματος πληροφορικής του ΤΕΙ Αθηνών. Σπούδασε μουσική, αρμονία και μπάσο στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες της εγχώριας σκηνής, όπως την Μ. Ασλανίδου, την Ε. Ζουγανέλη, την Μ. Τζουγανάκη και τους Χαμάτ και είναι μέλος της ορχήστρας «Κανών» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείς με τη μουσική και ιδιαίτερα με το μπάσο; Σε ηλικία 14 χρόνων άρχισα να ασχολούμαι μόνος μου με τη μουσική έχοντας αρκετά διαφορετικά ακούσματα από το σπίτι. Ήταν κυρίως η ανάγκη με φίλους να παίξουμε όλα όσα ακούγαμε και μας άρεσαν. Το μπάσο απλά προέκυψε εκείνη τη περίοδο. Είναι μια αγάπη που εξελίχτηκε, βρίσκοντας τη δύναμη του και ανακαλύπτοντας το χαρακτήρα του. Από το ηλεκτρικό πέρασα στο ακουστικό και τώρα ασχολούμαι και με το κόντρα μπάσο. Η μουσική ήταν και είναι για μένα ένας τρόπος να επικοινωνώ και να εκφράζομαι. Αργότερα, δουλεύοντας λίγα χρόνια στο τομέα της πληροφορικής, κάτι που σπούδασα και ξεκίνησα με πολύ πάθος, ανακάλυψα ότι δεν με γεμίζει. Έτσι, παραιτήθηκα και συνέχισα τις σπουδές μου στη μουσική. Ποιες είναι οι μουσικές σπουδές σου; Ξεκίνησα μόνος και συνέχισα παίζοντας σε διάφορες νεανικές ροκ μπάντες. Από τον πειραματισμό με αρκετούς μουσικούς σε διάφορα είδη μουσικής κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο και αναζήτησα τις γνώσεις κάποιου δασκάλου. Παρακολούθησα μαθήματα σε ένα γειτονικό ωδείο και συνέχισα με ιδιαίτερα μαθήματα αρμονίας. Παράλληλα μελετούσα ξένη βιβλιογραφία. Συνέχισα τις σπουδές μου πάνω στο μπάσο, το κόντρα μπάσο και την αρμονία στο “The Collective School of Music” της Νέας Υόρκης. Με ποια είδη μουσικής έχεις καταπιαστεί; Οι σπουδές μου στη Νέα Υόρκη ήταν πολυπολιτισμικές. Έχω ασχοληθεί με πολλά είδη μουσικής έχοντας κάνει μια ιδιαίτερη μελέτη στη τζαζ. Ως βάση πάντα υπήρχε το ροκ και όλα τα είδη που συνδέονται με αυτό. Με έχει τραβήξει η «μαύρη μουσική» η βραζιλιάνικη. Επίσης, ασχολούμαι με τον αυτοσχεδιασμό και τον πειραματισμό που έχει να κάνει με μεγάλα σύνολα πνευστών και εγχόρδων. Το τελευταίο διάστημα, μέσω μιας συνεργασίας και της συμμετοχής μου στην ορχήστρα «Κανών» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ήρθα σε επαφή με την παραδοσιακή μουσική. Σε έχει επηρεάσει η αρμενική μουσική; Οι προτεραιότητές μου προκύπτουν συνήθως μέσα από τις συνεργασίες και τις δουλείες που κάνω. Δεν έχει τύχει μέχρι τώρα να ασχοληθώ με την αρμενική μουσική. Με έχει αγγίξει αρκετά αλλά δεν έχουν βρεθεί ακόμα οι άνθρωποι και το αντίστοιχο πλαίσιο για να εκφραστώ με αυτό. Είχα αγοράσει ένα ντουντούκ και το τελευταίο διάστημα μου δόθηκε η αφορμή να ασχοληθώ με αυτό. Γράφεις δική σου μουσική και τι είδους; Γράφω συνεχώς μουσική, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το στυλ, κάποιες ιδέες είναι στοχευμένες και άλλες αρκετά ελεύθερες. Τελευταία, μου αρέσει να ασχολούμαι με την αλληλεπίδραση μεταξύ λίγων οργάνων. Μερικές ιδέες δεν δουλεύονται ποτέ και ξεχνιούνται, άλλες τις δουλεύω μέσω προγραμμάτων για να μπορέσω να τις μοιραστώ και να κρατήσω ένα αρχείο και άλλες μέσω συνεργασίας παίρνουν το δρόμο τους. Στην Ελλάδα της κρίσης βλέπεις ότι η μουσική μπορεί να σε καλύψει σε επαγγελματικό επίπεδο; Το κομμάτι της διδασκαλίας αλλά και των ζωντανών εμφανίσεων δεν είναι σταθερό και εύκολο. Υπάρχουν κάποιοι περίοδοι μεγάλης κινητικότητας με πολλές συνεργασίες αλλά η επιβίωση μόνο από αυτό είναι δύσκολη. Επίσης η κρίση έχει επηρεάσει τους μισθούς κυρίως στις ζωντανές εμφανίσεις. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο ξεκίνημα μιας συνεργασίας με δύο ονόματα της ελληνικής σκηνής, την «Σουγκασπάνκ»-Γεωργία Καλαφάτη από το χώρο της «σόουλ» και τον Ανδρέα Μανθόπουλο από το χώρο του έντεχνου ήχου και περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί. Σκοπεύω να συνεχίσω τη μελέτη πάνω στη μουσική, τον αυτοσχεδιασμό, να ασχολούμαι με προσωπικές μου δημιουργίες και να συνεργάζομαι με άλλους μουσικούς. |