ΠΡΟ­Ε­ΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕ­ΝΤΡΙ­ΚΟΥ ΣΥΜ­ΒΟΥ­ΛΙΟΥ ΤΗΣ

ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΗΣ ΚΟΙ­ΝΟ­ΤΗ­ΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛ­ΛΑ­ΔΟΣ

Στον Ραζμίκ Αγαμπατιάν

Iανουάριος – Μάρτιος 2013 τεύχος 76

“Πρέπει να α­πα­γκιστρω­θούμε

α­πό στε­ρε­ό­τυ­πα και με­θο­δο­λο­γί­ες

του πα­ρελ­θό­ντος”

Κα­τά το δι­ή­με­ρο 20 και 21 Ο­κτω­βρί­ου 2012 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στην αί­θου­σα του Πο­λι­τι­στι­κού Κέ­ντρου «Ζα­βα­ριάν» στη Νίκαια, το συ­νέ­δριο των α­ντι­προ­σώ­πων της Αρ­με­νι­κής Κοι­νό­τη­τας της Ελ­λά­δος. Τα συσ­σω­ρευ­μέ­να προ­βλή­μα­τα, κυ­ρί­ως οι­κο­νο­μι­κής φύ­σε­ως, κα­θώς και η ε­πι­θυ­μί­α που εί­χαν εκ­φρά­σει ο τέ­ως Πρό­ε­δρος κ. Αρ­μέν Ντε­ριάν, αλ­λά και αρ­κε­τά μέ­λη του α­περ­χό­με­νου Κε­ντρικού Συμ­βου­λί­ου για μη ε­πα­νε­κλογή τους, ο­δή­γη­σαν στην α­νά­δει­ξη ε­νός νέ­ου Συμ­βου­λί­ου, με στό­χο την ά­με­ση α­ντι­με­τώ­πι­ση των προ­βλη­μά­των. Κα­τά τη συ­γκρό­τη­ση σε σώ­μα, Πρό­ε­δρος ε­ξε­λέ­γη ο κ. Α­ρά Μα­γκο­γιάν, ο ο­ποί­ος και πα­λαιό­τε­ρα εί­χε δια­τε­λέ­σει μέ­λος του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου για πολ­λά χρό­νια.

Το και­νούρ­γιο Συμ­βού­λιο στο ο­ποί­ο συμ­με­τέ­χουν και αρ­κε­τοί νέ­οι, ξε­κί­νη­σε τις ερ­γα­σί­ες του δυ­να­μι­κά και σε σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα κα­τόρ­θω­σε να ε­πι­λύ­σει κάποια από τα χρο­νί­ζο­ντα προ­βλή­μα­τα, ό­πως ε­κεί­νο του Γη­ρο­κο­μεί­ου, της μι­σθο­δο­σί­ας των Αρ­με­νί­ων δα­σκά­λων, της συγκρό­τη­σης των προ­βλε­πο­μέ­νων α­πό το κατα­στα­τι­κό Συμ­βου­λί­ων, κα­θώς και των Ε­νο­ρια­κών Ε­πι­τρο­πών για τους ιε­ρούς να­ούς που υ­πά­γο­νται στην αρ­με­νι­κή Μη­τρόπο­λη. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό τα πα­ρα­πά­νω Συμ­βούλια στε­λε­χώ­θη­καν με νέ­α μέ­λη, που α­ντα­πο­κρί­θη­καν στην πρό­σκλη­ση με προ­θυ­μί­α και εν­θου­σια­σμό.

Α­πό τις πρώ­τες δρα­στη­ριό­τη­τές του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου υ­πήρ­ξε η πραγ­μα­το­ποί­η­ση μιας πο­λυ­ή­με­ρης ε­πί­σκε­ψης στις πό­λεις της Βορεί­ου Ελ­λά­δος, με σκο­πό την ά­με­ση επι­κοι­νω­νί­α με τα μέ­λη των το­πι­κών κοι­νω­νιών, την ε­ξέ­τα­ση των δια­φό­ρων προ­βλη­μά­των και την α­να­ζή­τη­ση λύ­σε­ων. Για ό­λα αυ­τά ζη­τή­σα­με να έ­χου­με τις α­πό­ψεις του κ. Μα­γκο­γιάν, τις ο­ποί­ες και σας πα­ρου­σιά­ζου­με στη συ­νέ­χεια.

Οι ερ­γα­σί­ες στο πρό­σφα­το συ­νέ­δριο των α­ντιπρο­σώ­πων της Αρ­με­νι­κής Κοι­νό­τη­τας Ελ­λά­δος, α­νέδει­ξαν μια σει­ρά α­πό ση­μα­ντι­κά προ­βλή­μα­τα που σχε­τί­ζο­νται με την ο­μα­λή λει­τουρ­γί­α των δο­μών της πα­ροι­κί­ας μας. Σχε­δόν ό­λα έ­χουν να κά­νουν με την οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση. Πώς φτά­σα­με σ’ αυ­τό το οικο­νο­μι­κό α­διέ­ξο­δο;

Η αρ­με­νι­κή κοι­νό­τη­τα α­πο­τε­λεί α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Ως εκ τού­του τα προ­βλή­μα­τα, οι ε­πι­τυ­χί­ες, αλ­λά και οι ι­διαι­τε­ρό­τη­τες του ελ­ληνι­κού λα­ού και της χώ­ρας, εμ­φα­νί­ζο­νται σε μι­κρο­γρα­φί­α και μέ­σα στην κοι­νότη­τα. Γι’ αυ­τό, ό­ταν ευ­η­με­ρεί η χώ­ρα, ευ­η­με­ρεί και η κοι­νό­τη­τα. Και α­ντί­στρο­φα, ό­ταν η χώ­ρα α­ντι­με­τω­πί­ζει οι­κο­νο­μι­κά ή άλ­λα προ­βλή­μα­τα, αυ­το­μά­τως πλήτ­τε­ται και αυ­τή. Βε­βαί­ως, υ­πάρ­χουν και ε­σω­τε­ρι­κά δο­μι­κά προ­βλή­μα­τα που η ε­πί­λυ­σή τους προ­ϋ­πο­θέ­τει την α­πα­γκί­στρω­σή μας α­πό στε­ρε­ό­τυ­πα και με­θο­δο­λο­γί­ες του πα­ρελ­θό­ντος. Μό­νον έ­τσι μπο­ρούν να βρε­θούν λύ­σεις που θα εί­ναι μεν ε­πώ­δυ­νες ως έ­να βαθ­μό, μα­κρο­πρό­θε­σμα ό­μως θα δια­σφα­λί­ζουν τη βιω­σι­μό­τη­τα της κοι­νό­τη­τας. Κα­τά την ά­πο­ψή μου, ο συν­δυα­σμός των δο­μι­κών προ­βλη­μά­των, μα­ζί με τις εν γέ­νει αρ­νη­τι­κές οι­κο­νο­μι­κές συ­γκυ­ρί­ες, μας οδή­γη­σαν στη ση­με­ρι­νή οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση. Μια κα­τά­στα­ση που θα την χα­ρακτή­ρι­ζα μεν δει­νή, ό­χι ό­μως και α­διέ­ξο­δη, α­φού μπο­ρεί να α­ντι­με­τω­πι­στεί ε­άν λη­φθούν ο­ρι­σμέ­να αυ­στη­ρά οι­κο­νο­μι­κά μέ­τρα και α­κο­λου­θη­θούν κα­τάλ­ληλες δια­δι­κα­σί­ες προ­σαρ­μο­γής.

Η πα­ρα­χώ­ρη­ση του αρ­με­νι­κού γη­ρο­κο­μεί­ου σε ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο χώ­ρο, ε­ντάσ­σε­ται σ’ αυ­τά τα πλαί­σια;

Α­σφα­λώς. Το γη­ρο­κο­μεί­ο δη­μιουρ­γού­σε μη­νιαί­α έ­να έλ­λειμ­μα της τά­ξε­ως των 10.000 ευ­ρώ, ε­νώ ο α­ριθ­μός των τροφί­μων μειω­νό­ταν διαρ­κώς. Γι’ αυ­τό και η πα­ρα­χώ­ρη­ση σε ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α εί­χε ή­δη α­πο­φασι­στεί α­πό το προ­η­γού­με­νο Κε­ντρι­κό Συμ­βού­λιο. Ε­μείς α­πλώς διευ­ρύ­να­με τον κύ­κλο α­να­ζή­τησης και βρή­κα­με τον πλέ­ον κα­τάλ­λη­λο για μας ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α στο πρό­σω­πο του αγ­γειο­λό­γου κ. Μι­χά­λη Φα­τσή. Ε­νός αν­θρώ­που που γνω­ρί­ζει κα­λά τό­σο την κοι­νό­τη­τά μας, ό­σο και το ί­διο το α­ντι­κεί­με­νο, α­φού δια­θέ­τει ή­δη μια μο­νά­δα φρο­ντί­δας ηλι­κιω­μέ­νων στην Πα­λαιά Κοκ­κι­νιά. Κα­θώς α­ντιλαμ­βά­νε­στε, η α­πό­φα­ση αυ­τή μειώ­νει το ε­τή­σιο έλ­λειμ­μα της κοι­νό­τη­τας κα­τά 120.000, έ­να πο­σόν διό­λου ευ­κα­τα­φρό­νη­το, ι­διαί­τερα μά­λι­στα με τα ση­με­ρι­νά δε­δο­μέ­να.

Ποια θα εί­ναι η σχέ­ση μας με τον εν λό­γω ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α;

Το ί­δρυ­μα θα λει­τουρ­γεί ε­φε­ξής ως κερδο­σκο­πι­κή ε­πι­χεί­ρη­ση υ­πό τον κ. Φα­τσή. Η συμ­φω­νί­α μας προ­βλέ­πει την στέγα­ση μέ­χρι 12 γε­ρό­ντων αρ­με­νι­κής κα­τα­γω­γής με μειω­μέ­να τρο­φεί­α και την ε­πα­να­πρό­σλη­ψη μεγά­λου μέ­ρους του υ­πάρ­χο­ντος προ­σω­πι­κού. Το Κε­ντρι­κό Συμ­βού­λιο συ­γκρό­τη­σε ή­δη μια νέ­α Ε­πι­τρο­πή Γη­ροκο­μεί­ου, στην ο­ποί­α πρέ­πει να α­πευ­θύ­νο­νται ό­σοι εκ των συ­μπα­τριω­τών μας ε­πι­θυ­μούν να κά­νουν χρή­ση των υ­πη­ρε­σιών του.

Ση­μειώ­νω πως με πρω­το­βου­λί­α της εν λό­γω ε­πι­τρο­πής, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε λε­πτομε­ρής α­πο­γρα­φή των η­λε­κτρι­κών συ­σκευών, ε­πί­πλων κλπ του γη­ρο­κο­μείου που α­νήκουν στην κοι­νό­τη­τα και ε­νη­μερώ­θη­καν σχε­τι­κά οι ε­νο­ρια­κές ε­πι­τρο­πές και οι διοι­κή­σεις των σω­μα­τεί­ων μας για να με­τα­φέ­ρουν ό­,τι τους εί­ναι χρή­σι­μο στις εκ­κλη­σί­ες, τα σχο­λεί­α και τα ε­ντευ­κτή­ρια μας. Η πα­ρά­δο­ση και πα­ρα­λα­βή γί­νε­ται ένα­ντι α­πο­δεί­ξε­ως, ό­που κα­τα­γρά­φο­νται α­να­λυτι­κά τα πα­ρα­δι­δό­με­να υ­λι­κά. Κά­ποια α­πό τα υ­λι­κά αυ­τά που έ­χουν μεί­νει α­διά­θετα, φυ­λάσ­σο­νται στο δι­πλα­νό κτή­ριο του γη­ροκο­μεί­ου που δεν έ­χει ε­νοι­κια­στεί. Στο τέ­λος της δια­δι­κα­σί­ας, ό­λα αυ­τά θα ε­λεγ­χθούν α­πό την αι­ρε­τή Ε­πι­τρο­πή Οι­κονο­μι­κού Ε­λέγ­χου της κοι­νό­τη­τας και θα συ­ντα­χθεί σχε­τι­κή έκ­θε­ση.

Πού βρί­σκε­ται σή­με­ρα το θέ­μα της κα­τα­βο­λής των μι­σθών των Αρ­με­νί­ων εκ­παιδευ­τι­κών α­πό την ελ­λη­νι­κή πο­λι­τεί­α;

Ό­πως γνω­ρί­ζε­τε τα δη­μο­τι­κά μας σχο­λεί­α που λει­τουρ­γούν στο λε­κα­νο­πέ­διο υ­πό την ε­πο­πτεί­α του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου, εί­χαν πε­ριέλ­θει σε δει­νή κα­τά­στα­ση που έ­θε­τε σε κίν­δυ­νο την ί­δια την ύ­παρ­ξή τους. Αι­τί­α, η μη κα­τα­βο­λή των μι­σθών των δι­δα­σκά­λων της αρ­με­νι­κής γλώσ­σας και ι­στο­ρί­ας α­πό το Υ­πουρ­γεί­ο Παι­δεί­ας κα­τά την τε­λευ­ταί­α διε­τί­α. Η ί­δια η κοι­νό­τη­τα, εί­χε ε­ξα­ντλη­θεί οι­κο­νο­μι­κά και γι’ αυ­τό δεν μπο­ρού­σε να α­ντι­με­τω­πί­σει το πρό­βλη­μα . Ευ­τυ­χώς, χά­ρις στην ευαι­σθη­σί­α του Υ­πουρ­γού Παι­δεί­ας, Θρη­σκευ­μά­των, Πο­λι­τι­σμού και Α­θλη­τι­σμού κ. Κων­στα­ντί­νου Αρ­βα­νι­τό­που­λου, προς τον ο­ποί­ον εί­μα­στε ευ­γνώ­μο­νες, ε­πι­τέ­λους α­ντι­με­τω­πί­στη­κε το χρο­νί­ζον αυ­τό πρό­βλη­μα, με την κα­τα­βο­λή πρό­σφα­τα των δε­δου­λευ­μέ­νων ε­νός α­πό τα δύ­ο προ­η­γού­μενα έ­τη και την κα­νο­νι­κή πλη­ρω­μή των διδα­σκά­λων κα­τά το τρέ­χον σχο­λι­κό έ­τος. Πε­ριμέ­νου­με τώ­ρα την κα­τα­βο­λή των μι­σθών και της δεύ­τε­ρης σχο­λι­κής χρο­νιάς, ώστε να λή­ξει ο­ρι­στι­κά το θέ­μα.

Α­λη­θεύ­ει ό­τι για λό­γους οι­κο­νο­μί­ας θα πά­ψει να λει­τουρ­γεί και ο ιε­ρός να­ός του Α­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου στην Α­θή­να, ό­που βρί­σκε­ται και η έ­δρα της Μη­τρό­πο­λης;

Πράγ­μα­τι κυκλο­φό­ρη­σε μια τέ­τοια α­νυ­πό­στα­τη φή­μη λό­γω της με­τά­θε­σης του ε­φη­μέ­ριου πα­τέ­ρα Μπα­ρέτ στην εκ­κλη­σί­α του Α­γί­ου Ια­κώ­βου στη Νί­καια. Δεν α­λη­θεύ­ει όμως! Α­ντί­θε­τα, συ­γκρο­τή­σα­με μια πο­λυ­με­λή ε­νο­ρια­κή ε­πι­τρο­πή στη συ­γκε­κριμέ­νη εκ­κλη­σί­α, α­πο­τε­λού­με­νη α­πό 11 ά­το­μα συ­νο­λι­κά, κα­θώς και α­ντί­στοι­χη ε­πιτρο­πή κυ­ριών. Πριν α­πό έ­να μή­να έ­γι­νε και η κο­πή της πί­τας, στην ο­ποί­α πα­ρευ­ρέ­θη­σαν ο Μη­τρο­πο­λί­της κ. Χο­ρέν Τογραματζιάν, ο πα­τέ­ρας Μπα­ρέτ και πολ­λοί ε­νο­ρί­τες. Θα θέ­λα­με ό­μως να βλέ­πα­με πε­ρισ­σό­τε­ρους πι­στούς στην εκ­κλη­σί­α τις Κυ­ρια­κές, για­τί εί­ναι θλι­βε­ρό να πραγ­μα­το­ποιεί­ται Θεί­α Λει­τουρ­γί­α με την πα­ρουσί­α ε­λά­χι­στων ε­νο­ρι­τών.

Ποιες εί­ναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες του νέ­ου Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου;  

Βα­σι­κή προτε­ραιό­τη­τα του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου εί­ναι η α­ντι­με­τώ­πι­ση των υ­φιστα­μέ­νων προ­βλη­μά­των και στο βαθ­μό που μας το ε­πι­τρέ­πουν ο χρό­νος και οι δυ­να­τό­τη­τές μας, η α­νά­πτυ­ξη σει­ράς δρα­στη­ριο­τή­των σε το­μείς ό­πως ο θρη­σκευ­τι­κός, ο πο­λι­τι­στι­κός και ο κοι­νω­νι­κός, με την σύ­στα­ση α­ντί­στοι­χων ε­πιτρο­πών. Έ­νας α­πό τους βα­σι­κούς μας στό­χους εί­ναι η α­νά­πτυ­ξη δρά­σης για την προ­στα­σί­α της δυ­τι­κο­αρ­με­νι­κής γλώσ­σας, που ό­πως γνω­ρί­ζου­με ό­λοι έ­χει εντα­χθεί α­πό την UNESCO στη λί­στα των γλωσ­σών που κιν­δυ­νεύ­ουν να α­φα­νι­στούν προ­σε­χώς. Κα­τα­λα­βαί­νε­τε πως μα­ζί με την κα­τα­στρο­φή των ιε­ρών να­ών και των μνη­μεί­ων που ά­φη­σαν οι γο­νείς μας στη δυ­τι­κή Αρ­με­νί­α, μι­λά­με για την με­γα­λύ­τε­ρη ε­θνι­κή και πο­λι­τι­στι­κή κα­τα­στρο­φή που κιν­δυνεύ­ου­με να υ­πο­στού­με σαν συ­νέ­πεια της γε­νο­κτο­νί­ας. Α­πο­τε­λεί υ­πο­χρέ­ω­σή μας λοι­πόν ό­χι μό­νο ως Αρ­με­νί­ων, αλ­λά και ως αν­θρώ­πων να δια­σώ­σου­με τη γλώσ­σα ό­χι μό­νο του Κο­μι­τάς, του Τα­νιέλ Βα­ρου­ζάν και του Σια­μα­ντό, αλ­λά και των ί­διων των προ­γό­νων μας. Αυ­τός εί­ναι έ­νας πα­νε­θνι­κός α­γώ­νας α­πό τον οποί­ον δεν πρέ­πει να α­που­σιά­σει κα­νέ­νας Αρ­μέ­νιος, εί­τε μι­λά­ει τη δυ­τι­κο­αρμε­νι­κή, εί­τε την α­να­το­λι­κο­αρ­με­νι­κή γλώσ­σα.

Έ­χε­τε προ­βεί σε κά­ποια συ­γκε­κρι­μέ­νη ε­νέρ­γεια προς αυ­τή την κα­τεύθυν­ση;

Βε­βαί­ως. Μέ­σω του α­κα­δη­μα­ϊ­κού και κα­θη­γη­τού Φυ­σι­κής της Α­τμο­σφαίρας και Κλι­μα­το­λο­γί­ας κ. Χρή­στου Ζε­ρε­φού έ­χου­με ή­δη ζη­τή­σει την συ­μπα­ράστα­ση του ελ­λη­νι­κού τμή­μα­τος της UNESCO στο θέ­μα αυ­τό. Επί­σης μέ­σω του γρα­φεί­ου της Αρ­με­νι­κής Ε­θνι­κής Ε­πι­τρο­πής στις Βρυ­ξέλ­λες, απευ­θυν­θή­κα­με στην κα Αν­δρούλ­λα Βα­σι­λεί­ου, Ε­πί­τρο­πο Εκ­παί­δευ­σης, Πο­λι­τισμού, Πο­λυ­γλωσ­σί­ας και Νε­ο­λαί­ας της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης. Γε­νι­κά θα συ­νε­χίσου­με την α­να­ζή­τη­ση λύ­σε­ων πά­νω στο θέ­μα, για­τί θε­ω­ρού­με πως εί­ναι ι­διαίτε­ρα κρί­σι­μο τό­σο ε­θνι­κά, ό­σο και α­πό πλευ­ράς πα­γκό­σμιου πο­λι­τι­σμού.

Θα μπορούσατε να μας αναπτύξετε εν συντομία το πρόγραμμμά σας;

Κι­νού­με­θα πά­νω στις γε­νι­κές κα­τευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές που συ­νέ­στησε η Αυ­τού Α­γιό­της ο Πα­τριάρ­χης Α­ράμ Α’ στο μή­νυ­μα που α­πη­ύ­θυ­νε προς το 39ο Συ­νέ­δριο της Κοι­νό­τη­τάς μας τον πε­ρα­σμέ­νο Ο­κτώ­βριο. Και πιο συ­γκε­κρι­μέ­να:  

Α­νά­πτυ­ξη έ­ντο­νης, προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νης και συ­στη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, έ­τσι ώ­στε τα αρ­μό­δια σώ­μα­τα να ορ­γα­νώσουν την κοι­νό­τη­τα πά­νω σε πιο στέ­ρε­ες βά­σεις.

Α­να­διορ­γά­νω­ση της κοι­νο­τι­κής ζω­ής, με έμ­φα­ση στον εκ­παι­δευ­τι­κό το­μέ­α, έ­χο­ντας σαν γνώ­μο­να πως το σχο­λεί­ο απο­τε­λεί τη βά­ση και το ε­χέγ­γυο βιω­σι­μό­τη­τας μιας κοι­νό­τη­τας.  

Εν ό­ψει της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης που αντι­με­τω­πί­ζει η χώ­ρα, κα­τα­γρα­φή των α­κι­νή­των και λοι­πών πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων της κοι­νό­τη­τας και α­ξιο­ποί­η­σή τους για την α­ντι­με­τώ­πι­ση των α­ναγκών μας.

Έ­χει γί­νει κά­τι προς αυ­τή την κατεύ­θυν­ση μέ­χρι τώ­ρα;

Με βά­ση τις πα­ρα­πά­νω υ­πο­δεί­ξεις, το Κε­ντρι­κό Συμ­βού­λιο προ­έ­βη α­μέσως σε κά­ποιες πρα­κτι­κές ε­νέρ­γειες. Αρ­χι­κά, κα­τέ­γρα­ψε τις ερ­γα­σί­ες που πρέ­πει να γί­νουν κα­τά τη διάρ­κεια της θη­τεί­ας του, κα­θώς και τις α­ντί­στοιχες οι­κο­νο­μι­κές υ­πο­χρε­ώ­σεις. Στη συ­νέ­χεια, ε­πί τη βά­σει αυ­τών, προ­γραμ­μάτι­σε τις ερ­γα­σί­ες που πρέ­πει να γί­νουν. Στο ση­μεί­ο αυ­τό, ο­φεί­λω να α­να­φέ­ρω πως το Κε­ντρι­κό Συμ­βού­λιο α­ξιο­λο­γώ­ντας τις προ­τε­ραιό­τη­τές του, α­να­σύ­στη­σε την Ε­πι­τρο­πή Δια­χεί­ρι­σης Α­κι­νή­των, ε­νώ έ­δω­σε ι­διαί­τε­ρη έμ­φα­ση και διεύ­ρυ­νε τη σύν­θε­ση της Ε­πι­τρο­πής Οι­κο­νο­μι­κών, της Ε­πι­τρο­πής Παι­δεί­ας και της Ε­πι­τρο­πής του Γη­ρο­κο­μεί­ου, με στό­χο την πε­ρι­στο­λή των δα­πα­νών και την α­ξιο­ποί­η­ση κά­ποιων ε­γκα­τα­λειμ­μέ­νων α­κι­νή­των.

Υ­πάρ­χουν ό­μως και άλ­λες ση­μα­ντι­κές ερ­γα­σί­ες που πρέ­πει να γί­νουν ε­ντός του έ­τους, ό­πως για πα­ρά­δειγ­μα η διε­ξα­γω­γή κοι­νο­τι­κών ε­κλο­γών κα­τά το φθινό­πω­ρο για την ε­κλο­γή νέ­ων α­ντι­προ­σώ­πων της Αρ­με­νι­κής Κοι­νό­τη­τας Ελ­λάδος, κα­θώς και η σύ­γκλι­ση έ­κτα­κτου Συ­νε­δρί­ου των α­ντι­προ­σώ­πων για την τροπο­ποί­η­ση του κα­τα­στα­τι­κού της Κοι­νό­τη­τας.

Με την ε­γκα­τά­στα­ση των οι­κο­νο­μι­κών μετα­να­στών α­πό την Αρ­με­νί­α τις δύ­ο τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες, έ­χει αλ­λά­ξει η σύν­θε­ση της κοι­νό­τη­τας στην Ελ­λά­δα. Ποια ει­κό­να πα­ρου­σιά­ζουν οι ε­νο­ρί­ες μας σή­με­ρα;

Πράγ­μα­τι, με­τά την κα­τάρ­ρευ­ση της Σο­βιε­τι­κής Έ­νω­σης η ε­γκα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα οι­κο­νο­μι­κών με­τα­να­στών α­πό την Αρ­με­νί­α, με­τέ­βαλ­λε ρι­ζι­κά τό­σο την α­ριθ­μη­τι­κή δύ­να­μη, ό­σο και τη σύν­θε­ση της κοι­νό­τη­τας με βά­ση τον τό­πο προ­έ­λευ­σης των με­λών. Η «πα­ραδο­σια­κή κοι­νό­τη­τα» - αν μπο­ρού­με να την α­πο­κα­λέ­σου­με έ­τσι -α­πο­τε­λεί­το εί­τε από αυ­τό­χθο­νες Αρ­με­νί­ους (κυ­ρί­ως στη Μα­κε­δο­νί­α και τη Θρά­κη), εί­τε α­πό πρό­σφυ­γες που εί­χαν κα­τα­φύ­γει στην Ελ­λά­δα με­τά την Μι­κρα­σια­τι­κή Κα­τα­στροφή. Πολ­λοί α­πό τους νε­ο­α­φι­χθέ­ντες ε­γκα­τα­στά­θη­καν στις πό­λεις ό­που υ­πήρ­χαν ή­δη ορ­γα­νω­μέ­νες αρ­με­νι­κές κοι­νό­τη­τες. Άλ­λοι βρέ­θη­καν σε πε­ριο­χές ό­που τα πρό­σφα­τα του­λά­χι­στον χρό­νια δεν υ­πήρ­χε αρ­με­νι­κή πα­ρου­σί­α, δη­μιουρ­γώ­ντας νέ­ες κοι­νό­τη­τες. Αρ­κε­τοί α­πό τους οικο­νο­μι­κούς με­τα­νά­στες, έ­χο­ντας ζή­σει μέ­σα στο διε­θνι­στι­κό ι­δε­ο­λο­γι­κό πε­ρι­βάλ­λον της Σο­βιε­τι­κής Έ­νωσης ό­που η έν­νοια του έ­θνους εί­χε μι­κρή ση­μα­σί­α ε­πι­σή­μως, προ­τί­μη­σαν να α­πο­μα­κρυν­θούν ευ­θύς ε­ξαρ­χής α­πό τις αρ­με­νι­κές ρί­ζες τους. Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι πά­ντως, κατέβαλ­λαν μια δύ­σκο­λη προ­σπά­θεια για την εν­σω­μά­τω­σή τους στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες της νέ­ας τους πα­τρί­δας, πα­ράλ­λη­λα ό­μως διαφυ­λάσ­σο­ντας α­κέ­ραια την αρ­με­νι­κή τους ε­θνι­κή συ­νεί­δη­ση.

Σή­με­ρα χι­λιά­δες απ’ αυ­τούς ζουν α­νά­με­σά μας και στα­δια­κά αρ­χί­ζουν να συ­νερ­γά­ζο­νται μα­ζί μας, στε­λε­χώ­νο­ντας τις ε­νο­ρια­κές ε­πι­τρο­πές και τα σω­μα­τεί­α μας. Τα παι­διά τους που έ­χουν γεν­νη­θεί ε­δώ, δεν ξε­χω­ρί­ζουν πια α­πό τα δι­κά μας. Στα ο­λο­ή­με­ρα σχο­λεί­α της Ατ­τι­κής, α­πο­τε­λούν πε­ρί­που το 50% του συ­νό­λου των μα­θη­τών, ε­νώ στα μο­νο­ή­με­ρα φρο­ντιστη­ρια­κού τύ­που σχο­λεί­α της Βο­ρεί­ου Ελ­λά­δος υ­περ­βαί­νουν το 90% του συ­νό­λου. Μπο­ρού­με πλέ­ον να λέ­με με ι­κα­νο­ποί­η­ση, πως η εν­σω­μάτω­σή τους στις κοι­νο­τι­κές δο­μές έ­χει αρ­χίσει ε­δώ και με­ρι­κά χρό­νια και βαί­νει προς την ο­λο­κλή­ρω­ση.

Tweet

Share