Να διώξουμε τους Αννίβες Εκτύπωση E-mail

 

Οβαννές Γαζαριάν

Iανουάριος – Μάρτιος 2013 τεύχος 76

 

«annibal ante portas» (ο Αν­νί­βας προ των πυ­λών) ή­ταν η κραυ­γή των Ρω­μαίων φρου­ρών στα τεί­χη της αιώ­νιας πό­λης ό­ταν ο καρ­χη­δό­νιος στρα­τη­γός την πο­λιορ­κούσε. Δυ­στυ­χώς στην πε­ρί­πτω­ση της Αρ­με­νί­ας ο ε­χθρός προ πολ­λού έ­χει δια­βεί τις πύ­λες και το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι πως αυ­τός ο ε­χθρός εί­ναι ε­σω­τερι­κός. Εί­ναι το κλη­ρο­δό­τη­μα που ά­φησε η Σο­βιε­τι­κή Έ­νω­ση στα 15 «παι­διά» της, έ­να α­δη­φάγο τέ­ρας που κα­τα­βρο­χθί­ζει τις δη­μο­κρα­τι­κές αρ­χές της χώ­ρας, την ευ­νο­μί­α και την α­ξιο­πρέ­πεια των αν­θρώ­πων. Ό­σον α­φο­ρά στην πατρί­δα μας έ­να σύ­στη­μα με ε­γκλημα­τι­κό και ο­λι­γαρ­χι­κό χα­ρα­κτή­ρα έ­χει κα­τα­φέ­ρει να ρι­ζώ­σει στην πο­λι­τι­κή αλ­λά και στην εν γέ­νει ζω­ή της χώ­ρας. Είναι πο­λύ κα­λός σύμ­μα­χος κά­θε ε­ξου­σί­ας, ξεκι­νώ­ντας το 1991, ε­πί πρω­θυ­πουρ­γί­ας του Λε­βόν Τερ Πε­τρο­σιάν, φθά­νει μέ­χρι τις τε­λευ­ταί­ες ε­κλο­γές ό­ταν η νί­κη του Σερ­ζ Σαρ­κι­σιάν αμ­φι­σβη­τή­θη­κε α­πό τον κύ­ριο α­ντί­πα­λό του τον Ραφ­φί Χο­βαν­νε­σιάν, ο ο­ποί­ος κα­τήγ­γει­λε όρ­γιο νο­θεί­ας που επι­βε­βαί­ω­σαν και τα υ­πό­λοι­πα κόμ­μα­τα. Οι ί­διες κα­ταγ­γε­λί­ες εί­χαν δια­τυ­πω­θεί το 2008 με νι­κη­τή πά­λι τον Σαρκι­σιάν και με νω­πές α­κό­μα τις μνή­μες α­πό τα α­να­τρι­χια­στι­κά ε­πει­σό­δια που εί­χαν ξε­σπά­σει κα­τά τη διάρκεια των α­ντι­κυ­βερ­νη­τι­κών δια­δη­λώ­σε­ων, με θύ­μα­τα δέ­κα νε­κρούς. Ηγέ­της της α­ντι­πο­λί­τευ­σης τό­τε ή­ταν ο Λε­βόν Τερ Πε­τρο­σιάν ο ο­ποί­ος στις ε­κλο­γές του 1991 και του 1995 εί­χε και ο ί­διος κα­τη­γο­ρη­θεί για βί­α και νο­θεί­α.

Φαύ­λος κύ­κλος, ο ο­ποί­ος θα δια­τη­ρείται ό­σο οι κυ­βερ­νή­σεις θα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται έ­ναν ε­κλο­γι­κό μη­χα­νι­σμό που εί­ναι υ­πέρ τους, ό­σο η δια­πλο­κή των κρα­τού­ντων με τους πά­μπλου­τους ε­πιχει­ρη­μα­τί­ες θα συ­νε­χί­ζε­ται α­προ­κά­λυ­πτα και δη­μό­σια χω­ρίς να κρα­τού­νται καν τα προ­σχή­μα­τα. Ό­σο στη Βου­λή θα εκλέ­γο­νται άν­θρω­ποι με κύ­ριο προ­σόν τις κα­τα­θέ­σεις των λο­γα­ρια­σμών τους σε δο­λά­ρια με ε­ξα­ψή­φιους α­ριθ­μούς. Ό­σο θα υ­πάρ­χει ο κοι­νω­νι­κός δια­χω­ρι­σμός, το δι­κα­στι­κό σύ­στη­μα θα ε­ξυ­πη­ρε­τεί την πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α, ό­σο θα ε­πι­βάλ­λο­νται α­ξί­ες α­πό μια ε­λίτ που έ­χει την ε­ξου­σί­α και συσ­σω­ρεύ­ει πλού­το α­κό­μα και εις βά­ρος της χώ­ρας.

Ό­λα αυ­τά συ­ντε­λούν στο να έ­χει α­ναζω­πυ­ρω­θεί η με­γά­λη αι­μορ­ρα­γί­α της πα­τρίδας μας, το με­τα­να­στευ­τι­κό. Η α­νέ­χεια, η πα­ντε­λής έλ­λει­ψη κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής, η δρά­ση πα­ρα­κρα­τι­κών μη­χα­νι­σμών, η δια­φθο­ρά στο στρά­τευ­μα, ο­δή­γη­σαν τον προ­η­γού­με­νο χρό­νο 42.000 συ­μπα­τριώ­τες μας να ε­γκα­τα­λεί­ψουν τη χώ­ρα, ε­νώ σε βά­θος τριε­τί­ας 130.000 άν­θρω­ποι πή­ραν το δρό­μο της ξε­νι­τιάς. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ες οι δη­λώ­σεις δύ­ο πο­λύ γνω­στών καλ­λι­τε­χνών, του Σαρ­λ Αζ­να­βούρ και του Σερ­ζ Ταν­κιάν οι ο­ποί­οι με δρι­μύ λό­γο στη­λι­τεύ­ουν την κα­τά­στα­ση που ε­πι­κρα­τεί.

Μέ­σα σ’ αυ­τό το ζο­φε­ρό κλί­μα αχτί­δα φω­τός μπο­ρεί να θε­ω­ρη­θεί η αφύ­πνι­ση και α­ντί­στα­ση του κό­σμου που πα­ρά την κρα­τι­κή προ­πα­γάν­δα και νο­θεί­α σε με­γά­λο πο­σο­στό (30% πε­ρί­που) κα­τα­ψή­φι­σε την πολι­τι­κή του Σαρ­κι­σιάν, η με­γά­λη συμ­με­το­χή στις ει­ρη­νι­κές δια­δη­λώ­σεις που πραγ­μα­το­ποιεί η α­ντι­πο­λίτευ­ση. Α­ξιο­ση­μεί­ω­τη εί­ναι και η στά­ση της α­στυ­νο­μί­ας που μέ­χρι αυ­τή τη στιγ­μή του­λά­χι­στον κα­τα­φέρ­νει να ε­λέγ­χει την τά­ξη χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τη λι­γό­τε­ρη δυ­να­τή βί­α.

Η δια­σπο­ρά ο­φεί­λει να ξεπε­ρά­σει πλέ­ον τη λαν­θα­σμέ­νη α­ντί­λη­ψη που επι­κρα­τεί ε­δώ και χρό­νια ό­τι δεν πρέπει να δη­μο­σιο­ποιού­με τα κα­κώς κεί­με­να της πα­τρί­δας μας διό­τι με αυ­τό τον τρό­πο χα­λά­με τη δη­μό­σια ει­κό­να της. Ας κα­τα­λά­βου­με πλέ­ον ό­τι δεν εί­μα­στε ο πε­ριού­σιος λα­ός, ο α­λάν­θα­στος. Εί­ναι κα­κό να μέ­νου­με α­πα­θείς πα­ρα­τη­ρη­τές. Ή­δη σε διά­φο­ρες χώ­ρες της δια­σπο­ράς, ό­πως στη Γαλ­λί­α, το Βέλ­γιο, τις Η­ΠΑ έ­χουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί συ­γκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας. Έ­χου­με χρέ­ος και κα­θή­κον να δεί­ξου­με την α­ντί­θε­σή μας σε ό­λα αυ­τά που συμ­βαί­νουν. Xρέ­ος στους παπ­πού­δες και τους πα­τε­ρά­δες μας που α­γω­νί­στη­καν να δια­τηρή­σουν την ε­θνι­κή μας ταυ­τό­τη­τα. Χρέ­ος προς αυ­τούς που θυ­σί­α­σαν τη ζω­ή τους τις δε­κα­ε­τίες του ’70 και του ’80 ή σά­πι­σαν για χρό­νια στις φυ­λα­κές για να κά­νουν γνω­στά τα δί­καια του λα­ού μας. Xρέ­ος σε ό­σους έ­πε­σαν στο Kα­ρα­πάx, χρέ­ος προς τον ε­αυ­τό μας, ως Αρ­μέ­νιοι και ως άνθρω­ποι, ώ­στε να θριαμ­βεύ­σει η δη­μο­κρα­τί­α και η δι­καιο­σύνη. Και τέ­λος κα­θή­κον προς την πα­τρί­δα μας, που εί­ναι πολ­ύ μικρή και πολ­ύ μό­νη και που μας έ­χει α­νά­γκη ό­λους, ώ­στε να διώ­ξου­με τους Αν­νί­βες που ε­πι­βου­λεύ­ο­νται την α­να­γέν­νη­σή της.

Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 30 επισκέπτες συνδεδεμένους