Να διώξουμε τους Αννίβες |
Οβαννές Γαζαριάν Iανουάριος – Μάρτιος 2013 τεύχος 76
«annibal ante portas» (ο Αννίβας προ των πυλών) ήταν η κραυγή των Ρωμαίων φρουρών στα τείχη της αιώνιας πόλης όταν ο καρχηδόνιος στρατηγός την πολιορκούσε. Δυστυχώς στην περίπτωση της Αρμενίας ο εχθρός προ πολλού έχει διαβεί τις πύλες και το χειρότερο είναι πως αυτός ο εχθρός είναι εσωτερικός. Είναι το κληροδότημα που άφησε η Σοβιετική Ένωση στα 15 «παιδιά» της, ένα αδηφάγο τέρας που καταβροχθίζει τις δημοκρατικές αρχές της χώρας, την ευνομία και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Όσον αφορά στην πατρίδα μας ένα σύστημα με εγκληματικό και ολιγαρχικό χαρακτήρα έχει καταφέρει να ριζώσει στην πολιτική αλλά και στην εν γένει ζωή της χώρας. Είναι πολύ καλός σύμμαχος κάθε εξουσίας, ξεκινώντας το 1991, επί πρωθυπουργίας του Λεβόν Τερ Πετροσιάν, φθάνει μέχρι τις τελευταίες εκλογές όταν η νίκη του Σερζ Σαρκισιάν αμφισβητήθηκε από τον κύριο αντίπαλό του τον Ραφφί Χοβαννεσιάν, ο οποίος κατήγγειλε όργιο νοθείας που επιβεβαίωσαν και τα υπόλοιπα κόμματα. Οι ίδιες καταγγελίες είχαν διατυπωθεί το 2008 με νικητή πάλι τον Σαρκισιάν και με νωπές ακόμα τις μνήμες από τα ανατριχιαστικά επεισόδια που είχαν ξεσπάσει κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, με θύματα δέκα νεκρούς. Ηγέτης της αντιπολίτευσης τότε ήταν ο Λεβόν Τερ Πετροσιάν ο οποίος στις εκλογές του 1991 και του 1995 είχε και ο ίδιος κατηγορηθεί για βία και νοθεία. Φαύλος κύκλος, ο οποίος θα διατηρείται όσο οι κυβερνήσεις θα εκμεταλλεύονται έναν εκλογικό μηχανισμό που είναι υπέρ τους, όσο η διαπλοκή των κρατούντων με τους πάμπλουτους επιχειρηματίες θα συνεχίζεται απροκάλυπτα και δημόσια χωρίς να κρατούνται καν τα προσχήματα. Όσο στη Βουλή θα εκλέγονται άνθρωποι με κύριο προσόν τις καταθέσεις των λογαριασμών τους σε δολάρια με εξαψήφιους αριθμούς. Όσο θα υπάρχει ο κοινωνικός διαχωρισμός, το δικαστικό σύστημα θα εξυπηρετεί την πολιτική εξουσία, όσο θα επιβάλλονται αξίες από μια ελίτ που έχει την εξουσία και συσσωρεύει πλούτο ακόμα και εις βάρος της χώρας. Όλα αυτά συντελούν στο να έχει αναζωπυρωθεί η μεγάλη αιμορραγία της πατρίδας μας, το μεταναστευτικό. Η ανέχεια, η παντελής έλλειψη κοινωνικής πολιτικής, η δράση παρακρατικών μηχανισμών, η διαφθορά στο στράτευμα, οδήγησαν τον προηγούμενο χρόνο 42.000 συμπατριώτες μας να εγκαταλείψουν τη χώρα, ενώ σε βάθος τριετίας 130.000 άνθρωποι πήραν το δρόμο της ξενιτιάς. Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις δύο πολύ γνωστών καλλιτεχνών, του Σαρλ Αζναβούρ και του Σερζ Τανκιάν οι οποίοι με δριμύ λόγο στηλιτεύουν την κατάσταση που επικρατεί. Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα αχτίδα φωτός μπορεί να θεωρηθεί η αφύπνιση και αντίσταση του κόσμου που παρά την κρατική προπαγάνδα και νοθεία σε μεγάλο ποσοστό (30% περίπου) καταψήφισε την πολιτική του Σαρκισιάν, η μεγάλη συμμετοχή στις ειρηνικές διαδηλώσεις που πραγματοποιεί η αντιπολίτευση. Αξιοσημείωτη είναι και η στάση της αστυνομίας που μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον καταφέρνει να ελέγχει την τάξη χρησιμοποιώντας τη λιγότερη δυνατή βία. Η διασπορά οφείλει να ξεπεράσει πλέον τη λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί εδώ και χρόνια ότι δεν πρέπει να δημοσιοποιούμε τα κακώς κείμενα της πατρίδας μας διότι με αυτό τον τρόπο χαλάμε τη δημόσια εικόνα της. Ας καταλάβουμε πλέον ότι δεν είμαστε ο περιούσιος λαός, ο αλάνθαστος. Είναι κακό να μένουμε απαθείς παρατηρητές. Ήδη σε διάφορες χώρες της διασποράς, όπως στη Γαλλία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ έχουν πραγματοποιηθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Έχουμε χρέος και καθήκον να δείξουμε την αντίθεσή μας σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Xρέος στους παππούδες και τους πατεράδες μας που αγωνίστηκαν να διατηρήσουν την εθνική μας ταυτότητα. Χρέος προς αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ή σάπισαν για χρόνια στις φυλακές για να κάνουν γνωστά τα δίκαια του λαού μας. Xρέος σε όσους έπεσαν στο Kαραπάx, χρέος προς τον εαυτό μας, ως Αρμένιοι και ως άνθρωποι, ώστε να θριαμβεύσει η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Και τέλος καθήκον προς την πατρίδα μας, που είναι πολύ μικρή και πολύ μόνη και που μας έχει ανάγκη όλους, ώστε να διώξουμε τους Αννίβες που επιβουλεύονται την αναγέννησή της. |