Ζακ Νταματιάν

Την Κυριακή 24 Ιουλίου, οι κάτοικοι του Αγαβνό τιμούν τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, μία από τις πέντε μεγαλύτερες γιορτές της Αρμενικής Εκκλησίας. Ακολουθώντας το αρμενικό έθιμο, καταβρέχονται και λούονται στα γάργαρα νερά της περιοχής. Το σκηνικό εμπλουτίζεται με λαϊκούς χορούς και τραγούδια, υπό τη συνοδεία παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Τα παιδιά παίζουν ανέμελα.

Τίποτα δεν προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει. Λίγες ημέρες μετά, ο υπουργός Υποδομών του Αρτσάχ Χάικ Χανουμιάν θα ανακοινώσει στους κατοίκους ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις εστίες τους έως τις 25 Αυγούστου, φέρνοντας στη μνήμη τον ντελάλη των ημερών της Γενοκτονίας. Η περιοχή θα παραδινόταν στους Αζέρους.

Το Αγαβνό έγινε ιδιαίτερα γνωστό μετά το τέλος του 44ήμερου πολέμου του Αρτσάχ. Οι 200 περίπου κάτοικοι, με μπροστάρη τον κοινοτάρχη Αντρανίκ Τσαβουσιάν, Αρμένιο από τη Συρία και μέλος του κόμματος Τασνακτσουτιούν, παρέμειναν ηρωικά στις θέσεις τους ως ακρίτες, χωρίς ακόμη να έχει αποσαφηνιστεί η τύχη της περιοχής. Το χωριό και η ευρύτερη περιοχή του Περτσόρ, που βρίσκονταν στον «ανθρωπιστικό διάδρομο του Λατσίν», ήταν ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας, καθώς συνέδεαν το Αρτσάχ με την Αρμενία. Η περιοχή είχε απελευθερωθεί τον Αύγουστο του 1992, ύστερα από αιματηρές μάχες. Από το 2014 ξεκινά στο Αγαβνό η ανοικοδόμηση δεκάδων κατοικιών, με ρυμοτομικό σχέδιο και όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές· ένας οικισμός κομψοτέχνημα! Τη χρηματοδότηση ανέλαβαν οργανώσεις της Διασποράς. Σταδιακά εγκαταστάθηκαν Αρμένιοι από τον Λίβανο και τη Συρία.

Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Μετά το τέλος του 44ήμερου πολέμου του Αρτσάχ, γνωστοποιήθηκε ότι το Αγαβνό και το Περτσόρ θα παρέμεναν αρμενικά, υπό την προστασία των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων. Το γεγονός αυτό δεν είχε μόνο γεωστρατηγική αλλά και μεγάλη ψυχολογική σημασία για τους Αρμένιους. Ήταν ένα είδος παρηγοριάς, μια ηλιαχτίδα ελπίδας για το πληγωμένο Αρτσάχ, μετά την καταστροφική εξέλιξη του πολέμου, που κατέληξε με την επαίσχυντη συνθήκη της 9ης Νοεμβρίου. Η ανακοίνωση του Χανουμιάν στους κατοίκους του Αγαβνό ήταν κεραυνός εν αιθρία. Το χωριό θα παραδινόταν στους Αζέρους, ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει εργασίες ανέγερσης καινούργιου νηπιαγωγείου και ανακαίνισης του δημοτικού σχολείου, το οποίο οι χωρικοί τελικά ανατίναξαν. Στο εξής, η σύνδεση του Αρτσάχ με τη Δημοκρατία της Αρμενίας θα πραγματοποιείται μέσω εναλλακτικού νεόδμητου δρόμου. Απορία προκαλεί η πρεμούρα των αρμε­νι­κών αρχών να παραδοθούν άθικτες στον εχθρό οι υπερσύγχρονες αυτές κατοικίες.

Ο υπουργός διεμήνυσε εκβιαστικά στους πολίτες ότι αν κάψουν ή γκρεμίσουν τα σπίτια τους, δεν θα λάβουν «πιστοποιητικό» 25.000 δολαρίων, ποσό σίγουρα ανεπαρκές για την αγορά ανάλογης στέγης. Η παράδοση στο Αζερμπαϊτζάν του ανθρωπιστικού διαδρόμου του Λατσίν, με τα χωριά Αγαβνό, Περτσόρ και Σους, έστω και με αντάλλαγμα μια εναλλακτική διαδρομή, αποτελεί άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των υποχωρήσεων από την αρμενική κυβέρνηση στο όνομα της ειρήνης. Η παραχώρηση εδαφών που κατακτήθηκαν με αίμα συνεπάγεται και εκτοπισμό ανθρώπων από τις εστίες τους, ξεριζωμό, ψυχολογικά τραύματα. Ο αρμενικός λαός είναι εγκλωβισμένος σε μια δίνη, με το τέλος του εφιάλτη να μοιάζει μακρινό.

Tweet

Share