15 xρόνια αδιάλειπτης παρουσίας Εκτύπωση E-mail

(σκέ­ψεις και προ­βλη­μα­τι­σμοί)

 

Σαρκίς Αγαμπατιάν

 

Αρ­χές του ’98, μου ζη­τή­θη­κε να γρά­ψω έ­να κεί­μενο για το και­νούρ­γιο ελ­λη­νό­γλωσ­σο πε­ριο­δι­κό αρ­με­νι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος που ε­πρό­κει­το να κυ­κλο­φο­ρή­σει σύ­ντο­μα. Πρώ­τες σκέ­ψεις: εγ­χεί­ρη­μα τολ­μη­ρό, μέλ­λον α­βέ­βαιο! Ποιοι θα στελέ­χω­ναν το έ­ντυ­πο, πώς θα ε­ξα­σφα­λί­ζο­νταν οι πό­ροι και τι α­πή­χη­ση θα εί­χε; Τε­λι­κά, ό­ταν κυ­κλο­φό­ρη­σε το πρώ­το τεύ­χος οι πε­ρισ­σό­τε­ροι το υ­πο­δέ­χτη­καν με εν­θου­σια­σμό, αλλά υ­πήρ­χαν και ο­ρι­σμέ­νοι που αμ­φέ­βα­λαν για την ε­πι­τυ­χί­α του.

Κά­θε αρ­χή και δύ­σκο­λη

Με τον και­ρό δό­θη­καν λύ­σεις στα βα­σι­κό­τε­ρα προ­βλή­ματα, χω­ρίς ό­μως αυ­τό να ση­μαί­νει ό­τι δεν υ­πάρ­χουν και μέ­χρι σή­με­ρα, ελ­λεί­ψεις, α­τέλειες και μι­κρά λά­θη. Θα πρέ­πει ό­μως να λά­βου­με υ­πό­ψη ό­τι οι συ­νερ­γά­τες των ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΩΝ εί­ναι κα­τά κύ­ριο λό­γο ε­ρα­σιτέ­χνες και ξε­κλέ­βουν απ’ τον ε­λεύ­θε­ρο χρό­νο τους για να συ­νει­σφέ­ρουν ε­θε­λο­ντι­κά στην ύ­λη και δια­μόρ­φω­ση του πε­ριο­δι­κού. Ο «ε­ξο­πλι­σμός» που δια­θέ­τουν εί­ναι η παι­δεί­α και η α­γά­πη τους για την Αρ­με­νί­α και τον αρ­με­νι­σμό, και η α­ντα­μοι­βή τους η συ­νει­σφορά τους στο χα­ϊ­α­μπαχ­μπα­νούμ (δια­τήρη­ση της αρ­με­νι­κής συ­νεί­δη­σης).

Στην πο­ρεί­α το πε­ριο­δι­κό ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΑ βρή­κε το ρυθ­μό του, μά­λι­στα α­πέ­κτη­σε και νο­μι­κή υ­πό­στα­ση: σύλ­λο­γος μη κερ­δο­σκο­πι­κού χα­ρα­κτή­ρα «Α­ζα­ντα­μάρ­ντ» (Α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κός Α­γώ­νας), προς τι­μήν της ο­μώ­νυ­μης ι­στο­ρι­κής ε­φη­με­ρί­δας της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης. Στα­δια­κά νέ­οι συ­νερ­γά­τες άρ­χι­σαν να στηρί­ζουν την εν­δια­φέ­ρου­σα αυ­τή προ­σπά­θεια και κά­πως έ­τσι τα ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΑ έ­γι­νε έ­νας φά­ρος ε­νη­μέ­ρω­σης για την αρ­με­νι­κή πα­ροι­κί­α και τους Έλ­λη­νες φί­λους.

Α­πό την ε­φη­βεί­α στην ε­νηλι­κί­ω­ση

Ό­ταν κά­ποτε σε μια συ­ζή­τη­ση έ­νας φί­λος α­να­φέρ­θη­κε στο πε­ριο­δι­κό, ε­πι­σή­μα­νε ό­τι εί­ναι μεν α­ξιό­λο­γο αι­σθη­τι­κά και α­πό ά­πο­ψη θε­μα­το­λο­γί­ας, έ­χει ό­μως έ­να βα­σι­κό μειο­νέ­κτη­μα. Εί­ναι «ά­χρω­μο». Δη­λα­δή δεν έ­χει ά­πο­ψη, ω­ραιο­ποιεί τις κα­τα­στά­σεις και δεν α­σκεί κρι­τι­κή. Ε­πει­δή ό­μως ε­χθρός του κα­λού εί­ναι το κα­λύ­τε­ρο, τα ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΑ έ­δω­σαν α­πά­ντη­ση στον πα­ρα­πά­νω προ­βλη­μα­τι­σμό αρ­χί­ζο­ντας με τον και­ρό να αγ­γί­ζουν και πιο τολ­μη­ρά θέ­μα­τα. Έ­τσι θέ­μα­τα ό­πως οι αυ­το­κτο­νί­ες στον στρα­τό σε πε­ρί­ο­δο ει­ρή­νης, η κατά­χρη­ση ε­ξουσί­ας, η ο­λι­γαρ­χί­α που α­πο­μυ­ζεί τον πλού­το της χώ­ρας, το με­τανα­στευ­τι­κό κύ­μα, αλ­λά και άρ­θρα που α­να­δείκνυαν α­κτι­βι­στι­κά κι­νή­μα­τα και α­πλούς αν­θρώ­πους που α­γω­νί­ζο­νται για μια κα­λύ­τε­ρη και πιο δί­και­η Αρ­με­νί­α άρ­χι­σαν να έ­χουν στα­θε­ρή πα­ρου­σί­α στην ύ­λη του περιο­δι­κού.  

Ο­ρι­σμέ­νοι δυ­σφό­ρη­σαν. Το πα­ρά­πο­νό τους ή­ταν ό­τι γρά­φο­νταν ει­δή­σεις και σχό­λια που «δυ­σφη­μούν» την Αρ­με­νί­α. Γρα­πτός διά­λο­γος δεν υ­πήρ­ξε, πα­ρά μό­νο α­πο­σπα­σμα­τι­κές συ­ζη­τήσεις κατ’ ι­δί­αν. Το σκε­πτι­κό πί­σω α­πό τη δυ­σφο­ρί­α ή­ταν ό­τι ό­λα αυ­τά δεν πρέ­πει να γρά­φονται, διό­τι η Αρ­με­νί­α κιν­δυ­νεύ­ει. ό­τι οι Αρ­μέ­νιοι της δια­σπο­ράς έ­χουν υ­πο­χρέ­ω­ση να βο­η­θούν την πα­τρί­δα. ό­τι δεν έ­χουν δι­καί­ω­μα ν’ α­σκούν κρι­τι­κή ε­φό­σον δεν εί­ναι πο­λί­τες αυ­τής της χώ­ρας. ό­τι εί­ναι εύ­κο­λο να μι­λάς ό­ταν εί­σαι απ’ έ­ξω κ.λπ. Η α­πάντη­ση πά­ντως σε αυ­τές τις σκέ­ψεις εί­ναι η ρή­ση του με­γά­λου δια­φω­τι­στή Βολ­ταίρου: «Δια­φω­νώ γι’ αυ­τό που λες, αλ­λά θα α­γω­νι­στώ με κά­θε μέ­σο για το δι­καί­ω­μά σου να το λες».

Ε­δώ, θα ά­ξι­ζε ν’ α­να­φέ­ρου­με τις δηλώ­σεις ε­νός Τούρ­κου δη­μο­σιο­γρά­φου, του Τε­μέλ Ντε­μι­ρέρ, ο ο­ποί­ος κα­τα­δι­κά­στη­κε σε δύ­ο χρό­νια φυ­λά­κι­ση ε­πει­δή υ­πο­στή­ρι­ξε ό­τι στην Τουρ­κί­α διε­πρά­χθη γε­νο­κτο­νί­α : «Η ε­λευ­θε­ρί­α της σκέ­ψης εί­ναι α­δια­πραγ­μά­τευ­τη. Κα­θή­κον κά­θε δη­μο­σιο­γρά­φου εί­ναι να γρά­φει την α­λή­θεια, να γρά­φει αυ­τά που συμ­βαί­νουν, να ε­νη­με­ρώ­νει τον α­να­γνώ­στη του για την α­λή­θεια. Οι δημο­σιο­γρά­φοι εί­ναι η συ­νεί­δη­ση των αν­θρώ­πων. Φι­μώ­νο­ντας ή ε­ξο­ντώ­νο­ντάς τους η Τουρ­κί­α σκο­τώ­νει τη δι­κή της συ­νεί­δηση». Κα­θώς και τα λό­για της γνω­στής Αρ­μέ­νισ­σας α­κτι­βί­στριας Μα­ριάμ Σουχου­ντιάν : «Η μά­χη εί­ναι α­πό μό­νη της μια νί­κη, ο άν­θρω­πος που μά­χε­ται, πο­τέ δεν ητ­τά­ται. Ε­φό­σον υ­πάρχει κά­ποιος που πι­στεύ­ει και κά­νει ό,τι κα­λύ­τε­ρο μπο­ρεί για ν’ αλ­λά­ξει τη χώ­ρα του, τό­τε τί­πο­τα δεν έ­χει χα­θεί».

Τα χρό­νια πέ­ρα­σαν, το πε­ριο­δι­κό βελ­τιώθη­κε θε­α­μα­τι­κά και κυ­ρί­ως αι­σθη­τι­κά, έ­γι­νε εξ ο­λο­κλή­ρου έγ­χρω­μο, ο α­ριθ­μός των σε­λί­δων αυ­ξή­θη­κε, οι δια­φη­μί­σεις και οι δω­ρε­ές κά­λυ­πταν τα έ­ξο­δα, οι συν­δρο­μη­τές εί­χαν αυ­ξη­θεί!

Δυ­στυ­χώς, πριν α­πό τρί­α χρό­νια ο ε­φιάλ­της της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης χτύ­πη­σε και τα ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΑ.

Τα τα­χυ­δρο­μι­κά τέ­λη δε­κα­πλα­σιά­στη­καν, οι δω­ρε­ές και οι δια­φη­μί­σεις μειώ­θη­καν δρα­μα­τι­κά.

Υ­πήρ­χαν τρεις ε­πι­λο­γές: ή να μειω­θούν οι σε­λίδες του πε­ριο­δι­κού και να ε­πι­στρέ­ψει στο αρ­χι­κό μαυ­ρό­α­σπρο σχή­μα ή να πά­ψει να κυ­κλο­φο­ρεί ή να συ­νε­χι­στεί η έκ­δο­σή του με την κα­τα­βο­λή ε­νός μι­κρού τι­μή­ματος α­πό τους συν­δρο­μη­τές ώ­στε να κα­λυ­φθεί έ­να μέ­ρος των ε­ξό­δων. Προ­τι­μή­θηκε η τρί­τη και ί­σως… δυ­σκο­λό­τε­ρη λύ­ση.

Δύ­ο α­πό τα βα­σι­κά γνω­ρί­σμα­τα που χα­ρα­κτηρί­ζουν τους Αρ­μέ­νιους εί­ναι το πεί­σμα και η θέ­λη­ση, γι’ αυ­τό άλ­λω­στε και ε­πι­βίω­σαν ε­πί τρεις χι­λιά­δες χρό­νια, ε­νώ άλλοι λα­οί ε­ξα­φα­νί­στη­καν. Έ­τσι λοι­πόν, η προ­σπά­θεια συνε­χί­ζε­ται με το φα­να­τι­κό α­να­γνω­στι­κό κοι­νό να α­ντα­πο­κρί­νε­ται θε­τι­κά και να α­πο­δει­κνύ­εται έ­νας φε­ρέγ­γυος α­ρω­γός στη συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια που λέ­γε­ται ΑΡ­ΜΕ­ΝΙ­ΚΑ. Ό­σο το επι­τρέ­πουν οι δυ­νά­μεις μας λοι­πόν, ας α­τε­νί­ζου­με το μέλ­λον με θε­τι­κούς προ­βλη­ματι­σμούς και αι­σιό­δο­ξη καρ­διά ευελ­πι­στώ­ντας ό­τι το τα­ξί­δι μας έ­χει προ­ο­ρι­σμό, αλ­λά δεν έ­χει… τέ­λος.

Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 10 επισκέπτες συνδεδεμένους