Tου Α­ρά Μα­γκο­γιάν

Τεύχος: Ιανουάριος-Μάρτιος 2012

Η πρω­το­φα­νής οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση στην ο­ποί­α έ­χει βυ­θι­σθεί η χώ­ρα ε­δώ και δύ­ο χρό­νια, έ­πλη­ξε - ό­πως ή­ταν φυ­σι­κό - και την αρ­με­νι­κή κοι­νό­τη­τα της Ελ­λά­δος.

Οι Eλ­λη­νο­αρ­μέ­νιοι α­πο­τε­λούν α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Μι­κρο­με­σαί­οι στη συ­ντρι­πτι­κή τους πλειο­νό­τη­τα, α­σχο­λού­νται με ό­λους τους ε­παγ­γελ­μα­τι­κούς κλά­δους που συ­να­ντά κα­νείς στις α­στι­κές κυρί­ως πε­ριο­χές· τε­χνί­τες, υ­πάλ­λη­λοι, εκ­παι­δευ­τι­κοί, ε­πι­στή­μο­νες κλπ. Σε κά­ποιους κλά­δους, ό­πως η χρυ­σο­χο­ΐ­α, η σφρα­γι­δο­ποι­ί­α, η αλ­λα­ντο­ποι­ί­α, η βυρ­σο­δε­ψί­α κλπ, η πα­ρου­σί­α τους εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο έ­ντο­νη. Με την παν­θο­μο­λο­γού­με­νη ερ­γα­τι­κό­τη­τα και την ε­ντι­μό­τη­τά τους, έ­χουν συμ­βάλ­λει ση­μα­ντι­κά στην εν γέ­νει οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη του τό­που, συμ­με­τέ­χο­ντας στο πο­σο­στό που τους α­να­λο­γεί, στα δη­μο­σιο­νο­μι­κά βά­ρη.

Σαν ι­σό­τι­μοι Έλ­λη­νες πο­λί­τες, αλ­λά και σαν α­πό­γο­νοι των Αρ­με­νί­ων που ι­στο­ρι­κά ή­ταν στο πλευ­ρό του ελ­λη­νι­κού λα­ού, α­πό την αρ­χαιό­τη­τα μέ­χρι το Βυ­ζά­ντιο και α­πό τα χρό­νια της ο­θω­μα­νι­κής κυ­ριαρ­χί­ας μέ­χρι τα χρό­νια της κα­το­χής και του εμ­φυ­λί­ου, δεν έ­πα­ψαν ού­τε στιγ­μή να α­γω­νί­ζο­νται για την πο­λι­τι­κή, πο­λι­τι­στι­κή και οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη της χώ­ρας. Μα­ζί έ­ζη­σαν τα δρα­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα που τα­λά­νι­σαν τον ελ­λη­νι­κό λα­ό, ό­πως και την οι­κονο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη μέ­χρι την εμ­φά­νι­ση της κρί­σης. Σε μια δύ­σκο­λη προ­σπά­θεια να δια­φυ­λά­ξουν τη γλώσ­σα, την ι­στο­ρί­α και την πα­ρά­δο­σή τους, δη­μιούρ­γη­σαν σχο­λεί­α, εκ­κλη­σί­ες, φι­λαν­θρω­πι­κούς, α­θλη­τι­κούς και πο­λι­τι­στι­κούς συλ­λό­γους που συ­νε­χί­ζουν το έρ­γο τους πα­ρά τις α­ντί­ξο­ες συν­θή­κες.

Α­πό το 1991, οι ελ­λη­νο­αρ­μέ­νιοι λει­τούρ­γη­σαν και σαν συ­νε­κτι­κός κρί­κος με­τα­ξύ Ελ­λά­δος και Αρ­με­νί­ας με­τά την α­νε­ξαρ­τη­το­ποί­η­ση της δεύ­τε­ρης, συμβάλ­λο­ντας στη δη­μιουρ­γί­α μιας ε­νιαί­ας κα­τεύ­θυν­σης σε ό­λους τους ευ­ρωπα­ϊ­κούς και διε­θνείς ορ­γα­νι­σμούς, ό­ταν και ό­πο­τε χρειά­σθη­κε.

Α­πό τη πλευ­ρά της, η ελ­λη­νι­κή πο­λι­τεί­α α­γκά­λια­σε με στορ­γή την αρ­μενι­κή κοι­νό­τη­τα της Ελ­λά­δος, ε­νώ στή­ρι­ξε με συ­νέ­πεια τους α­γώ­νες των Αρ­μενί­ων για την α­να­γνώ­ρι­ση της γε­νο­κτο­νί­ας. Στα πλαί­σια αυ­τά, ι­διαί­τε­ρη σημα­σί­α για ε­μάς έ­χει η στή­ρι­ξη που πα­ρέ­χε­ται στα εκ­παι­δευ­τι­κά μας ι­δρύ­μα­τα. Έ­τσι, ε­νώ η πα­ροι­κί­α φρο­ντί­ζει για τις κτη­ρια­κές ε­γκα­τα­στά­σεις, τα σχο­λικά αυ­το­κί­νη­τα κα­θώς και τους μι­σθούς ο­λό­κλη­ρου του βο­η­θη­τι­κού προ­σω­πικού, η πο­λι­τεί­α έ­χει α­να­λά­βει ε­δώ και πολ­λά χρό­νια το διο­ρι­σμό του ελ­λη­νικού δι­δα­κτι­κού προ­σω­πι­κού, κα­θώς και τη μι­σθο­δο­σί­α των συ­νο­λι­κά δέ­κα περί­που δι­δα­σκά­λων της αρ­με­νι­κής γλώσ­σας, ι­στο­ρί­ας, κλπ.

Δυ­στυ­χώς τα δύ­ο τε­λευ­ταί­α χρό­νια, οι ο­λι­γά­ριθ­μοι αυ­τοί εκ­παι­δευτι­κοί βρέ­θη­καν α­ντι­μέ­τω­ποι μιας πρω­το­φα­νούς ο­λι­γω­ρί­ας των αρ­μο­δί­ων αρ­χών. Η κα­τα­βο­λή των μι­σθών για μεν το σχο­λι­κό έ­τος 2009-2010 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με κα­θυ­στέ­ρη­ση τον Ια­νουά­ριο του 2011, για δε τα σχο­λι­κά έ­τη 2010-2011 και 2011-2012 έ­ως τώ­ρα εκ­κρε­μεί α­κό­μη.

Οι αλ­λε­πάλ­λη­λες προ­σπά­θειες των υ­πευ­θύ­νων της πα­ροι­κί­ας και οι εκκλή­σεις τους προς τις αρ­μό­διες αρ­χές, για ε­πί­λυ­ση του προ­βλή­μα­τος που θέ­τει σε κίν­δυ­νο την ί­δια την ύ­παρ­ξη των σχο­λεί­ων μας, έ­χουν μεί­νει χω­ρίς πρα­κτι­κό α­πο­τέ­λε­σμα έ­ως τώ­ρα.

Υ­πουρ­γεί­α που βε­βαιώ­νουν πως τα κον­δύ­λια έ­χουν ε­γκρι­θεί και α­πο­ρούν για­τί α­κό­μη δεν έ­χουν πλη­ρω­θεί οι δά­σκα­λοι· υ­πη­ρε­σί­ες που υ­πο­στη­ρί­ζουν πως ο σχε­τι­κός φά­κε­λος δεν έ­φθασε πο­τέ σ’ αυ­τές κλπ, δη­μιουρ­γούν εύ­λο­γα ε­ρω­τη­μα­τι­κά.

Φυ­σι­κά δεν γνω­ρί­ζου­με που βρί­σκε­ται η α­λή­θεια.

Δεν θέ­λου­με ό­μως να πι­στέ­ψου­με πως α­νά­με­σα στις χι­λιά­δες εκ­παι­δευ­τι­κών που συ­νε­χί­ζουν να μι­σθο­δο­τού­νται κα­νο­νι­κά α­πό το δη­μό­σιο, η μη πλη­ρω­μή των δέ­κα διδα­σκά­λων των σχο­λεί­ων της πα­ροι­κί­ας, εί­ναι ε­κεί­νη που θα λύ­σει το οι­κο­νο­μι­κό πρό­βλη­μα της χώ­ρας.

Το πρό­βλη­μα ό­μως πα­ρα­μέ­νει και πε­ρι­μέ­νου­με πλέ­ον α­πό τις πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις του τό­που να συμ­βάλ­λουν α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά στην επί­λυ­σή του.

Tweet

Share