Περί φιλίας Εκτύπωση E-mail


Απρίλιος-Ιούνιος 2012 Τεύχος 73

 

Σε κά­θε εκ­δή­λω­ση για την ε­πέ­τειο της γε­νο­κτο­νί­ας των Αρ­με­νί­ων, οι προ­σκε­κλη­μέ­νοι πο­λι­τι­κοί του τό­που δεν πα­ρα­λεί­πουν να α­να­φερ­θούν στην α­δελ­φο­σύ­νη και τη φι­λί­α που ε­δώ και αιώ­νες συν­δέ­ουν τον αρ­με­νι­κό και τον ελ­λη­νι­κό λα­ό. Σε μια ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή και σε μια ε­πο­χή, ό­ταν και για τους δύ­ο λα­ούς μας οι κίν­δυ­νοι εί­ναι στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, αυ­τές οι α­να­φο­ρές παίρ­νουν πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό πο­τέ σάρ­κα και ο­στά.

Γι’ αυ­τό το λό­γο δυ­σκο­λευ­τή­κα­με να κα­τα­λά­βου­με την ξαφ­νι­κή πρό­θεση της κυ­βέρ­νη­σης του Λου­κά Πα­πα­δή­μου και του υ­πουρ­γού Α­μύ­νης Δη­μή­τρη Αβρα­μό­που­λου να συ­νερ­γα­στεί, στο στρα­τιω­τι­κό το­μέ­α, με το Α­ζερ­μπα­ϊ­τζάν, σύμφω­να με δη­μο­σί­ευ­μα της ε­φη­με­ρί­δας «Το πα­ρόν» στις 18 Μαρ­τί­ου 2012.

Το σχέ­διο σύ­να­ψης μιας τέ­τοιας συμ­φω­νί­ας -με την πα­ρο­χή γεν­ναιόδω­ρης στρα­τιω­τι­κής βο­ή­θειας α­πό την Α­θή­να προς το Μπα­κού- δεν δια­ψεύ­στη­κε α­πό ε­πί­ση­μες πη­γές της τό­τε ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης «ει­δι­κού σκο­πού». Ελ­πίζου­με ό­τι η τω­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση -έ­στω και υ­πη­ρε­σια­κή- και ο νυν υ­πουρ­γός Α­μύ­νης, Φρά­γκος Φρα­γκού­λης, ό­χι μό­νο δε θα προ­χω­ρή­σουν σε μια τέ­τοια ε­νέρ­γεια, που θα δια­τα­ρά­ξει το συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων με­τα­ξύ Αρμε­νί­ας και Α­ζερ­μπα­ϊ­τζάν, αλ­λά θα ε­πι­βε­βαιώ­σουν τη φι­λί­α και τη συμ­μα­χί­α των δύ­ο χω­ρών μας, στη ση­με­ρι­νή γε­ω­πο­λι­τι­κή και γε­ω­στρα­τη­γι­κή σύν­θε­τη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Στο ί­διο μή­κος κύ­μα­τος αλ­λά σε ε­ντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κό ε­πί­πε­δο, θέ­λουμε να α­να­φερ­θού­με στην α­πα­ρά­δε­κτη στά­ση, πά­λι της κυ­βέρ­νη­σης Πα­πα­δή­μου και του τό­τε υ­πουρ­γού Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη, Μι­χά­λη Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, σε σχέ­ση με την πο­ρεί­α δια­μαρ­τυ­ρί­ας της αρ­με­νι­κής νε­ο­λαί­ας προς την τουρ­κι­κή πρε­σβεί­α, που πραγ­μα­το­ποιή­θη­κε στις 23 Α­πρι­λί­ου 2012, στο κέ­ντρο της Α­θή­νας, με α­φορ­μή την 97η ε­πέ­τειο της γε­νο­κτο­νί­ας.

Το ό­τι οι Αρ­μέ­νιοι, εί­τε εί­ναι Έλ­λη­νες πο­λί­τες εί­τε ό­χι, έ­χουν το δικαί­ω­μα σ’ αυ­τόν τον τό­πο να δια­δη­λώ­σουν ει­ρη­νι­κά -ό­πως άλ­λω­στε και σε άλλες χώ­ρες- κο­ντά στις τουρ­κι­κές πρε­σβεί­ες, εί­ναι πα­σι­φα­νές και δε χρειάζε­ται πε­ραι­τέ­ρω α­να­λύ­σεις. Το πα­ρά­λο­γο ή­ταν η στά­ση των ΜΑΤ και της η­γε­σίας τους -συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και του αρ­μό­διου υ­πουρ­γού- που α­ντι­με­τώπι­σαν μια ει­ρη­νι­κή πο­ρεί­α με δα­κρυ­γό­να και γκλο­μπ, για να α­πο­τρέ­ψουν, ε­κατο­ντά­δες μέ­τρα μα­κριά, τι α­κρι­βώς;

Το μό­νο που α­πο­δεί­χτη­κε, δυ­στυ­χώς, εί­ναι ό­τι φέ­τος ή­ταν πιο εύ­κο­λο να δια­δη­λώ­σει κα­νείς για τη γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων στην Κων­στα­ντι­νού­πολη πα­ρά στην Α­θή­να! Αυ­τό και μό­νο μας έ­κα­νε να αι­σθαν­θού­με ντρο­πή και αί­σχος! Και δια­μαρ­τυ­ρη­θή­κα­με ως αρ­με­νι­κή κοι­νό­τη­τα και ως πο­λί­τες αυ­τής της χώ­ρας στο αρ­μό­διο υ­πουρ­γεί­ο, λαμ­βά­νο­ντας μια α­πα­ρά­δε­κτη α­πά­ντη­ση εκ μέ­ρους του…

Ό­ποιοι κι αν εί­ναι οι λό­γοι που θα υ­πα­γό­ρευαν μια τέ­τοια α­πό­φα­ση στο κρα­τι­κό-ε­ξω­τε­ρι­κό πε­δί­ο, ό­ποιοι κι αν ή­ταν οι λό­γοι που ε­πέ­βα­λαν μια τέ­τοια ε­σω­τε­ρι­κή κα­τα­στο­λή στους δρό­μους της πρω­τεύ­ου­σας, μέ­νουν α­νε­ξή­γη­τοι και μας βρί­σκουν α­ντί­θε­τους. Εί­ναι ξε­κά­θα­ρο ό­τι η φι­λί­α, η α­δελ­φο­σύ­νη και η συμ­μα­χί­α α­νά­με­σα στις δύ­ο χώ­ρες μας δεν εί­ναι και δεν μπο­ρεί να εί­ναι λό­για ά­νευ πε­ριε­χο­μέ­νου. Εί­ναι, πά­νω απ’ ό­λα, έν­νοιες που πη­γά­ζουν α­πό το βα­θύ ε­θνι­κό συμ­φέ­ρον και των δύ­ο λα­ών μας.

 



Share
 

Για να εξασφαλίσουμε τη σωστή λειτουργία του ιστότοπου, μερικές φορές τοποθετούμε μικρά αρχεία δεδομένων στον υπολογιστή σας, τα λεγόμενα «cookies». Οι περισσότεροι μεγάλοι ιστότοποι κάνουν το ίδιο. Περισσότερα...

"Δέχομαι"


ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ


διαφήμιση στο αρμενικά

armenian community

Online Επισκέπτες

Έχουμε 11 επισκέπτες συνδεδεμένους