Οι Αθηναίοι το Μάρτιο του 416 π.Χ. εμφανίστηκαν στη Μήλο, με σκοπό να πείσουν τους Μηλίους να προσχωρήσουν στη συμμαχία τους.

Όταν οι Μήλιοι επέμεναν να επικαλούνται τις αρχές του δικαίου και της ηθικής, οι Αθηναίοι απάντησαν: «Απαίτησή μας είναι να επιτύχουμε όσα θεωρούμε δυνατά από εκείνα που έχουμε στο μυαλό και οι δυό μας, αφού κι εσείς κι εμείς γνωρίζουμε καλά ότι, σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων, το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνο όταν και τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη και ότι, κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο μεταξύ ίσων, και ότι τελικά ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».

2500 χρόνια πριν, ήταν ήδη σαφές πως οι «διακρατικές» σχέσεις καθορίζονται με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η ισχύς της κάθε πλευράς.

Δεν χωράει αμφιβολία πως ο Αρμενισμός έχει βρεθεί πολλές φορές στην ιστορία του στην ίδια μειονεκτική θέση με αυτή των Μηλίων. Μια τέτοια κατάσταση βιώνει και σήμερα, μετά την ταπεινωτική συνθηκολόγηση στον πόλεμο του Αρτσάχ.

Δεν είναι χρήσιμο, πλέον, να επανασχολιάζει κανείς τα τραγικά λάθη και τις καταστροφικές συμπεριφορές των κυβερνώντων όλα αυτά τα χρόνια. Έχουν επανειλημμένως περιγραφεί και έχει τονισθεί ότι η ευθύνη, χωρίς βέβαια να ισομοιράζεται, βαραίνει όλους.

Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νιγκόλ Πασινιάν, από το βήμα της βουλής, δήλωσε ότι προτεραιότητά του είναι να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης με το Αζερμπαϊτζάν το συντομότερο δυνατό. Ο Πασινιάν δεν διευκρίνισε εάν η κυβέρνησή του είναι έτοιμη να αναγνωρίσει επισήμως την κυριαρχία τού Αζερμπαϊτζάν επί του Αρτσάχ, αλλά σημείωσε ότι η Αρμενία θα δώσει έμφαση στην «ασφάλεια των Αρμενίων του Αρτσάχ και θα διασφαλίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους».

Ο πρωθυπουργός τόνισε πως η διεθνής κοινότητα πιέζει την Αρμενία να «κατεβάσει τον πήχη των προσδοκιών της στο ζήτημα του καθεστώτος τού Αρτσάχ, διασφαλίζοντας έτσι μια μεγάλη διεθνή συμπαράταξη γύρω της».

«Σήμερα η διεθνής κοινότητα μας λέει ξεκάθαρα ότι, το να είσαι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν αναγνωρίζει την εδαφική ακεραιότητα του συμμάχου της Τουρκίας, Αζερμπαϊτζάν, είναι πολύ επικίνδυνο, όχι μόνο για το Αρτσάχ αλλά και για την Αρμενία», είπε ο Πασινιάν. Αν και ο πρωθυπουργός δεν ξεκαθάρισε έως πού μπορεί να «κατέβει ο πήχης», γίνεται αντιληπτό, από τις διάφορες τοποθετήσεις, αλλά και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πως η κυβέρνηση έχει σκοπό ν’ αποδεχτεί μια επιβεβλημένη συμφωνία, χωρίς να έχει περιθώρια διαπραγμάτευσης.

Η ηγεσία του Αρτσάχ επέκρινε έντονα τον πρωθυπουργό Νιγκόλ Πασινιάν και τον προειδοποίησε να μην γίνει αρωγός των σχεδίων του Αζερμπαϊτζάν για την ενσωμάτωση και τον πλήρη έλεγχο του Αρτσάχ. «Οποιαδήποτε προσπάθεια ενσωμάτωσης του Αρτσάχ στο Αζερμπαϊτζάν θα οδηγούσε σε νέα αιματοχυσία και στην καταστροφή τού Αρτσάχ, και στη συνέχεια θα έρθει και η σειρά της Δημοκρατίας της Αρμενίας», δήλωσε ο Ταβίτ Μπαμπαγιάν, υπουργός εξωτερικών του Αρτσάχ.

Ο Αραΐκ Χαρουτιουνιάν, πρόεδρος του Αρτσάχ, τόνισε ότι «Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ δεν θα εγκαταλείψουν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση», ενώ το Κοινοβούλιο, σε ψήφισμα που ενέκρινε ομόφωνα, ζητά από την αρμενική κυβέρνηση «…να εγκαταλείψει την καταστροφική της πολιτική» και πως «…καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να χαμηλώσει τον πήχη των διαπραγματεύσεων με πρόσχημα την ειρήνη. Μόνο ένα διεθνώς αναγνωρισμένο καθεστώς, το οποίο θα διασφαλίζει την αυτοδιάθεση του λαού στο Αρτσάχ, θα είναι αποδεκτό από εμάς».

Την έντονη δυσαρέσκεια για τις κυβερνητικές θέσεις στο φλέγον ζήτημα του Αρτσάχ, αλλά και για την επαναπροσέγγιση Τουρκίας- Αρμενίας, μέσα από μια υπό διαμόρφωση συμφωνία, την στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην πλέον δυσμενή θέση για να διαπραγματευτεί, έχουν εκφράσει τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, καθώς και πολλές οργανώσεις της διασποράς.

Οργή και αγανάκτηση έχει προξενήσει η απόφαση του πρωθυπουργού Πασινιάν να προχωρήσει, όπως φαίνεται με γοργούς ρυθμούς, σε συμφωνίες χωρίς καμία ουσιαστική ενημέρωση και διαβούλευση.

Η προσέγγιση της Αρμενίας με την Τουρκία είναι θεμιτός στόχος, αλλά το κεφαλαιώδες θέμα της Γενοκτονίας δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίζεται.

Αν υπάρχει ένα ζήτημα για την επίτευξη του οποίου σύσσωμος ο Αρμενικός λαός, χωρίς εξαιρέσεις, έχει στρατευτεί, αυτό είναι η αναγνώριση της ιστορικής πραγματικότητας της Γενοκτονίας, που πριν από 107 χρόνια καθόρισε ανεπιστρεπτί την πορεία του έθνους. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει τους αγώνες και τη θέληση ενός ολόκληρου λαού, για να επιτύχει μια πρόσκαιρη και ευκαιριακή συμφωνία με τον αμετανόητο δήμιό του.

Ενός κακού μύρια έπονται... Πρέπει να ομολογήσει κανείς, πως όλες αυτές οι πρωτοφανείς και απαράδεκτες καταστάσεις στις οποίες έχει εμπλακεί ο Αρμενικός λαός, είναι απόρροια του αποτελέσματος του πολέμου, αλλά και της ανικανότητας του πολιτικού κόσμου της χώρας να διαχειριστεί με ωριμότητα την κατάσταση.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, απαιτείται εγρήγορση απ’ όλους, για να αποτραπεί ή μάλλον να ελαχιστοποιηθεί η εξάπλωση των συνεπειών της ήττας του πολέμου στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο.

Tweet

Share