|
|
|
Τον Μάρτιο του 1975 διεξήχθησαν δύο ποδοσφαιρικοί αγώνες στα πλαίσια του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, οι οποίοι κινητοποίησαν εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλων σε ολόκληρο τον κόσμο. Αντίπαλοι τέθηκαν η μεγάλη Μπάγερν Μονάχου των Μπεκενπάουερ, Μίλλερ, Μάγιερ, Χένες, πρωταθλήτρια Ευρώπης την προηγούμενη χρονιά και με έξι παίκτες στη σύνθεση της, που 8 μήνες πριν κατέκτησαν το Mundial του 1974 και η πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης, Αραράτ Ερεβάν, μια άγνωστη στο ευρύ κοινό ομάδα. Από τις φτωχογειτονιές της Βυρητού, του Χαλεπιού, της Δαμασκού, της Βαγδάτης και της Τεχεράνης, τις προσφυγικές συνοικίες του Δουργουτίου και της Κοκκινιάς, της Λευκωσίας, της Λυόν και του Παρισιού, μέχρι το Μόντρεαλ, το Τορόντο, το Μπουένος Άιρες και το Μοντεβιδέο, Αρμένιοι ποδοσφαιρόφιλοι έψαχναν να βρουν τρόπο να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά ή έστω να ακούσουν ραδιοφωνικά, έναν αγώνα που έμελλε να μείνει στην ιστορία, ως το σημαντικότερο αγώνα που έδωσε αρμενική ομάδα σε ευρωπαϊκό κύπελλο. Στις 9 Μαρτίου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, η Αραράτ έχοντας τη συμπαράσταση 10.000 Αρμενίων-που απ’όλες τις γωνιές της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής βρέθηκαν στο γήπεδο με τις τρίχρωμες σημαίες της δημοκρατίας του 1918- στρίμωξε τους αλαζόνες Γερμανούς και μόνο η τύχη και η διαιτησία (μόνιμες σύντροφοι τους καθόλη την τριετία 1974-1976 που μεσουρανούσαν), τους γλύτωσε αρχικά από το στραπάτσο και τελικά τους έδωσε τη νίκη με 2-0, ενώ προηγουμένως είχε ακυρωθεί κανονικό γκολ του Μαρκάροβ, δεν είχε δοθεί πέναλτυ στον Ζαναζανιάν κι η Αραράτ είχε χάσει σωρεία ευκαιριών να σημειώσει τουλάχιστον ένα τέρμα. Η εμφάνισή της αναπτέρωσε τις ελπίδες των φιλάθλων της για πρόκριση. Πριν περάσουμε στον επαναληπτικό, να αναφέρουμε μερικά στοιχεία που πραγματικά εκπλήσσουν. Ήταν η πρώτη ομάδα εκτός Μόσχας που κατάφερε να κάνει το νταμπλ στη Σοβ. Ένωση (το κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα κι η Δυναμό Κιέβου κι έκτοτε καμία άλλη ομάδα). Ήταν η μόνη ομάδα παγκοσμίως που ο τεχνικός της, Νικήτα Σιμονιάν είχε δημιουργήσει επιτροπή ποδοσφαιριστών, η οποία είχε την υποχρέωση εκλογής εντεκάδας σε κάθε αγώνα και τέλος, τη χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα, πέτυχε το ακατάρριπτο για τη Σοβ. Ένωση ρεκόρ, να κόψει 850.000 εισιτήρια στους εντός έδρας αγώνες της. Το παγωμένο εκείνο απόγευμα της 19ης Μαρτίου 1975 το στάδιο «Χραζντάν»- από το ομώνυμο ποτάμι που περνάει δίπλα από το γήπεδο- είχε κατακλυστεί από 70.000 φίλους της Αραράτ που είχαν δημιουργήσει μια καυτή ατμόσφαιρα. Στις 18:25 μπήκαν στο γήπεδο οι δύο ομάδες και στις 18:30 ο Ολλανδός διαιτητής Τέο Μπόστεν σφύριξε την έναρξη του αγώνα. Μέχρι το 45΄ που σφύριξε τη λήξη του α΄ ημιχρόνου, οι Αρμένιοι είχαν καταφέρει να πετύχουν ένα γκολ στο 35΄ με τον Αντρεασιάν, να έχουν δύο δοκάρια και τον Ζεπ Μάγιερ να κάνει ένα από τα καλύτερα ημίχρονα της καριέρας του αποσοβώντας σωρεία ευκαιριών για γκολ. Οι πολυδιαφημισμένοι άσσοι της Μπάγιερν κοιτούσαν ικετευτικά το διαιτητή για το σφύριγμα της λήξης. Η Αραράτ είχε λιώσει τους Βαυαρούς κι η πρόκριση φαινόταν βέβαιη. Φευ... στο δεύτερο ημίχρονο η Αραράτ «εξαφανίστηκε» από το γήπεδο, μόνο οι φανέλες θύμιζαν ότι η ίδια ομάδα είχε μπει και στο δεύτερο ημίχρονο. Η κόλαση του α΄ ημιχρόνου είχε μετατραπεί σε παιδική χαρά για τους Γερμανούς, οι οποίοι με άνεση φιλικού αγώνα, κράτησαν το 0-1 και πήραν την πρόκριση. Οι φίλαθλοι αγανακτισμένοι ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες. Ο αστικός μύθος λέει ότι ένα τηλεφώνημα από τη Μόσχα στο ημίχρονο ανάγκασε τους ποδοσφαιριστές της Αραράτ στην προκλητικά αδιάφορη εμφάνιση του β΄ ημιχρόνου. Δεν ήθελαν οι Σοβιετικοί μια μη ρωσική ομάδα να έχει πετυχημένη πορεία; Φοβήθηκαν ότι οι τρίχρωμες σημαίες -απαγορευμένες στη Σοβιετική Ένωση- που εμφανίστηκαν στο Μόναχο, στον επόμενο γύρο ή σε έναν επικείμενο τελικό θα ήσαν πολύ περισσότερες κι ότι η παρουσία χιλιάδων Αρμενίων της διασποράς στο γήπεδο θα δημιουργούσε πολιτικά ζητήματα; Την πραγματική απάντηση την ξέρουν μόνο οι παίκτες και οι παράγοντες της ομάδας-πολλοί εκ των οποίων πλέον δε ζουν-και που μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ. Δυστυχώς το αρμενικό ποδόσφαιρο έχασε τη χρυσή ευκαιρία να πετύχει μια παγκοσμίας εμβέλειας διάκριση. Τελειώνοντας, ας υπενθυμίσουμε τους συντελεστές της μεγάλης αυτής πορείας καθώς και τα αποτελέσματα στους προηγούμενους γύρους, όπως και τα αποτελέσματα στην προηγούμενη χρονιά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου κι εκεί είχε κάνει μια αξιοσημείωτη παρουσία φθάνοντας τους 16 του θεσμού.
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1973-74
Η σύνθεση
|
