Πρό­ε­δρος της Οι­κο­νο­μι­κής Ε­πι­τρο­πής του

Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου των Αρ­με­νί­ων Ελ­λά­δος

Στον Οβαννές Γαζαριάν

Αρμενικά Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2013 τεύχος 79

Το πε­ριο­δι­κό μας έχοντας συ­ναί­σθη­ση της δύ­σκο­λης οι­κο­νο­μι­κής κατάστασης που βιώ­νουν οι δομές της κοι­νό­τη­τας και ι­διαίτε­ρα τα σχο­λεί­α μας που είναι ο θε­μέ­λιος λίθος τους, ε­πα­νέρ­χε­ται στο φλέ­γον θέμα, για να ε­νη­με­ρώ­σει, να α­πα­ντήσει κά­ποια ε­ρω­τή­μα­τα αλ­λά και να προ­βλη­μα­τί­σει τους α­να­γνώ­στες του.

Η συ­νέ­ντευ­ξη με τον πρό­ε­δρο της οι­κο­νο­μι­κής επι­τρο­πής, Χα­ρου­τιούν Γε­ζε­κε­λιάν εί­ναι α­να­λυ­τι­κή για τα νού­με­ρα και α­πο­κα­λυ­πτι­κή για τα λάθη και τις πα­ραλείψεις του παρελ­θό­ντος. Το συ­μπέ­ρα­σμα που α­ντλή­σα­με εί­ναι πως για μια α­κό­μη φο­ρά στην ι­στο­ρί­α της κοι­νό­τητάς μας, με τη συμ­με­το­χή ό­λων μας θα μπο­ρέ­σου­με να α­ντα­πε­ξέλ­θου­με στη δύ­σκο­λη αυ­τή συγκυρί­α. Αυτό εί­ναι το χρέ­ος μας προς στις προ­ηγού­με­νες γε­νιές, αλ­λά και το κα­θή­κον μας προς τις ε­πό­με­νες.

“ Ό­ρα­μά μας εί­ναι να ξε­πε­ρά­σου­με τις

οι­κο­νο­μι­κές μας δυ­σκο­λίες, να βά­λου­με τα

θε­μέ­λια για την α­πρόσκο­πτη λει­τουρ­γί­α των

δο­μών της πα­ροι­κί­ας μας και να ε­ξα­σφα­λί­σου­με τη βελ­τί­ω­ση της ποιό­τη­τάς τους”

Σε μια δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο, ποιες ή­ταν οι πρω­το­βου­λί­ες που πή­ρα­τε τον τε­λευ­ταί­ο χρό­νο για να δια­χει­ρι­στεί­τε τα οι­κο­νο­μι­κά της πα­ροι­κί­ας μας;

Με την α­νά­λη­ψη των κα­θη­κό­ντων μας, τον Ο­κτώ­βρη του 2012, βρεθή­κα­με μπρο­στά στην ε­ξής ει­κό­να:

Χρέ­η α­πό τη δια­χεί­ρι­ση του γη­ρο­κο­μεί­ου ά­νω των 100.000 ευ­ρώ.

Άμε­σες και ανε­λα­στι­κές ο­φει­λές προς το Ι­ΚΑ, τό­σο α­πό παλιές ρυθ­μί­σεις χρε­ών ό­σο και από τρέ­χου­σες αρ­ρύθ­μι­στες υ­πο­χρε­ώ­σεις, καθώς και χρέ­η προς την ε­φο­ρί­α προ­ερ­χό­με­να από φό­ρους ει­σο­δή­μα­τος και ΦΑΠ.

Χρέ­η προς τον Μη­τρο­πο­λί­τη ύ­ψους 30.000 ευ­ρώ πε­ρί­που α­πό α­κα­τά­βλη­τους μι­σθούς.

Α­νε­ξό­φλη­τα δά­νεια που εί­χαν λη­φθεί από τις ε­νο­ρί­ες μας, τον Αρ­με­νι­κό Κυα­νό Σταυ­ρό κα­θώς και α­πό ι­διώ­τη.

Με έ­ναν πρό­χει­ρο υ­πο­λο­γι­σμό, τα συ­νο­λι­κά χρέ­η της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής προς τρί­τους άγ­γι­ζαν τις 500.000 ευ­ρώ. Ένα­ντι αυ­τών υ­πήρ­χε έ­να τα­μεί­ο 24.000 ευ­ρώ σε με­τρη­τά και έ­να πο­σό 85.000 ευ­ρώ το ο­ποί­ο ου­σια­στι­κά «δεν υ­πήρ­χε». Θα ε­ξη­γή­σω αρ­γό­τε­ρα το λό­γο.

Υ­πο­λο­γί­ζα­με, επί­σης ως α­να­με­νό­με­νο έ­σο­δο, την πλη­ρω­μή των αρμε­νί­ων δα­σκά­λων α­πό το κρά­τος για τα σχο­λι­κά έ­τη 2010-11 και 2011-12 το ο­ποί­ο έ­φτανε το πο­σό των 190.000 ευ­ρώ, χω­ρίς να εί­ναι σί­γουρη η εί­σπραξή του.

Με βά­ση την ει­κό­να αυ­τή προ­σπα­θή­σα­με κατ’ αρ­χήν να ιε­ραρ­χή­σου­με τις α­νά­γκες μας.

Εί­δα­με ό­τι με την κα­τά­στα­ση που ε­πι­κρα­τού­σε στο Γη­ρο­κο­μεί­ο, ε­κτός α­πό τα χρέ­η που ή­δη εί­χε, δη­μιουρ­γού­σε έλ­λειμ­μα του­λά­χι­στον 120 έ­ως 150 χι­λιάδων ευ­ρώ ε­τησί­ως. Ε­ξε­τά­ζο­ντας ό­λες τις ε­ναλ­λα­κτι­κές και πλέ­ον συμ­φέ­ρου­σες για μας λύ­σεις, πα­ραχωρή­σα­με την ε­πι­χεί­ρη­ση του γη­ρο­κο­μεί­ου σε ι­διώ­τη για­τρό, κρα­τώ­ντας βε­βαί­ως τις α­παραί­τη­τες θέ­σεις για την κά­λυψη των α­να­γκών των συ­μπα­τριωτών μας και ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας την προ­νομια­κή με­τα­χεί­ρισή τους.

Με μειώ­σεις του α­ριθ­μού των α­τό­μων που α­πα­σχο­λού­νταν στη Μη­τρό­πο­λη και με α­να­προ­σαρ­μο­γές στο μι­σθό των ε­να­πο­μει­νά­ντων, ό­πως ε­πί­σης και με πε­ριο­ρι­σμό των λοι­πών δα­πα­νών κα­τα­φέ­ρα­με να ε­ξοι­κο­νο­μήσου­με πε­ρί­που 2,5 χι­λιά­δες ευ­ρώ μη­νιαί­ως.

Ε­πει­δή ό­ταν α­να­λά­βα­με εί­χε ή­δη ξε­κι­νή­σει η σχο­λι­κή χρο­νιά, δεν μπο­ρού­σαμε να πα­ρέμ­βου­με στα δί­δα­κτρα των μα­θη­τών ή στο μί­σθω­μα του σχο­λι­κού, που εί­χαν ή­δη συμ­φω­νη­θεί με τους γο­νείς. Θέ­λω ε­δώ να ση­μειώ­σω, ό­τι το κό­στος του σχο­λι­κού α­νά μα­θη­τή εί­ναι 1.125 ευ­ρώ ε­τη­σί­ως, ε­νώ ε­μείς ει­σπράτ­τα­με α­πό τους γο­νείς μό­νο 250 ευ­ρώ το χρό­νο και ό­χι απ’ ό­λους τους μα­θη­τές. Ε­πί­σης, έ­να άλ­λο ση­μείο που δη­μιουρ­γού­σε πα­ρε­ξη­γή­σεις με­τα­ξύ των γο­νέ­ων και των διευ­θυ­ντών των σχο­λεί­ων, ή­ταν η ύ­παρ­ξη τεσσά­ρων βαθ­μί­δων στα δί­δα­κτρα, δη­λα­δή δω­ρε­άν, 50, 75 και 100 ευ­ρώ α­νά μα­θη­τή μη­νιαί­ως.

Βλέ­πο­ντας τα πα­ρα­πά­νω, στο τέ­λος της προ­η­γού­με­νης χρο­νιάς α­πο­φα­σί­σα­με και α­να­κοι­νώ­σα­με στους γο­νείς ό­τι το μί­σθω­μα του σχο­λι­κού α­πό 250 ευ­ρώ αυ­ξά­νε­ται στα 500 ευ­ρώ και στα 700 ευ­ρώ για τις μα­κρι­νές δια­δρο­μές, ε­νώ τα βα­σι­κά δί­δα­κτρα δια­μορ­φώ­νο­νται στα 70 ευ­ρώ για ό­λους τους μα­θη­τές. Αυ­τό εί­χε ως α­πο­τέ­λε­σμα σε σύ­νο­λο 260 μα­θη­τών πε­ρί­που να υπάρ­ξει μια διαρ­ρο­ή μό­νο 8 μα­θη­τών για κα­θα­ρά οι­κο­νο­μι­κούς λό­γους, ε­νώ υ­πήρ­ξε δρα­στι­κή μεί­ω­ση στους μα­θη­τές που χρη­σι­μο­ποιούσαν σχο­λι­κό, με απο­τέ­λε­σμα τα αυ­το­κί­νη­τα που χρεια­ζό­μα­στε να μειω­θούν α­πό 7 σε 4. Ε­δώ θα ή­θε­λα να α­να­φέ­ρω, ό­τι α­ναγνω­ρί­ζο­ντας τον κοι­νω­νι­κό χα­ρα­κτή­ρα των σχο­λεί­ων μας δε­χτή­κα­με και φέ­τος έ­ναν α­ριθ­μό μα­θη­τών οι ο­ποί­οι φοι­τούν δω­ρε­άν λό­γω της δύ­σκολης οι­κο­νο­μι­κής κα­τά­στα­σής τους.

Πριν την έ­ναρ­ξη της σχο­λι­κής χρο­νιάς και με βά­ση τα και­νού­ρια δε­δο­μέ­να, χα­ρά­ξα­με τα νέ­α δρομο­λό­για των σχο­λι­κών και κρα­τή­σα­με, α­ξιο­λο­γώ­ντας ό­σο ήταν δυ­να­τόν με α­ντι­κει­με­νι­κά κριτή­ρια, τους υ­παλ­λή­λους των σχο­λεί­ων (ο­δη­γούς, συ­νο­δούς, κα­θα­ρί­στριες) οι ο­ποί­οι ή­ταν α­πα­ραί­τητοι για την εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γί­α τους, μειώ­νο­ντας έτσι τον α­ριθ­μό τους α­πό 19 σε 13 και α­να­κοι­νώ­νο­ντας πα­ράλ­λη­λα στους ε­να­πο­μεί­να­ντες τη μεί­ω­ση των α­πο­δο­χών τους κα­τά 10%. Ε­πει­δή η α­πό­φα­σή μας ή­ταν δύ­σκο­λη πάρ­θηκε σε συ­νερ­γα­σί­α με την ο­λο­μέ­λεια του Κε­ντρι­κού Συμ­βου­λί­ου και της Εκπαι­δευ­τι­κής Επι­τρο­πής.

Έτσι κα­τα­φέ­ρα­με να μειώ­σου­με το ά­νοιγ­μα των σχο­λεί­ων κα­τά 50.000 ευ­ρώ ε­τη­σί­ως.

Με τις ε­νέρ­γειες αυ­τές, στα­μα­τή­σα­με την οι­κο­νο­μι­κή αι­μορ­ρα­γί­α του γη­ρο­κο­μεί­ου, μειώσα­με κα­τά το δυ­νατόν τα έ­ξο­δα της Μητρό­πο­λης και τα σχο­λεί­α βά­ση του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού μας θα εί­ναι αυ­τάρ­κη.

Έ­χε­τε βά­λει προ­τε­ραιό­τη­τες ό­σον α­φο­ρά τις οι­κο­νο­μι­κές υ­πο­χρε­ώ­σεις του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της αρ­με­νι­κής κοι­νό­τη­τας και ποιες εί­ναι αυ­τές;

Το Κε­ντρι­κό Συμ­βού­λιο, έ­χο­ντας υ­πόψη τις υ­πάρ­χου­σες οι­κο­νο­μι­κές δυ­σκο­λί­ες, έ­δω­σε κατ’ αρ­χήν προ­τε­ραιό­τη­τα στις πλη­ρω­μές των ρυθ­μί­σε­ων των πα­λαιο­τέ­ρων ε­τών προς το Ι­ΚΑ και την ε­φο­ρί­α, κα­θώς ε­πίσης και την έ­γκαι­ρη κα­τα­βο­λή των τρε­χου­σών υ­πο­χρε­ώ­σε­ων προς τις δημό­σιες υ­πη­ρεσί­ες, προ­σπα­θώ­ντας πα­ράλ­λη­λα να κα­λύ­ψει τις υ­πό­λοι­πες δα­πά­νες κα­τά το δυ­να­τόν κα­λύ­τε­ρα. Ε­δώ θέ­λω να ση­μειώσω ό­τι δεν υ­πάρ­χουν πλέ­ον δια­θέ­σι­μα με­γά­λα και α­πο­δο­τι­κά πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α και κά­ποια α­κί­νη­τα που έ­χου­με, α­πό τα ο­ποί­α τα 4 εί­ναι α­ξιόλο­γα, θε­ω­ρού­με ό­τι δεν εί­ναι η κα­τάλ­λη­λη ε­πο­χή για ο­ποια­δή­πο­τε δια­πραγ­μά­τευ­ση πώ­λησής τους. Παρ’ ό­λα, αυ­τά το Κε­ντρικό Συμ­βού­λιο με­τά α­πό ει­σή­γη­ση της Επι­τρο­πής Εκμε­τάλ­λευ­σης Ακι­νή­των που κο­στο­λό­γη­σε τις πραγ­μα­τι­κές α­ξί­ες των κτιρί­ων αυτών, εί­ναι πρό­θυ­μη να ει­ση­γηθεί θε­τι­κά για την πώ­λη­σή τους ε­άν βρε­θεί ο κα­τάλ­λη­λος α­γο­ρα­στής.

Το θέ­μα της κα­τα­βο­λής των μι­σθών των αρμε­νί­ων δα­σκά­λων α­πό την Πο­λι­τεί­α που βρίσκε­ται σή­με­ρα;

Α­κού­γο­ντας και δια­βά­ζο­ντας για δρα­στι­κές πε­ρι­κο­πές στη χώ­ρα μας, οι οποί­ες πε­ριλαμ­βά­νουν με­τα­ξύ άλ­λων και τους α­να­πληρω­τές δα­σκά­λους με μεί­ω­ση του α­ριθ­μού τους α­πό 12.500 σε 2.000 ά­το­μα, προ­βλη­μα­τι­στή­κα­με για το μέλ­λον της πρό­σλη­ψης και πλη­ρω­μής των αρμε­νί­ων δα­σκά­λων, δε­δο­μέ­νου ό­τι α­νή­κουν σε αυ­τή την κα­τη­γο­ρί­α.

Πα­ρό­τι από τον Μάρ­τιο του 2013, η αρ­μό­δια ε­πι­τρο­πή του υ­πουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας εί­χε αρ­χι­κά α­πο­φα­σί­σει να συ­μπε­ριλάβει στο σύ­νο­λο των 2000 α­να­πληρω­τών και τους αρμενίους δα­σκά­λους για το σχο­λι­κό έ­τος 2013-14, στην έ­ναρ­ξη της σχο­λι­κής πε­ριό­δου και πο­λύ με­τά τον αρ­χι­κό οι­κο­νο­μικό σχε­δια­σμό μας, πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με ό­τι δεν προ­βλε­πό­ταν κα­μί­α θέση δα­σκά­λου της αρ­με­νι­κής γλώσ­σας για την τρέ­χου­σα σχο­λι­κή πε­ρί­ο­δο στα σχο­λεί­α μας.

Ε­πι­κοι­νω­νή­σα­με λοι­πόν ά­με­σα με την αρ­μό­δια υ­πη­ρε­σί­α του υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας, με συ­νε­χείς συ­ναντή­σεις και ο­χλήσεις στα αρ­μό­δια όρ­γανα. Για το θέ­μα αυ­τό εί­χα­με συ­νά­ντη­ση και με τον υπουρ­γό Κων­στα­ντί­νο Αρ­βα­νι­τό­που­λο και κατα­φέ­ρα­με με την πο­λύ­τι­μη βο­ή­θειά του και με τρο­πο­λο­γί­α του να ε­ξα­σφα­λι­σθούν για την τρέ­χου­σα χρο­νιά 5 θέ­σεις α­πό τις 10 που εί­χα­με αρ­χι­κά και να λάβου­με την υ­πό­σχε­ση για μί­α θέ­ση α­κό­μη που α­φο­ρά τον διευ­θυ­ντή του γυ­μνα­σί­ου.

Το γε­γο­νός αυ­τό, πα­ρά τη θετι­κή ε­ξέ­λι­ξη και έ­χο­ντας υ­πόψη τις γε­νι­κό­τε­ρες πε­ρι­κο­πές που γί­νο­νται στη χώ­ρα, μας δη­μιούρ­γη­σε έ­να πρό­σθε­το οι­κο­νο­μικό πρό­βλη­μα α­να­τρέ­πο­ντας δραμα­τι­κά τον αρ­χι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό μας με το πο­σό των 75.000 ευ­ρώ πε­ρί­που και το ο­ποί­ο δεν μπορού­με να κα­λύψου­με.

Ε­κτός της γε­νι­κό­τε­ρης οι­κο­νο­μι­κής κατά­στα­σης στη χώ­ρα μας υ­πάρ­χουν κά­ποιοι ε­πι­πλέ­ον ι­διαίτε­ροι λό­γοι και αι­τί­ες που έ­χουν ε­πη­ρε­ά­σει την εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γί­α των δο­μών της πα­ροι­κί­ας μας;

Η οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση της χώρας και μό­νο, θα αρ­κού­σε για να δη­μιουργή­σει α­νυ­πέρ­βλη­τα ε­μπό­δια στην α­πρό­σκο­πτη λειτουρ­γί­α των δο­μών της πα­ροι­κί­ας μας.

Ε­πι­πρό­σθε­τα ό­μως, έ­χου­με να α­ντι­με­τω­πί­σου­με και άλ­λες ι­διαί­τε­ρες δυσκο­λί­ες.

Η κα­τά­στα­ση που ε­πι­κρα­τεί στην αρμε-νική κοι­νό­τη­τα της Συ­ρί­ας μας δυ­σκο­λεύ­ει να ζη­τή­σου­με έ­κτα­κτη βο­ή­θεια α­πό τα διε­θνή αρμε­νι­κά Ι­δρύ­μα­τα ό­πως πα­λαιό­τε­ρα, διό­τι οι προ­τε­ραιό­τητές τους έ­χουν αλ­λά­ξει.

Ε­πί­σης υ­πάρ­χει έ­να έλ­λει­μα 85.000 ευ­ρώ το ο­ποίο ο­φεί­λε­ται σε πε­ρασμέ­νη τα­μεια­κή α­τα­σθα­λί­α αλλά και ελ­λιπή έ­λεγ­χο. Πα­ρά την α­πο­δο­χή ο­φει­λής μέ­ρους του πα­ρα­πά­νω πο­σού α­πό τον ε­μπλε­κό­με­νο και την υ­πό­σχε­ση στα­δια­κής α­πο­πλη­ρω­μής του, έ­ως σή­με­ρα έχουν ε­πι­στρα­φεί συ­νο­λι­κά μό­νο 1100 ευ­ρώ. Δυ­στυ­χώς θε­ω­ρού­με απί­θα­νη την εί­σπρα­ξη ο­ποιου­δή­πο­τε άλ­λου πο­σού.

Η ολο­έ­να αυξα­νό­με­νη δυ­σκο­λί­α εί­σπρα­ξης δι­δά­κτρων.

Η αθέτηση υ­πό­σχε­σης για τη διευ­θέ­τη­ση οι­κο­νο­μι­κής εκ­κρε­μότη­τας που προέκυψε α­πό την μη έγκαιρη κα­ταβολή πλη­ρω­μών α­πό το Δημό­σιο στους δάσκα­λους και την ως εκ τού­του κάλυψη αυ­τού του πο­σού α­πό το οι­κο­νο­μι­κό συμ­βού­λιο και πα­ρά το ό­τι οι πλη­ρω­μές α­πό το υ­πουρ­γεί­ο έ­στω και κα­θυ­στε­ρη­μέ­να έ­χουν ο­λο­κληρω­θεί α­πο τον Ιού­νιο του 2013, σε ε­μάς δεν ε­χουν ε­πι­στρα­φεί α­κόμη αυ­τά τα χρή­μα­τα. Η α­δυ­να­μί­α εί­σπρα­ξης των ετησί­ων εισφο­ρών α­πό τις ε­νο­ρί­ες μας κα­θώς και α­πό τον Αρ­μενι­κό Κυα­νού Σταυ­ρό, διό­τι ή­δη έ­χουν προει­σπρα­χθεί με τη μορ­φή δα­νεί­ων α­πό τις προ­η­γού­με­νες ε­πι­τρο­πές.

Η αύ­ξη­ση των υ­πο­χρε­ώ­σε­ων σε φό­ρους (φό­ρος ει­σο­δή­μα­τος από μι­σθώ­μα­τα, Ε­ΤΑΚ, ΦΑΠ κλπ).

Η μεί­ω­ση και η μη έγκαι­ρη κα­τα­βο­λή των μι­σθω­μά­των σε ό­σα κτίρια εί­ναι νοι­κια­σμέ­να και οι δυ­σκο­λί­ες ε­νοι­κί­α­σης άλ­λων.

Έ­χε­τε κά­νει μια πρώ­τη α­πο­τί­μη­ση για την α­πό­φα­ση πα­ρα­χώ­ρη­σης του αρ­με­νι­κού γη­ρο­κο­μεί­ου σε ε­πι­χει­ρη­μα­τί­α;

Η α­πο­τί­μη­ση σχε­τι­κά με την πα­ρα­χώ­ρη­ση του γηρο­κο­μεί­ου σε ι­διώ­τη κρί­νε­ται θε­τική ό­χι μό­νο με οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια αλ­λά και γε­νι­κό­τε­ρα, διό­τι μέ­χρι στιγ­μής ό­λες οι αι­τή­σεις για εί­σο­δο συ­μπα­τριω­τών μας έχουν ικα­νο­ποι­η­θεί. Δια­τη­ρού­με μό­νι­μα δώ­δε­κα θέ­σεις στη δι­κή μας αρ­μο­διό­τη­τα, κά­τι που κα­λύ­πτει πλή­ρως τις α­νά­γκες μας.

Η ει­κό­να του γη­ρο­κο­μεί­ου με τις πα­ρεμ­βά­σεις του νέ­ου δια­χει­ρι­στή έχει ου­σια­στι­κά βελ­τιω­θεί, ό­χι μό­νο κτη­ρια­κά (δη­μιουργί­α νέ­ων χώ­ρων υ­γιει­νής, α­ντι­κα­τά­στα­ση κου­φω­μά­των, δα­πέ­δων, δια­μόρ­φω­ση προ­αύ­λιου χώρου, α­να­βάθ­μι­ση των ε­γκα­τα­στά­σε­ων, βαφή του κτη­ρί­ου κλπ), αλ­λά και από άπο­ψη πα­ρο­χών και υ­πη­ρε­σιών (τη­λε­ό­ρα­ση, κλι­μα­τι­σμός και α­νε­μι­στή­ρες σε ό­λα τα δω­μά­τια κλπ).

Θέ­λω ε­δώ να ση­μειώ­σω, ό­τι υ­πό τη νέ­α δια­χεί­ρι­ση ο α­ριθ­μός των γε­ρό­ντων που πε­ρι­θάλ­πο­νται αυ­ξή­θη­κε μέ­σα σε λί­γους μή­νες α­πό 18 σε 50 κα­λύ­πτο­ντας πλή­ρως τις δυ­να­τό­τη­τες του γη­ρο­κο­μεί­ου. Το γε­γο­νός αυ­τό θα πρέ­πει να μας προ­βλη­μα­τί­σει γε­νι­κό­τε­ρα σχε­τι­κά με τη λει­τουρ­γί­α των δο­μών της πα­ροικί­ας μας, διό­τι εί­χα­με και ε­μείς τη δυ­να­τό­τη­τα να φρο­ντί­ζουμε και μη αρ­με­νίους η­λι­κιω­μέ­νους, αλ­λα ποτέ δεν πετύχα­με τέτοια α­πο­τελέσματα.

Τι σχε­διά­ζε­τε με­σο­πρό­θε­σμα και μα­κρο­πρό­θε­σμα για την εύ­ρε­ση πό­ρων με στό­χο τη στή­ρι­ξη των σχο­λεί­ων, αλ­λά και γε­νι­κό­τε­ρα της αρ­με­νι­κής κοι­νό­τη­τας;

Δυ­στυ­χώς μην έχο­ντας άλ­λη ά­με­ση ε­ναλ­λα­κτι­κή για μια φορά α­κό­μη θα α­να­γκα­στού­με να α­πο­τανθού­με στον κό­σμο μας, συμ­με­ρι­ζό­με­νοι τις δυ­σκο­λί­ες που α­ντι­με­τω­πί­ζει. Γνω­ρί­ζου­με ό­μως ό­τι θα στα­θεί κο­ντά μας και θα τον έ­χου­με α­ρω­γό στην προσπά­θειά μας να κρα­τή­σου­με τις δο­μές και κυ­ρί­ως τα σχο­λεί­α α­νοι­χτά.

Σχε­διά­ζου­με να ορ­γα­νώ­σου­με μέ­σα στον Ια­νουά­ριο τη­λεφω­νι­κό έ­ρα­νο ό­πως και δύ­ο χρό­νια πριν, με στό­χο να μειώ­σου­με το τα­μεια­κό μας έλ­λειμ­μα. Πα­ράλ­λη­λα, πρέ­πει να σχε­διά­σου­με την ε­πό­με­νη σχο­λι­κή χρο­νιά έ­χο­ντας υ­πόψη ότι μπο­ρεί να μην προ­σλη­φθεί κα­νέ­νας αρμέ­νιος δά­σκα­λος α­πό το υπουργεί­ο Παι­δεί­ας.

Ε­πί­σης, θα πρέ­πει ο­πωσ­δή­πο­τε να ι­σο­σκελι­σθεί ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός του 2014 κά­νο­ντας τις α­πα­ραί­τη­τες ε­νέρ­γειες, ού­τως ώ­στε οι δο­μές μας να λειτουρ­γούν σύμ­φω­να με τις οι­κο­νο­μι­κές δυ­να­τό­τη­τες της πα­ροι­κί­ας μας, α­πο­φεύ­γο­ντας τις ά­σκοπες και ά­στο­χες δα­πά­νες.

Εί­μα­στε σί­γου­ροι ό­τι κα­τά τη λει­τουρ­γί­α της παροι­κί­ας έ­χουν γί­νει λά­θη και πα­ρα­λή­ψεις, όπως πι­θα­νόν να γί­νουν και στο μέλ­λον. Αυτά ό­μως δεν θα πρέ­πει να α­πο­τε­λούν α­να­σταλ­τικό πα­ρά­γο­ντα για τη στή­ρι­ξη αυ­τής της με­γά­λης προ­σπά­θειας που γί­νεται από τους λει­τουρ­γούς της πα­ροι­κί­ας, οι ο­ποί­οι κα­λού­νται κά­θε τό­σο να την υ­πη­ρε­τή­σουν ε­θε­λο­ντι­κά.

Έ­χουν γί­νει με­γά­λα έρ­γα με τη βο­ή­θεια και την αυ­το­θυ­σί­α πολ­λών συ­μπα­τριω­τών μας, γι’ αυ­τό δεν πρέ­πει τα όποια λά­θη να α­μαυ­ρώ­νουν το γε­νι­κό­τε­ρο έρ­γο που γί­νε­ται στην πα­ροι­κί­α μας.

Σή­με­ρα πι­στεύ­ω ό­τι έ­χου­με δο­μή­σει έ­να πλαί­σιο α­σφα­λεί­ας ώ­στε να α­πο­φύ­γου­με τα λά­θη και τις «α­μαρτί­ες» του πα­ρελ­θό­ντος.

Ό­ρα­μά μας εί­ναι να ξε­πε­ρά­σου­με τις οι­κο­νο­μι­κές μας δυ­σκο­λίες, να βά­λου­με τα θε­μέ­λια για την α­πρόσκο­πτη λει­τουρ­γί­α των δο­μών της πα­ροι­κί­ας μας και να ε­ξα­σφα­λί­σου­με τη βελ­τί­ω­ση της ποιό­τη­τάς τους. Και σε αυ­τή μας τη με­γά­λη προ­σπά­θεια πι­στεύ­ουμε ό­τι θα έ­χου­με τη στή­ρι­ξη των συ­μπα­τριω­τών μας.

Tweet

Share